Gary Wright, piosenkarz i autor tekstów najbardziej znany ze swojego hitu Dream Weaver, który grał George’a Harrisona, zmarł w wieku 80 lat po walce z chorobą Parkinsona i demencją.

• Wright jest najbardziej znany ze swojego wpływowego albumu The Dream Weaver (1975) zawierającego wyłącznie instrumenty klawiszowe
• Po tych sukcesach zajął się także muzyką światową i new age, a także zajmował się muzyką filmową
• Wright grał także na klawiszach w klasycznym utworze All Things Must Pass George’a Harrisona

Gary Wright, muzyk najbardziej znany z przeboju Dream Weaver z 1976 roku i głównego utworu na albumie z największymi hitami byłego Beatle’a George’a Harrisona, zmarł w wieku 80 lat.

– powiedział syn Gary’ego, Justin Wright TMZ że jego ojciec zmarł w poniedziałek rano w swoim domu w Palos Verdes Estates w Kalifornii.

Powiedział, że piosenkarz i autor tekstów cierpiał na chorobę Parkinsona od pięciu do sześciu lat, a ostatnio rozwinęła się u niego demencja z ciałami Lewy’ego.

Justin dodał, że objawy choroby Parkinsona u kompozytora znacznie się pogorszyły w ciągu ostatniego roku, przez co Gary nie mógł niestety mówić i poruszać się.

Dodał, że pielęgniarki domowe opiekujące się muzykiem kilka dni temu powiedziały członkom jego rodziny, że jego stan jest bliski końca.

Jego drugi syn, Dorian, na Instagramie ujawnił, że był w stanie spędzić poranek, siedząc w „kwiecie lotosu” obok ojca, śpiewając i medytując przez dwie godziny.

„Kiedy śpiewałem jego ostatni hymn, widziałem, jak wydawał ostatnie tchnienie na ziemi. Dziękuję, Ojcze, za umożliwienie mi pomocy w opuszczeniu ciała na płaszczyznę astralną!” Zdjęcie albumu swojego ojca „The Dream Weaver” podpisał „Jai Guru”.

Po wiadomości o jego śmierci w Internecie zaczęły napływać kondolencje, a wiele osób komentowało jego dziedzictwo i wkład w muzykę.

„Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci mojego drogiego przyjaciela Gary’ego Wrighta. Załączone zdjęcia zawierają cenne wspomnienia z pierwszego i ostatniego razu, gdy dzieliliśmy razem scenę wraz z naszym wspólnym przyjacielem, muzykiem Johnem Fordem Cooleyem .” Żywa osobowość Gary’ego i wyjątkowy talent sprawiają, że każda wspólna chwila jest naprawdę zabawna.”

„Jego dziedzictwo będzie żywe przez wiele lat” – kontynuował dwukrotny nominowany do nagrody Grammy. Zawsze będę cenić ciepło i życzliwość, jaką okazali mi Gary i jego żona Rose, i zawsze będę cenić historie, którymi podzielił się ze mną o minionych dniach. Składam najszczersze kondolencje jego rodzinie, przyjaciołom i fanom w tym trudnym czasie.

„Przykro mi z powodu śmierci Gary’ego Wrighta. Był jedną z najmilszych gwiazd rocka, z jakimi kiedykolwiek miałem przyjemność przeprowadzać wywiady, i pozostawił po sobie niesamowity dorobek. Moje kondolencje dla jego rodziny, przyjaciół i fanów ” – napisał na Twitterze gospodarz radia Andre Gardner.

Inny, który najwyraźniej nawiązał także do śmierci piosenkarza i autora tekstów Jimmy’ego Buffetta w Margaritaville w weekend, napisał na Twitterze: „Spoczywaj w pokoju, Gary Wright”. Wszystko i wszyscy zdają się znikać.

Piosenkarz i autor tekstów Al Stewart, najbardziej znany ze swojego przebojowego singla „Year of the Cat” z 1976 roku, również wyszedł na scenę, aby opłakiwać stratę swojego długoletniego przyjaciela.

„Spoczywaj w pokoju, Gary Wright”. Al i Gary są przyjaciółmi od długiego czasu i to właśnie Gary przedstawił Ala swojemu koncertującemu zespołowi The pustych kieszeniach. Al i Jill Stewart chcieliby przesłać kondolencje żonie Gary’ego, Rose, i jego rodzinie.

