Hand of God: Crusaders wspomina czasy Sama Whitelocka w Red and Black Winds

Krzyżowcy po prostu określają ten moment jako „Ręce Boga”.

Ale dla tych, którzy tam są, będzie to moment, w którym wielki Crusaders, Sam Whitelock, odszedł, gdy wystąpił w półfinale Super Rugby 2019 przeciwko Hurricanes w Christchurch.

To nie było legalne, jak narzekali wściekli Hurricanes po porażce 30-26, ale była to jedna z wielu zagrań, które Whitelock zapamięta, kiedy wyjedzie do Francji pod koniec roku.

W czwartek w Rugby Park było wiele wspomnień po tym, jak drugi najbardziej utytułowany Crusader w historii potwierdził, że gra z młodszym bratem Luke’iem zmotywowała go do podpisania dwuletniego kontraktu z francuskim klubem Pau.

Jego najbardziej pamiętna próba na 60 metrów miała miejsce przeciwko The Reds w sezonie 2015, podobnie jak Whitelock, który poprowadził Crusaders obok Lions w Johannesburgu w grudniu 2017 roku, ale to zagranie złamało serca Christchurch Hurricanes, gdy zagrozili, że zostaną pierwsza drużyna, która pokonała Crusaders w meczu. Trener Scott Robertson szczególnie ciepło wspominał bieg u siebie w fazie play-off.

To skłoniło go do umieszczenia swojego najlepszego południowoafrykańskiego akcentu, naśladując południowoafrykańskiego sędziego Jaco Peppera, który powiedział Whitelockowi, że zamierza go ukarać za włożenie ręki do hangaru i wybicie piłki od obrońcy TJ Perenary.

„Ręce Boga, tak to nazywamy. Po prostu wszedł… To była krótka chwila. Pamiętam, że w następnym tygodniu Jakku był punktem odniesienia [for the final against the Jaguares]. Powiedział: „Sam, zamierzałem cię za to ukarać”.

„Uszło mu to na sucho z jednym tam, to jest Dotyk Midasa, który dostał”.

Perenara i Hurricanes byli wściekli, że australijski sędzia Nick Perry nie działał, zanim Crusaders zwyciężyli w ostatnim meczu Whitlocka jako kapitan, aby odnotować drugą z trzech porażek franczyzy.

34-latek wystąpi po raz 179 w barwach Crusaders, kiedy zmierzą się z Hurricanes w Wellington w sobotnią noc, po czym ma jeszcze od jednego do trzech meczów dla drużyny, w której zadebiutował w 2010 roku.

To czyni go jedynym obecnym Crusaderem, który rozegrał mecz u siebie w Lancaster Park, zanim został zniszczony podczas trzęsienia ziemi w Christchurch, co zaowocowało długowiecznością jednej z największych śluz w historii Nowej Zelandii.

„Kiedy po raz pierwszy pojawiłem się tutaj w Rugby Park w 2007 roku i rozmawiałem z niektórymi starszymi graczami, powiedzieli:„ Słuchaj, to pójdzie tak szybko, będziesz mrugać i będziesz w środku swoją karierę”, co jest absolutną prawdą, powiedział Whitelock.

Jedynym graczem, Wyattem Crockettem (203 występy), który rozegrał więcej meczów dla Crusaders, jest coś, na co Whitelock nie mógł się doczekać, zanim ciąg kontuzji w ciągu ostatnich dwóch lat sprawił, że był poza zasięgiem.

Jednak Whitelock, który grał pod okiem Richiego McCawa i Kierana Reida, zanim został mianowany kapitanem przez Robertsona w 2017 roku, mógł odejść z siódmym tytułem w ciągu tylu lat.

Ale to nie tylko tytuły, które Whitelock będzie miło wspominać, to wspomnienia, takie jak czas, kiedy on i jego bracia Adam, Luke i George byli członkami krzyżowców w tym samym czasie.

„To było niesamowite być tutaj, w Crusaders, kiedy wszyscy tu byliśmy, zawsze było dążenie do poprawy, ale była też dynamika rodziny. Więc jeśli byłeś zły na starszego brata, pojawiało się rodzinne przezwisko się, a niektórzy gracze mówili: „Co? co się dzieje?”

Choć Whitelock jest podekscytowany perspektywą dołączenia do młodszego brata Luke’a we Francji, nie pozwala myślom odpłynąć zbyt daleko do przodu – nie, gdy jest tytuł Super Rugby do wygrania z Crusaders i kampania Pucharu Świata we Francji z All Blacks.

Jednak niecały tydzień po tym, jak 39-letni Jon Afua odpowiedział na wezwanie SOS i pojawił się dla Crusaders w ich pierwszym meczu Super Rugby od 2011 roku, 143-dniowy All Black jeszcze nie wykluczył ponownego gry na ziemi nowozelandzkiej .

Whitelock nie jest pewien, ile lat pozostało mu w czołgu, ale dopóki nie jest „jednym z tych zrzędliwych starców”, będzie nadal nosił buty.

„Nigdy nie mów nigdy, ktoś taki jak John Afua, nigdy nie myślałem, że wróci. Mam trochę więcej siwizny i trochę więcej włosów niż Johnny, ale nigdy nie mów nigdy, w pewnym momencie mogę wrócić.”

Główny trener All Blacks, Robertson, poparł to, mówiąc, że drzwi są zawsze otwarte dla człowieka, który chwalił swoje przywództwo.

„Jego umiejętność czytania sali, rozumienia, co było potrzebne w danym momencie. Wiele przeszedł, był pod kilkoma wspaniałymi przywódcami, ale ma swój własny styl.

Nazywam go głównodowodzącym, to tylko ogólne rozkazy na boisku i poza nim. Dużo dla nas robi poza boiskiem”.