Fizjoterapia standardowa i niestandardowa wykazuje podobną skuteczność w leczeniu choroby Parkinsona

W niedawnym przeglądzie systematycznym i metaanalizie opublikowanym w Sieć JAMA jest otwartaWyniki nie wykazały znaczących różnic pomiędzy standardową fizjoterapią (PT) a niestandardowymi strategiami PT w zakresie równowagi, chodu i wyników w Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS) wśród pacjentów z chorobą Parkinsona (PD). Odkrycia te sugerują, że chociaż przetestowano szeroką gamę terapii fizykalnych choroby Parkinsona, względna skuteczność różnych modeli opieki i strategii wdrażania, a także długoterminowa trwałość ich wyników pozostaje nieokreślona.¹

Ogólnie rzecz biorąc, metaanaliza nie wykazała istotnej różnicy w przypadku PT w porównaniu z brakiem interwencji w wynikach UPDRS (standaryzowana średnia różnica [SMD], -1,09; 95% CI, -2,50 do 0,33). Podobnie badacze nie zaobserwowali różnic w niestandardowej PT w porównaniu ze standardową PT w zakresie pomiarów chodu (SMD, 0,03; 95% CI, -0,53 do 0,59), równowagi (SMD, 0,54; 95% CI, -0,03 do 1,12) oraz Wynik UPDRS (SMD, -0,49; 95% CI, -1,04 do 0,06). Warto zauważyć, że metaanalityczna regresja moderatorów nie wykazała znaczących różnic w wynikach w zależności od częstotliwości PT na tydzień (SMD, 0,17; 95% CI, -0,03 do 0,36).

„Ten kompleksowy przegląd systematyczny i metaanaliza ujawniły, że kilka rodzajów terapii PT wykazało korzyści w opiece nad osobami z chorobą Parkinsona. Badanie ujawniło również, że istnieją luki w naszym rozumieniu skutków rodzaju, czasu i częstotliwości leczenia PT w leczeniu choroby Parkinsona, chociaż efekt nie został utrzymany.” Pozostaje w dużej mierze niezbadany. „Chociaż powszechnie stosuje się szeroki zakres technik i systemów fizjoterapii, istnieje niewiele bezpośrednich dowodów porównujących różne techniki” – powiedział główny autor Ramzi J. Salloum , doktor, profesor nadzwyczajny i dyrektor Wydziału Wyników Zdrowotnych i Nauk Wdrożeniowych na Wydziale Wyników Zdrowotnych i Informatyki Biomedycznej na Uniwersytecie Florydy College of Medicine oraz współpracownicy.¹

W tej analizie badacze zbadali aktualne dowody dotyczące rodzajów, czasu, częstotliwości, czasu trwania i wyników schematów fizjoterapii stosowanych u pacjentów z chorobą Parkinsona. Artykuły opublikowane w PubMed, Embase, Medline i Web of Science Core Collection przeszukano w okresie od 1 stycznia 2000 r. do 10 sierpnia 2022 r. Terminy użyte w wyszukiwaniu dotyczyły interwencji w zakresie PD, PT i wyników związanych z PT. Badania uwzględnione w analizie były recenzowanymi, randomizowanymi badaniami klinicznymi, dostępnymi w języku angielskim, dotyczącymi dowolnej interwencji PT w leczeniu PD, której wyniki były powiązane z PT. Badacze wykorzystali Preferowane elementy raportowania do przeglądów systematycznych i metaanaliz jako wytyczne i poprosili recenzentów o wyodrębnienie danych i ocenę jakości za pomocą narzędzia Cochrane dotyczącego ryzyka błędu systematycznego, a także modelu efektów losowych. Następnie autorzy porównali wyniki niestandardowej PT ze standardową PT i standardową PT z brakiem interwencji w zakresie wyniku UPDRS oraz pomiarów chodu i równowagi.

Przeczytaj więcej: Lepsze zrozumienie wpływu uliksakaltimidu na drżenie samoistne

„Wiele schematów PT wykazało poprawę w co najmniej jednej dziedzinie funkcji fizycznych. Celowo skupiliśmy nasz przegląd na terapii PT, a nie na terapii ruchowej. Nasz przegląd obejmował 5 badań z dowodami potwierdzającymi poprawę pierwotnego wyniku opartego na mobilności. Były mniejsza liczba badań wskazuje na korzyści płynące z innych modalności, takich jak taniec i rehabilitacja przedsionkowa. W tym przeglądzie sprawdzano, czy wyniki PT są trwałe po zaprzestaniu PT, a jest to temat w dużej mierze niezbadany w literaturze. W kilku badaniach, w których zajęto się tym problemem, odnotowano pozytywne wyniki na obserwacja Długoterminowa, jednakże w żadnym z badań nie obserwowano uczestników dłużej niż 18 miesięcy.¹

