Jak ewoluujące definicje psychologiczne nadają ton opiece?

Co napędza inne: diagnoza czy leczenie? W razie gdyby Psychiatriaznaczne postępy w obu tych dziedzinach prowadzą do punktu zwrotnego, w którym innowacyjne badania kliniczne i pojawiające się definicje chorób oddziałują na siebie jednocześnie.

w Druga część z wywiadu z HCPL na żywo W ślad za Doroczne spotkanie Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) 2022 Okrągły stół w celu omówienia zmian i potencjalnych uzupełnień do piątego wydania Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-5), dr n. med. Jonathan Albert, przewodniczący wydziału psychiatrii i nauk behawioralnych w Montefiore Health Systems i Albert Einstein School of Medicine omawia to, co nazwał czasem Ekscytująca zmiana w jego dziedzinie.

„(Mamy to) konwergencja do rosnącej grupy opartych na dowodach terapii psychologicznych, które w rzeczywistości opierają się na specyficznych cechach, takich jak długotrwały smutek – lub innych cechach, które były obserwowane jako część ludzkiego doświadczenia, ale wcześniej nie miały powiązanej diagnozy” powiedział Albert.

Jednocześnie badania neurobiologiczne pomagają w informowaniu o zaburzeniach psychicznych i patofizjologii uzależnień, które pozostają na „pierwotnym etapie”, powiedział Albert.

„Ale niektóre prace nad spojrzeniem na szerokie wymiary, takie jak uwaga lub motywacja, oferują ten rodzaj pracy – badanie celów molekularnych, które mogą nie być specyficzne dla schizofrenii lub depresji, ale mogą obejmować wiele diagnoz i mogą sugerować nowe środki lecznicze, które działają na te molekularne celów.”

Efektem końcowym mogą być nowe środki terapeutyczne ukierunkowane na „aspekty diagnozy”, chociaż formalnie nie są one klasyfikowane jako leki przeciwdepresyjne lub przeciwpsychotyczne.

„W psychiatrii występuje duża różnorodność – ludzie mają różne kształty i rozmiary, są w stanie opracować terapie i ostatecznie przewidzieć, kto działa najlepiej, z którą z tych kombinacji terapii[jest celem]” – powiedział Albert. .

Jeśli chodzi o standardy aktualnych psychiatrycznych badań klinicznych, Albert uważa, że ​​dziedzina pozostaje w tyle za innowacjami w definicji choroby i strategiach opieki, zauważając, że badania są często projektowane wokół istniejących kategorii DSM, a nie wymiarów zachowania.

„W ciągu ostatniej dekady trwała nieustanna podróż prób opracowania znaczących badań klinicznych, które uwzględniałyby niektóre skale wymiarowe, ale także szanowały fakt, że dostarczają w ramach określonych kategorii” – powiedział.

Jednocześnie psychiatrzy szukają dla siebie i pacjenta najbardziej wykonalnych mierników wyników badań klinicznych — ten ostatni jest bardziej konsekwentny w poprawie pomiarów życia codziennego niż w arbitralnych miarach ciężkości choroby. „To wciąż podróż próbująca połączyć te dwa światy” – powiedział Albert.

Wreszcie Albert rozważył pogląd, że zdrowie psychiczne jest „ostateczną chorobą współistniejącą” w medycynie i czy przyczynia się to do poprawy wielu pożądanych wyników badań klinicznych w psychiatrii.

„Zawsze głównym wyznacznikiem wyniku jest współwystępująca psychopatia” – powiedział. „Pod koniec dnia są to rzeczy, które mają znaczenie dla ludzi – na ich jakość życia, a nawet długość życia, duży wpływ ma to, czy mają zaburzenia psychiczne, czy problem z nadużywaniem substancji”.