Finansowe skutki zmian klimatycznych są dramatycznie niedoceniane – badacze Kiwi

Badanie przeprowadzone przez dwóch nowozelandzkich badaczy wykazało, że globalne koszty zmian klimatycznych są niedoszacowane o miliardy dolarów rocznie.

Ilan Nooy z Uniwersytetu Wiktorii i Rebecca Newman z Banku Rezerw odkryli, że burze, powodzie, fale upałów, susze i pożary buszu związane z gazami cieplarnianymi będą kosztować 143 miliardy dolarów (172 miliardy dolarów nowozelandzkich) rocznie w ciągu 20 lat do 2019 r., a szkody było coraz gorzej. Osiągnięcie dwukrotnie większej średniej (280 miliardów USD/483 miliardów NZD) w 2022 r. (dane z USA w 2020 r.).

Policzyli tylko część szkód spowodowanych wydarzeniami zaostrzającymi zmianę klimatu, a nie straty, które i tak by nastąpiły.

Większość kosztów poniosła śmierć ludzi.

badaniaOpublikowano w recenzowanym czasopiśmie naukowym Komunikacja przyrodniczaUstalono, że od 2000 r. zmiany klimatyczne spowodowały prawie 61 000 zgonów, co według Noe jest zdecydowanie niedoszacowaniem.

Powiedział, że brak dokładnych i aktualnych rejestrów zgonów w miejscach takich jak części Afryki Subsaharyjskiej i Azji Południowej oznacza, że ​​wydaje się, że nikt nie umarł z powodu fal upałów w miejscach, o których „wiemy, że to nieprawda”.

Badacze nie mogli również wyjaśnić utraty produktywności, mimo że jest to efekt znany, ponieważ zwykle nie jest rejestrowany. Produktywność spada na obszarach dotkniętych zdarzeniami ekstremalnymi, takimi jak Hawke’s Bay po huraganie Gabriel, ale te koszty pośrednie nie są rejestrowane w centralnej bazie danych.

Największe znane straty finansowe wystąpiły w Stanach Zjednoczonych, głównie na skutek silnych burz.

Ilana Noya.
zdjęcie: dostarczone

Noe stwierdził, że w Nowej Zelandii wliczono znacznie więcej wydarzeń w przeliczeniu na mieszkańca ze względu na dużą koncentrację badaczy pracujących w małej, ale rozwijającej się dziedzinie przypisywania szkód finansowych zmianom klimatycznym.

Natomiast duże części świata były niedostatecznie reprezentowane ze względu na brak badań naukowych łączących zdarzenia ekstremalne ze zmianami klimatycznymi i mierzących dodatkowe koszty.

W badaniu oszacowano, że straty w ludziach kosztowały 7 milionów dolarów (12 milionów dolarów nowozelandzkich) na podstawie średniej wartości przypisanej przez rządy Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Śmierć była odpowiedzialna za większość kosztów, więcej niż uszkodzenie mienia. Noe powiedział, że ekonomiści zdali sobie sprawę, że wycenianie życia w dolarach jest „dziwne”, ale pozwoliło im określić ilościowo koszty przedwczesnej utraty ludzi i korzyści płynące z podjęcia działań mających na celu ratowanie ludzi.

Noe stwierdził, że szkody rosną, a w 2022 r. osiągną dwukrotność średniej z lat 2000–2019.

Oxfam Aotearoa stwierdziła, że ​​wyniki pokazały, jak daleko kraje takie jak Nowa Zelandia muszą się jeszcze posunąć, aby zrekompensować biedniejszym krajom straty związane z klimatem, do których spowodowania nie zrobiły zbyt wiele.

Rzecznik ds. klimatu Nick Henry powiedział, że 20 milionów dolarów nowozelandzkich zadeklarowane przez rząd na zeszłorocznym światowym szczycie klimatycznym pomogło w rozpoczęciu działań, ale nie wystarczyło.

Bogate kraje nie mają dobrych wyników w spłacie zobowiązań, stwierdził, gdyż około jedna czwarta tego, co zadeklarowano w ramach finansowania działań związanych ze zmianą klimatu do 2020 r., została wypłacona w formie dotacji. Jak wynika z analizy Oxfam, większość pozostałych środków miała formę pożyczek lub nie została w ogóle spłacona.

Powiedział, że rekompensata za straty i szkody spowodowane katastrofami związanymi z gazami cieplarnianymi jest niezależna od finansowania redukcji emisji i przystosowania się do zmian klimatycznych w krajach rozwijających się, które zostało już zobowiązane w ramach Porozumienia paryskiego.

Kraje negocjowały, jak zarządzać pozyskiwaniem funduszy od krajów bogatych i wypłacaniem ich biednym krajom w zamian za straty i szkody.

Następne duże spotkanie klimatyczne odbędzie się w listopadzie w Dubaju.