Spośród 46 badań obejmujących 3905 pacjentów (mediana wieku 61–77 lat) w 22% (n = 10) porównano 2 rodzaje niestandaryzowanych interwencji PT, a 57% (n = 26) miało niestandaryzowaną PT w porównaniu ze standardową PT; a 22% (n = 10) miało PT w porównaniu z brakiem interwencji. Najczęstszą nietradycyjną interwencją PT była fizjoterapia w wodzie, uwzględniona w 11% (n = 5) badań. Czas trwania schematu PT wahał się od 2 do 12 tygodni w 85% (n = 39) badań (85%).

W 59% (n = 27) badań PT wykonywano dalej z częstotliwością 2 lub 3 razy w tygodniu. Osiemdziesiąt pięć procent badań (n = 39) obejmowało sesje PT trwające od 30 do 60 minut. We wszystkich badaniach chód odnotowano u 30% (n = 14), równowagę u 22% (n = 10), jakość życia u 9% (n = 3) i funkcje poznawcze u 2% (n = 1). Około 48% (n = 22) badań trwałości odnotowało pewien poziom korzyści po zakończeniu przepisanego leczenia.

„W większości badań w tym badaniu stosowano schematy PT trwające od 2 do 12 tygodni, z częstotliwością 2 do 3 razy w tygodniu i czasem trwania sesji od 30 do 60 minut. Chociaż klinicyści mogą uważać to za rozsądny standard przepisując PT, bez porównań prób, lekarze mogą formułują jedynie rozsądne przypuszczenia. Ponadto lekarze mogą stanąć przed wyzwaniem wyboru leczenia, które będzie miało największe szanse na podtrzymanie wyniku. Sytuację dodatkowo komplikują nieistotne wyniki uzyskane z metaanalitycznych testów moderatora dotyczących czasu trwania, częstotliwości i liczby sesji. Ponieważ „Przy ograniczonej liczbie badań podlegających metaanalizie pozostaje niejasne, czy czynniki te nie były rzeczywiście powiązane z wynikami, czy też wyniki są podatne na błąd typu II. Więcej badań w tym obszarze może pomóc w określeniu przejrzystość”, Salloum i in.¹

Wreszcie ograniczenia badania obejmują wyszukiwanie brakujących publikacji dotyczących wyników innych niż czynności dnia codziennego, jakość życia lub wyniki motoryczne. Innym godnym uwagi ograniczeniem było połączenie wszystkich badań, a następnie raportowanie i analiza wszystkich parametrów PT dla różnych typów PT. Ponadto ograniczeniem były heterogeniczność typów PT, czasu, częstotliwości i czasu trwania terapii oraz niewielka liczba badań porównujących te leki. Autorzy zauważają, że tylko niewielka część badań dała wystarczająco długoterminowe wyniki, aby zmierzyć trwałość interwencji.

„Wyniki tego badania mogą mieć zastosowanie w praktyce klinicznej i pomóc fizjoterapeutom i klinicystom we wdrażaniu fizjoterapii w chorobie Parkinsona. Istnieją jednak ograniczone dane dotyczące wdrażania treningu opartego na grach planszowych w celu terapii równowagi lub kontroli ruchu w celu unieruchomienia chodu. Więcej badań porównawczych konieczna jest skuteczność.” Ponadto wielu klinicystów prawdopodobnie nie zdaje sobie sprawy, czy dana placówka oferuje konkretne interwencje wymagające specjalistycznego szkolenia lub sprzętu. Ćwiczenia domowe mogą poprawić dostęp i przestrzeganie zaleceń, jednak dostępnych jest niewiele danych na temat wyników tych schematów leczenia i tego, w jaki sposób ich wdrożenie może pomóc można łączyć z bezpośrednim dostępem do fizjoterapeutów lub poprzez recepty lekarskie.¹

Bibliografia
1. Al-Hayek M, Lobo Jovelli-Lopez JLM, Loren JH i in. Rodzaj, czas, częstotliwość i trwałość wyników fizjoterapii choroby Parkinsona: przegląd systematyczny i metaanaliza. JAMA Netw jest otwarta. 2023;6(7):e2324860. Opublikowano 3 lipca 2023 r. doi:10.1001/jamanetworkopen.2023.24860