Interwencja odchudzająca u pacjentów z cukrzycą typu 2 związana ze zwiększonym zatrudnieniem

Gniazda główne:

• Poziom personelu wzrósł o 2,9 punktu procentowego u pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy zostali przydzieleni do interwencji związanej ze stylem życia w porównaniu z grupą kontrolną.
• Nie było znaczących zmian w dostarczaniu świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.

Według naukowców 10-letnia intensywna interwencja dotycząca stylu życia mająca na celu utratę wagi u osób z cukrzycą typu 2 i nadwagą/otyłością wiązała się ze znacznie wyższym poziomem zatrudnienia w porównaniu z samą edukacją diabetologiczną.

„Ocena, czy jakakolwiek interwencja w przypadku cukrzycy typu 2 jest warta kosztów, wymaga rozważenia wpływu na wydajność pracy” – mówi. Piotr J. dr Hackfieldt, Profesor przywództwa w opiece zdrowotnej w Szkole Zdrowia Publicznego Uniwersytetu Minnesoty i współpracownicy piszą w nim Medycyna wewnętrzna JAMA. „Dzięki poprawie funkcji fizycznych i zdrowia psychicznego interwencje dotyczące stylu życia mogą mieć pozytywny wpływ na uczestnictwo w rynku pracy, wydajność pracy i zarobki”.

Jednak te powiązania nie były wcześniej badane. Dlatego naukowcy przeprowadzili badanie kohortowe, aby zbadać powiązania między intensywną interwencją dotyczącą stylu życia w celu zmniejszenia masy ciała u osób z cukrzycą typu 2 a dochodami, zatrudnieniem i otrzymywaniem świadczeń z tytułu niepełnosprawności w porównaniu z grupą kontrolną z edukacją i wsparciem diabetologicznym.

Analiza obejmowała 3091 uczestników badania z cukrzycą typu 2 i nadwagą lub otyłością, z czego 59,4% stanowiły kobiety. Spośród nich 1559 osób zostało losowo przydzielonych do intensywnej interwencji związanej ze stylem życia Look AHEAD (Action for Health in Diabetes), która miała pomóc pacjentom osiągnąć i utrzymać 7% utratę masy ciała. Składał się z cotygodniowych sesji z terapeutami behawioralnymi, dietetykami, terapeutami fizycznymi i doradcami ds. stylu życia przez 6 miesięcy, które następnie zmniejszyły się do miesięcznych sesji po 4. razy w roku w ciągu pierwszych czterech lat, a następnie jeden kurs każdego roku. Wszyscy uczestnicy zostali przydzieleni do kohorty od 22 sierpnia 2001 r. do 30 kwietnia 2004 r. Koniec okresu interwencji przypadł na 14 września 2012 r.

Naukowcy powiązali dane z badań z danymi Administracji Ubezpieczeń Społecznych, aby ocenić, czy interwencja poprawiła wyniki na rynku pracy. Wykorzystali modele różnicy wariancji do oszacowania względnych zmian w zarobkach, otrzymywaniu rent inwalidzkich i zatrudnieniu przed i po interwencji.

Hackfeldt i współpracownicy odkryli, że intensywna interwencja w styl życia była związana z wyższym poziomem zatrudnienia, co napisali, że „przy ocenie interwencji mających na celu kontrolę chorób przewlekłych należy wziąć pod uwagę produktywność rynku pracy”.

W grupie interwencyjnej zatrudnienie wzrosło o 2,9 punktu procentowego (95% CI, 0,3–5,5) w porównaniu z grupą kontrolną. Jednak nie było znaczącej zmiany w otrzymywaniu świadczeń z tytułu niezdolności do pracy: 0,9 punktu procentowego (95% CI, 2,1 do 0,3).

Naukowcy napisali: „Wcześniejsza analiza opłacalności projektu Look AHEAD (koncentrująca się na obiektach opieki zdrowotnej i wydatkach na opiekę zdrowotną) wykazała mieszane dowody na to, czy korzyści z interwencji uzasadniają koszty”. zatrudnienia i świadczenia rent inwalidzkich, które nie zostały uwzględnione w typowych ramach opłacalności, chociaż ogólny wpływ na zarobki i renty inwalidzkie nie był statystycznie istotny”.

Analiza podgrup skupiająca się na uczestnikach z wykształceniem niższym niż wyższe wykazała większe powiązania między interwencją a zatrudnieniem, wraz ze statystycznie istotnym zmniejszeniem otrzymywania i wypłacania świadczeń z tytułu niezdolności do pracy. Jednak „szacunki niepełnosprawności mogą odzwierciedlać przypadkową szansę ze względu na wielość”.

„Szacunkowe wielkości były znaczące, reprezentując ogólny wzrost zatrudnienia o 4% i wzrost zatrudnienia o 7% w grupie o niskim poziomie wykształcenia” – napisali.

Hackfeldt i współpracownicy doszli do wniosku, że ich odkrycia „przemawiają do długotrwałych badań naukowych nad tym, jak zdrowie wpływa na status społeczno-ekonomiczny”.

„Wcześniejsze prace wykazały znaczenie zdrowia macicy i zdrowia niemowlęcia w kształtowaniu zdolności poznawczych i pozapoznawczych oraz wyników ekonomicznych w wieku dorosłym” – napisali. „Nasze badanie dostarcza dowodów na to, że poprawa stanu zdrowia w późniejszym życiu (w tym przypadku poprzez lepsze zarządzanie cukrzycą typu 2) może również przynieść pozytywne korzyści ekonomiczne poprzez zwiększenie zdolności do pracy i zmniejszenie uczestnictwa w programach niepełnosprawności Administracji Ubezpieczeń Społecznych”.