Honor napływa, gdy legenda rugby Vajiga „Inga the Winger” zostaje pochowana Tuigamala

Sir Graham Henry poprowadził potężny hołd dla wielkiej Waiga Teugamala w audytorium Kelson Boys High School w sobotę, uznając lekcje, których nauczył się od niezwykłego młodego człowieka, który był czymś więcej niż siłą natury na korcie rugby.

Tuigamala, All Black No 900 i człowiek znany jako „Inga the Winger”, zmarł nagle w Auckland 24 lutego w wieku 52 lat. Trwało to trzy godziny i 45 minut. Tak długo zajęło tylko wybranej grupie ludzi dotkniętych tym łagodnym, bogobojnym olbrzymem, aby złożyć hołd i otrzeć łzy.

Przy obecności w audytorium ograniczonej do 100 osób ze względu na przepisy zdrowotne Covid, ale setkach innych poza audytorium w wyznaczonych miejscach i tysiącach osób oglądających transmisję na żywo, Tuigamala po raz ostatni pożegnał się w nabożeństwie honorującym korzenie jego rodziny na Samoa, głęboko związane do społeczności swojej żony w Tonga, a także jego wychowanie jako Nowozelandczyk.

Jego żona Daphne, ich trzej synowie Jordan, Savais (Bubba) i Vasilica oraz córka Saluti, mówili w przejmujący sposób o mężu i ojcu z zaraźliwym uśmiechem, czułą naturą i mądrym zachowaniem, człowiekiem głęboko napędzanym swoją religią i miłością. Dla jego rodziny, która odnalazła spokój i sukces w późniejszych latach, gdy przezwyciężył poważne problemy zdrowotne.

Czytaj więcej:
* Rodzina i przyjaciele honorują legendę rugby i ligi Vaiga Teugamala
* Philo Tatea i Graham Henry serdecznie dziękują Julie Federe i Vaidze Twigamala
* Pamiętajcie Va’aiga Tuigamala: The All Blacks Power Pavilion, którego uśmiech rozjaśnił grę

Jego brat Afiuja Tamaba, który przemawiał w imieniu matki Tegamali, która była wstrząśnięta utratą dwójki jej dzieci w ostatnich tygodniach, wspomina go jako „brzydkiego chłopca” i „chłopca mamusię” z dużym Afrykaninem, który porównał go do don Promotor boksu króla.

Mówił o ich wczesnych latach w Invercargill (rodzina przeniosła się z Samoa do Nowej Zelandii w 1974 roku, kiedy Inga miała cztery lata), kiedy często zostawiał na zewnątrz szkolne skarpetki w mroźne poranki i uciekał się do podgrzewania ich w piekarniku.

Ale jako sportowiec Inga Skrzydłowy była tym, co ludzie pamiętają najbardziej, a temat przeszedł przez hołdy, które napływały na niego podczas jego służby.

Po swojej pionierskiej karierze w rugby, w latach 1989-1993 przeprowadził 19 testów dla All Blacks, w tym Mistrzostwa Świata w 1991 roku i był kluczową postacią w dominujących drużynach Oakland w późnych latach 80. i ucho; lata 90.

Następnie zmienił kody, aby zrobić imponującą karierę Wigan, zdobywając tytuł mistrzowski w lidze rugby, by w końcu wrócić do rugby z Wasps i Newcastle w Anglii, a także dla swojego ukochanego Manu Samoa, z którym rozegrał 23 testy i był duży. Część ich sukcesu na Mistrzostwach Świata w 1999 roku.

Były trener All Blacks, Sir Graham Henry, był dyrektorem szkoły Tuigamala i nauczycielem rugby w Kelston Boys High i mówił o „wspaniałym towarzyszu”, z którym przyszedł, aby nawiązać bliskie relacje.

