Guma do żucia używana przez nastolatków w epoce kamienia łupanego ukazuje życie 9700 lat temu ze zdumiewającymi szczegółami

Około 9700 lat temu, pewnego jesiennego dnia, grupa ludzi biwakowała na zachodnim wybrzeżu Skandynawii. Byli łowcami-zbieraczami, którzy polowali, łowili ryby i zbierali zasoby w okolicy.

Niektórzy nastolatkowie, zarówno chłopcy, jak i dziewczęta, zaraz po zjedzeniu pstrąga, jelenia i orzechów laskowych żuli żywicę do produkcji kleju. Z powodu ciężkiego zapalenia dziąseł jeden z nastolatków miał problemy z jedzeniem gumowatej dziczyzny, a także przygotowaniem żywicy poprzez jej żucie.

To zdjęcie okresu mezolitu, tuż przed rozpoczęciem uprawy roli przez Europejczyków, pochodzi z przeprowadzonej obecnie analizy DNA pozostawionego w przeżutej żywicy. Opublikowano w raportach naukowych.

Strona jest obecnie znana pod nazwą Klif mężaZnajduje się na północ od miasta Göteborg (Göteborg), Szwecja. Zostało wykopane Archeolodzy na początku lat 90. XX wieku odnaleźli około 1849 artefaktów krzemiennych i 115 artefaktów żywicznych.

Miejsce to datowano metodą radiowęglową na okres od 10 200 do 9 400 lat, a jeden z fragmentów żywicy datuje się na 9700 lat.

Na części żywicy znajdują się odciski zębów, co wskazuje, że żuły ją dzieci, a nawet nastolatki. W miejscach mezolitu nierzadko można znaleźć sprasowane bloki, którym często towarzyszą odciski zębów, odciski palców lub jedno i drugie.

Kawałki żywicy, które analizowaliśmy, są wykonane Smoła z kory brzozyo którym wiadomo, że był używany jako Klej w technologii narzędzi kamiennych Od środkowego paleolitu. Jednak w tradycyjnych społeczeństwach żowano go również w celach rekreacyjnych lub leczniczych.

Wiadomo, że różne substancje o podobnych właściwościach, takie jak żywice ekstrahowane z drzew iglastych, smoła naturalna i inne żywice roślinne, są stosowane w podobny sposób w wielu częściach świata.

Moc DNA

W jakiejś żywicy, połowa Wyekstrahowano DNA Miało ono pochodzenie ludzkie. To dużo w porównaniu z tym, co często znajdujemy w starożytnych kościach i zębach.

Reprezentuje jedne z najstarszych ludzkich genomów ze Skandynawii. Ma specjalny profil rodowy, powszechny wśród mezolitycznych łowców-zbieraczy, którzy kiedyś tam mieszkali.

Niektóre żywice zawierają ludzkie DNA mężczyzny, podczas gdy inne zawierają DNA kobiety. Uważamy, że nastolatki obu płci przygotowywały klej do wyrobu narzędzi, np. do mocowania kamiennego topora do drewnianej rączki.

Ale co z drugą połową DNA, która nie była pochodzenia ludzkiego? Większość tego DNA pochodzi od organizmów takich jak bakterie i grzyby, które żyły w mastyksu od czasu jego wyrzucenia 9700 lat temu. Ale niektóre z nich to bakterie żyjące w ludziach, które je przeżuwały, wraz z substancjami, które ludzie żuli, zanim włożyli do ust korę brzozy.

Analiza całego tego DNA jest trudnym zadaniem i otwiera nowe możliwości. Musieliśmy dostosować istniejące narzędzia obliczeniowe, a także opracować nowe strategie analityczne. Praca ta stała się zatem punktem wyjścia do opracowania nowego przepływu pracy dla tego typu analiz.

Obejmuje to ekstrakcję DNA przy użyciu różnych strategii jego charakteryzacji, próbę złożenia krótkich fragmentów DNA w dłuższe fragmenty i wykorzystanie technik uczenia maszynowego do identyfikacji fragmentów DNA należących do patogenów (szkodliwych mikroorganizmów). Polega to także na porównaniu danych z tym, co widzimy w ustach współczesnych ludzi Próchnica zębów (ubytki) I zapalenie dziąseł.

Najwyższe istoty

Naturalnie znaleźliśmy typ bakterii, jakiego moglibyśmy się spodziewać w mikrobiomie jamy ustnej, czyli zbiorze mikroorganizmów naturalnie występujących w jamie ustnej. Znaleźliśmy także ślady bakterii odpowiedzialnych za schorzenia takie jak próchnica zębów lub próchnica (Streptococcus mutans) oraz choroby ogólnoustrojowe, takie jak choroba Hib i zapalenie wsierdzia. Były też bakterie, które mogły powodować ropnie.

Chociaż te patogenne mikroorganizmy występowały z dużą częstotliwością, nie były one wyraźnie wyższe niż poziom oczekiwany dla zdrowego mikrobiomu jamy ustnej. Dlatego nie ma jednoznacznych dowodów na to, że członkowie tej grupy cierpieli na choroby związane z tymi mikroorganizmami.

Odkryliśmy jednak mnóstwo bakterii powodujących poważne choroby dziąseł. Zapalenie dziąseł. Kiedy zastosowaliśmy A Nauczanie maszynowe Strategia (w tym przypadku technika tzw Losowe modelowanie lasu) Doszliśmy do wniosku, że dziewczynka, która przeżuła jeden z kawałków żywicy, prawdopodobnie miała zapalenie dziąseł – z prawdopodobieństwem ponad 75%.

Odkryliśmy także DNA organizmów większych niż tylko bakterie. Znaleźliśmy DNA jelenia szlachetnego, pstrąga potokowego i kowalika. To DNA prawdopodobnie pochodziło z substancji, którą nastolatki żuły, zanim włożyły drewno brzozowe do ust.

Musimy jednak zachować pewną ostrożność, ponieważ to, co dokładnie znajdziemy, zależy również od posiadanych danych porównawczych. Ponieważ genomy organizmów eukariotycznych – grupy obejmującej rośliny i zwierzęta – Jest większy i bardziej złożony Spośród tych występujących w mikroorganizmach złożenie wysokiej jakości genomu eukariotycznego jest bardziej złożone.

W próbkach żywicy jest mniej genomów eukariotycznych i są one gorszej jakości. Oznacza to, że na przykład nasz pstrąg potokowy może w rzeczywistości nie jest pstrągiem potokowym, ale przynajmniej mamy wrażenie, że należy do rodziny łososiowatych.

Znaleźliśmy także dużo DNA lisa, ale trudno to wyjaśnić. Mięso lisów mogło stanowić część diety, ale możliwe jest również, że nastolatki żuły ścięgna i futro lisów w celu wykorzystania ich w tekstyliach. Alternatywnie może być tak, że DNA lisa pochodziło z oznaczeń terytorialnych i przedostało się do żywicy po jej wypluciu.

Jednakże to, czego się dowiedzieliśmy, z pewnością stanowi ważny krok w zrozumieniu tych fascynujących zapisów kultury ludzkiej z epoki kamienia. Gdy przeanalizujemy więcej z nich, może pojawić się więcej niespodzianek.

Andersa GutherstromaProfesor Archeologii Molekularnej, Katedra Archeologii i Studiów Klasycznych, Uniwersytet w Sztokholmie I Kobieta KurdukaAdiunkt na Wydziale Biotechnologii Uniwersytetu Mersin

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa Na licencji Creative Commons. Przeczytać Oryginalny artykuł.