Jaco Gil ponownie rzuca Tomem Walshem w pchnięciu kulą; Zoe Hobbs brzęczała ponad 100 metrów przed spotkaniem SGD

Obiecując rzucić ponad 22 metry, jego trener obiecał Jaco Gilowi, że będzie w centrum uwagi na mityngu Sir Graeme Douglas International Athletics w West Auckland w czwartek wieczorem, gdzie odniósł kolejne dodające pewności zwycięstwo nad głównym rywalem Tomem Walshem.

Nowozelandzka sensacja sprinterska, Zoe Hobbs, również wykonała kolejny światowej klasy wykrzyknik w niesamowitym dwutygodniowym biegu dla Auckland, biegnąc po torze w 11,02 sekundy i przypieczętowując zwycięstwo w biegu na 100 m kobiet mieszkanki Nowej Zelandii i wieloboju. – Rekordowe przyjazdy.

Gill chwycił strzał mężczyzn i wyprowadził rywali z pierwszego rzutu, zapewniając sobie rekord życiowy rzutem na odległość 22,12 m na Trusts Arena – po raz pierwszy 28-letni Oaklander był poza boiskiem. Próg 22 m – aby potwierdzić zwycięstwo nad Walshem na Mistrzostwach Krajowych dwa tygodnie temu.

Najlepszy putt Walsha, wynoszący 21,79 m (1 cm mniej niż jego rekord w sezonie), padł w pierwszej rundzie, ponieważ obaj sportowcy walczyli o wsparcie swoich pierwszych wysiłków. Nie pomógł też deszcz, który spadł na drugą połowę zawodów.

Czytaj więcej:
* Zamiana miejsc: dlaczego trener Pitchingu Dale Stephenson flirtował z Jaco Gilem
* Ich rywalizacja pomaga pchnąć Olivię McTaggart na niezwykłe wyżyny
„Absolutnie niesamowite”: Zoe Hobbs oficjalnie pobiła rekord świata o 11 sekund w Sydney
* Tom Walsh szuka szybkiej zemsty na Jaco Gilu podczas starcia w Auckland

Dobra passa Gilla wynosiła 22,12 m, 21,92 m, 21,78 m, 20,89 m i 20,54 m, zanim oddał swój ostatni rzut. Walshowi udało się wykonać tylko trzy rzuty, zwiększając swoją pierwszą próbę o 21,07 mw drugiej rundzie i 21,07 mw piątej.

Trener Gilla, Dale Stephenson, który trenował Walsha, zanim rozstali się pod koniec 2021 roku, powiedział Stuff post-Nationals, że jego misją będzie przełamanie 22-metrowej bariery w SGD. PB Gill rzucił 21,90 m po srebro (za Walshem) na zeszłorocznych Igrzyskach Wspólnoty Narodów, a 21,80 m pokonał Cantaba na Mistrzostwach Krajowych.

„Nie możemy się doczekać przejścia powyżej 22 punktów w Waitakere. Postawiłem to wyzwanie Jaco” – powiedział Stephenson. I rzeczywiście, Oakland zremisowało dwa do dwóch z brązowym medalistą olimpijskim, który zdecydował się wziąć udział w Oakland dopiero w ostatniej chwili po porażce na Mistrzostwach Krajowych.

Gill powiedział, że przez cały tydzień czuł się dobrze warzenie i szybko dostarczał, kiedy to miało znaczenie.

„Czułem się dobrze i byłem naprawdę szczęśliwy, że dostałem PB” – powiedział później Gil. „To był dobry tydzień, dobrze się przygotowałem i byłem naprawdę szczęśliwy, ponieważ wszyscy się dzisiaj spotkali.

„Czułem się dzisiaj naprawdę dobrze. Na treningu czułem, że mam dobry rytm. Myślałem, że to daleko, ale nie tak daleko, więc byłem pełen energii”.

Gill pochwalił Walsha za przybycie na North na spotkanie, które, jak powiedział, zapewniło mu dodatkową przewagę, której potrzebował, aby zrobić PB.

Powiedział: „To było ogromne”. „Kiedy zobaczyłem, że przyjeżdża do Waitakere, dodało mi to dodatkowej motywacji, więc jestem mu naprawdę wdzięczny. To jego pierwszy tydzień przygotowań do Europy. To świetny facet i naprawdę to doceniam”.

Walsh ze swojej strony odniósł drugą z rzędu porażkę z Gillem w swoim tempie iz odrobiną humoru, gdy przechodził do wielkich wydarzeń w dalszej części roku.