„Nieczęsto masz dobrych towarzyszy, kiedy jesteś dyrektorem, a oni są uczniami” – powiedział Henry, który pamięta Twigamalę i jego bliskiego przyjaciela Apollo Berelliniego stojących przed jego drzwiami, około 30 metrów od miejsca, w którym przemawiał. – Mówili, sir, czy mogę z panem porozmawiać o rugby? Uwielbiałem rozmawiać o rugby z Fajiga i Apollo – byli tak wspaniałymi facetami w tej szkole, że nie zdawali sobie sprawy, jak ważni są.

Nauczyli mnie więcej, niż chciałbym, żebym ich nauczyła. Uczyłem w Christchurch Boys High School i Auckland Grammar School… W tych szkołach nie było wielu uczniów z Polinezji. Opowiedzieli mi o kulturze Wysp Pacyfiku i dlaczego jest tak ważna. Chciałbym zapytać, co ta szkoła powinna zrobić, aby wydobyć z tych uczniów to, co najlepsze, a oni powiedzieli, że oferują rzeczy, na których im zależy – muzykę, sztukę, grupy kulturowe, sport – a wtedy będą lepiej radzić sobie w klasie”.

Henry Tegamala wraz z Perellinim wspominali, jak wyznaczali standardy dla rugby w szkole, które położyły podwaliny pod wielkie rzeczy, które miały nadejść.

„Inga była pierwszą All Black… To dało innym wiarę, że możesz to zrobić. W ciągu następnych 10 lat było jeszcze 10 All Blacks z tej szkoły, wygraliśmy Auckland siedem na 10, wygraliśmy Nową Zelandię i ten facet wyznaczać standardy.” .

Henry mówił także o ogromnym wpływie, jaki wywarł na innych, powołując się na gwiazdę Code Cross, Jasona Robinsona, który przypisuje byłemu All Blackowi „zmienienie jego życia”, kiedy „był „mile poza torem”. Henry dodał: „Zmienił życie ludzi”.

Starzy przyjaciele i koledzy Berelliniego, Avi Loella, Sir Michael Jones i Irony Clark okrzyknęli wielkiego przyjaciela o zaraźliwej osobowości, ogromnej sile życiowej i wartościach, którymi warto żyć.

„Był taki odważny … kazał mi iść z nim przez cmentarz o północy”, powiedział Perellini. „Byłem tak przestraszony, ale musiałam zachowywać się jak to nie ma znaczenia. Ten dzieciak chciał mi chodzić z nim iść zobaczyć jego ojca.”

„Był współczujący, troszczył się o wszystkich i kochał. Był najmłodszy z nas wszystkich, ale był naszym matai – zawsze zachowywał się jak nasz szef, a my mu pozwalaliśmy. Dzieliliśmy się wszystkim, zawsze się śmiejąc i nigdy nie smutni. ”

Clarke mówił przejmująco o młodym człowieku, który znał go najpierw jako konkurenta w liceum (Clark, podobnie jak Jones, uczęszczał do pobliskiej Henderson High School), potem jako kolega z drużyny, przez grupę wiekową i ostatecznie w szeregach All Blacks.

Odniósł się także do kolegi, który w ostatnich latach ciężko pracował nad poprawą swojego zdrowia i ostatecznie, po długich namowach, stał się częścią Mecz fitness program. Clark twierdzi, że ich długie przejażdżki rowerowe były pouczające i satysfakcjonujące.

„Byłem z niego taki dumny. Wiele razy jeździliśmy, a Inga była z tyłu, ale mogę powiedzieć, jak bardzo się poprawił. Poprosiłem go, aby zrobił coś naprawdę ciężkiego, a on nigdy nie odmówił, a ja byłem bardzo jestem mu za to wdzięczny.

Jones zawsze pamięta tego człowieka o „wyzwaniu”, które uważał za „misjonarza”.

„Wszystko, co robił, polegało na duchowym pielęgnowaniu ludzi, wzmacnianiu ich, informowaniu i zabieraniu ze sobą na wzgórze” — powiedział Jones. „Chodziło o to, żeby zabrać ze sobą ludzi.

„Chodziło o Daphne, jego dzieci, jego społeczność, jego rodzinę”.