Jego najpopularniejsze utwory, Dream Weaver i Love Is Alive, uplasowały się na drugim miejscu listy przebojów Billboard Hot 100.

Urodziła się i wychowała w Creskill w stanie New Jersey.

Mając zaledwie siedem lat, zadebiutował w telewizji w wieku siedmiu lat w serialu Kapitan Wideo i jego strażnicy wideo.

To rozbudziło w nim miłość do przemysłu rozrywkowego i skłoniło go do pojawienia się w kilku reklamach telewizyjnych i radiowych, zanim dostał rolę w musicalu Fanny na Broadwayu w 1954 roku.

Spędził dwa lata przy produkcji, grając u boku Florence Henderson.

Jako nastolatek uczył się gry na fortepianie i organach, a podczas nauki w szkole średniej Tenafly zaczął występować z rówieśnikami w różnych lokalnych zespołach rockowych.

Ponieważ zajęcie się muzyką było „zbyt niepewne” przy wyborze zawodu, Wright studiował, aby zostać lekarzem w College of William and Mary w Wirginii i na Uniwersytecie Nowojorskim, a następnie przez rok studiował w Downstate Medical College.

Jak wynika z wywiadu udzielonego rozgłośni radiowej, studiował psychologię i nadal występował z lokalnymi zespołami. Dźwięk 100,3.

Ostatecznie ukończył studia na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie, by ostatecznie porzucić plany związane z medycyną.

Jako swoje muzyczne inspiracje cytował już takich artystów rock and rolla, jak Elvis Presley, Jerry Lee Lewis i Beatles, a także Ray Charles, Aretha Franklin i James Brown.

Następnie Wright dołączył do zespołu Spooky Tooth Mike’a Harrisona i Mike’a Kelly’ego. Grupa wydała swój pierwszy wspólny album It’s All About w czerwcu 1968 roku.

Na płycie znalazło się sześć piosenek napisanych wspólnie z Millerem, Harrisonem i Lutherem Grosvenorem, w tym Sunshine Help Me.

Następnie zespół wydał Spooky Two, który w 1969 roku spotkał się ze znacznie większym uznaniem krytyków dzięki hitom „That Was Only Yesterday” i „Better By You, Better Than Me”.

W tym samym roku wydali także trzecią płytę „Party”.

„Naprawdę powinniśmy byli zająć się Spooky Two, ale znaleźliśmy się w absurdalnej sytuacji, w której pozwoliliśmy Pierre’owi Henry’emu poprowadzić ceremonię”. „Potem zabrał go z powrotem do Francji i zremiksował” – powiedział Wright w wywiadzie z 1973 roku.

W 1970 roku opuścił zespół, aby rozpocząć karierę solową.

Po podpisaniu kontraktu z A&M Records nagrał Extract, na którym znalazły się jego piosenki Get the Right Way i Wrong Time.

W tamtym czasie były Beatles George Harrison poprosił go o zagranie na jego albumie All Things Must Pass.

Ich relacje zawodowe przekształciły się w długoterminową przyjaźń, o której mówi się, że „oparta jest na muzyce i wspólnym zainteresowaniu religią Indii”.

„Byliśmy tak blisko” – potwierdził Wright w Smashing Interviews w 2010 roku. „Bardzo szybko staliśmy się dobrymi przyjaciółmi. Dzieliliśmy podobne orientalne filozofie. On był tym bardzo zainteresowany, ja też. I to była między nami natychmiastowa więź.

Następnie grał na kolejnych solowych albumach Harrisona i innych singlach wyprodukowanych przez angielskiego muzyka dla Apple Records.

Jego całe solowe nagrania obejmują Footprint (1971), Weaver of a Dream (1975), Light of Smiles (1977), Touch and Gone (1977), Heading Home (1979), The Right Place (1981) i Who Am I ( 1988). ), Pierwsze oznaki życia (1995), Ludzka miłość (1999), Czekając na złapanie światła (2008) i Połączeni (2010).

W 2014 roku Wright wydał swoje wspomnienia Dream Weaver: A Memoir; Muzyka, medytacja i moja przyjaźń z Georgem Harrisonem.

Pozostawił po sobie 38-letnią żonę Rose oraz dwójkę dzieci, Justina i Doriana.