„Zawsze chcę rzucić więcej” – powiedział. „Czuję, że wykonaliśmy dużo pracy technicznej poza sezonem, być może nie mieliśmy tyle swobody i wymaganej pracy, i z perspektywy czasu jest to coś, co powinniśmy nieco poprawić jako zespół”.

Walsh odmówił obwiniania deszczu za to, że nie był w stanie rzucić wyzwania 22-metrowemu znakowi podczas kontynuowania zawodów.

„Musisz być gotowy na wszystko, co chcesz zrobić. Jeśli pada deszcz, musisz po prostu być gotowy, aby sobie z tym poradzić” – powiedział. „Wciąż istnieje powód, dla którego nie można rzucać daleko w deszczu. Chodzi tylko o to, żeby spróbować i czułem, że zrobiłem to w ostatnich trzech rundach – ale nie tak dobrze, jak kilka pierwszych”.

Niesamowity występ Hobbsa był kontynuowany w czwartkowy wieczór w Waitakere. Pamiętaj, że przebiegła 10,89 sekundy w krajowym finale biegu na 100 metrów niecałe dwa tygodnie temu, po rekordzie kraju 11,07 sekundy w eliminacjach. Potem wskoczyła na pokład i przebiegła legalne 10,97 sekundy w Sydney w zeszłą sobotę wieczorem, prowadząc swoje noty w Nowej Zelandii i Oceanii.

Oto teraz, w niesprzyjających warunkach, w zimną i lekko wilgotną noc, dominując w jakościowym biegu na 100 m kobiet z drugim najlepszym legalnym czasem w karierze i najlepszym czasem nowozelandzkich Kiwi. Kontrolowała wyścig przez cały czas, jadąc do domu przed Aussies Bree Masters (11,23 sekundy) i Ellą Connolly (11,35 sekundy).

„Jestem trochę zmęczony” – powiedział później Hobbes. „To było kilka ciężkich tygodni i nie miałem wielkich oczekiwań przed tym wyścigiem. Chciałem się tylko dobrze bawić. Ścigaliśmy się dość późno, a pogoda nie była najlepsza. Byłem więc z tego zadowolony Przekrocz granicę i ciesz się nią”.

„To takie szalone” – powiedziała o 11.02. „Byłem zaskoczony, gdy usłyszałem o czasie, ponieważ nie miałem najlepszego startu. Trochę potknąłem się na starcie i wstałem wcześnie i nie mogłem przyspieszyć tak głęboko, jak bym chciał. To bardzo uspokajające, że wciąż mogę uruchom to [time] Nie składanie idealnego wyścigu. ”

Tymczasem skoczek w dal Kiwi, Shay Fitch, wykonał przyciągający wzrok skok PB na odległość 7,99 m, zajmując drugie miejsce, za Australijczykiem Liamem Adcockiem (8,18 m).

Zawodnikowi Otago zabrakło zaledwie 6 cm do nowozelandzkiego Boba Thomasa, który ustanowił w 1968 roku rekord 8,05 m i wydawało się, że osiągnięcie tego celu jest tylko kwestią czasu. Skok doprowadził Fitch do drugiego miejsca na krajowej liście wszechczasów. Był to najdłuższy skok Kiwi od ćwierć wieku.

Zwycięski skok Adcocka był powyżej limitu wiatru, ale jego kolejny najlepszy skok na odległość 8,05 m wyrównał rekord Nowej Zelandii.

Mistrzyni kraju Eliza McCartney wygrała rozczarowujące zawody kobiet w skoku o tyczce, które wyblakły w deszczu. Skoczyła 4,46 m, a jej główna rywalka Olivia McTaggart, która w zeszły weekend pokonała 4,71 mw kwalifikacjach do Mistrzostw Świata, oraz Imogen Ayres mają zerowy wzrost.

W innych ważnych wynikach Maddy Wish wygrała rzut kobiet obiecującym strzałem na odległość 19,11 m, zaledwie 2 cm mniej niż jej najlepszy wynik w sezonie i trzeci najlepszy wynik w jej karierze. Rosie Elliott kontynuowała swoją dominację na 400 m na krajowej scenie, odnosząc przekonujące zwycięstwo w 53,22 sekundy. A Laura Nagel (4 minuty i 15,57 sekundy) była pierwszą Kiwi homer i trzecią w klasyfikacji generalnej w wysokiej jakości biegu na 1500 m kobiet, który wygrała Japonka Nozomi Tanaka z czasem 4:14:46.