Europa i Rosja rozpoczynają dziewiątą misję OneWeb

We współpracy z Starsem i Roscosmos, Arianespace wystrzelił 34 nowe satelity do komunikacji internetowej na pokładzie Sojuz 2.1b na potrzeby misji OneWeb 9. Lot oznacza ósme operacyjne uruchomienie satelitów OneWeb i zwiększa całkowitą liczbę na orbicie do 288: 48% Do uzyskania globalnego zasięgu potrzeba 600 satelitów z 48 dodatkowymi częściami zapasowymi na orbicie, co daje łącznie 648 satelitów w pierwszym etapie konstelacji.

Start zaplanowano na czwartek 19 sierpnia. Jednak rzadki zarośla nazywano na kilka sekund przed startem. Druga próba po raz pierwszy zaplanowana jest na piątek. Start odbył się w sobotę 21 sierpnia z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie o godzinie 22:13:40 UTC (18:13:40 EDT).

do tego zadania, Sojuz 2.1b jest wyposażony w silnik górnego stopnia Fregat z silnikiem czujnikowym pracującym na asymetrycznej dimetylohydrazynie (UDMH) i tetratlenku azotu (N2O4). Jest w stanie umieścić ładunek OneWeb o masie 5518 kg na początkową orbitę około 450 km przy nachyleniu 84,7 stopnia.

Konstelacja satelitarna OneWeb to globalna platforma internetowa i szerokopasmowa działająca podobnie do: Starlink od SpaceX Projekt Amazona Kuipera. Celem konstelacji jest zapewnienie dostępu do Internetu o niemal niskim opóźnieniu witrynom, w których Internet naziemny jest niedostępny lub zawodny. Po zakończeniu OneWeb zapewni dostęp do Internetu o prędkości do 50 MB/s w dowolnym miejscu na świecie, w tym na lądzie, morzu i w powietrzu.

Po zakończeniu pierwszego etapu OneWeb przejdzie do drugiego etapu, który będzie składał się z 6372 satelitów; Liczba ta jest znacznie niższa niż w poprzedniej propozycji firmy, która składa się z około 48 000 satelitów.

Każdy satelita OneWeb waży 147 kg i jest wyposażony w antenę na pasmo Ku. Satelity zostały wyprodukowane w zakładzie OneWeb na Merritt Island na Florydzie, gdzie są produkowane we współpracy z Airbus Defence and Space. W tym obiekcie OneWeb obecnie produkuje około dwóch satelitów dziennie, co pozwala na teoretyczne maksimum około dwóch wystrzeleń miesięcznie.

Kilka tygodni przed startem 34 satelity zostały wysłane do Kazachstanu, gdzie zostały zintegrowane z dystrybutorem ładunku, który był Wyprodukowane przez RUAG Space. Następnie stos ładunku został przeniesiony do Arianespace Starsem jest zintegrowany z pociskiem.

Chociaż Sojuz to pocisk produkcji rosyjskiej, RoskosmosArianespace i Starsem zajmują się sprzedażą komercyjną i uruchomieniem pojazdów dla zadań OneWeb.

Cztery dni przed startem, 15 sierpnia, Arianespace przeprowadziło przegląd gotowości do startu (LRR), aby upewnić się, że pojazd startowy i ładunek są gotowe do działania, a sprzęt obsługi naziemnej (GSE) i platforma startowa są gotowe do przyjęcia Sojuza.

Dzień później samochód rzucił się na wyrzutnię, a GSE zostało podłączone. Proces ten obejmował uzupełnianie paliwa w szybkozłączach, wyłączanie panelu serwisowego panelu siłownika, przeprowadzanie pierwszego, drugiego i trzeciego etapu kontroli GSE oraz upewnienie się, że ładunek jest prawidłowy.

Na dwa dni przed pierwszą próbą startu zespoły przeprowadziły kontrolę stanu czwartego etapu zespołów, który został zatankowany około dwa tygodnie wcześniej.

początek

Odliczanie rozpoczęło się 5 godzin 10 minut przed startem. Czterdzieści minut później, w godzinach T-4 i 30 minutach, Sojuz zaczął uzupełniać naftę RP-1 i ciekły tlen.

W minucie T-35 pocisk suwnicy serwisowej został opuszczony do pozycji startowej. Pod koniec ostatniego liczenia odsunięto od Sojuz dwa ramiona konserwacyjne, a następnie w ciągu T-16 sekund z rozkazem odpalenia czterech silników RD-107A rakiety, po jednym na każdym doładowaniu, oraz centralnego silnika RD-108A.

Cztery boczne wzmocnienia, zwane pierwszym stopniem, paliły się przez 118 sekund, a następnie rozdzieliły się we wzór znany jako krzyż Korolowa.

Rdzeń, zwany drugim stopniem, nadal spalał się do T+4 min 48 sek.

Struktura ładunku, która chroni satelity przed obciążeniami aerodynamicznymi i termodynamicznymi podczas wynurzania, została wyeliminowana przy T + 3 min 38 sek.

Trzeci stopień wdrożył oddzielenie „gorącego ognia” od drugiego stopnia, co oznacza, że ​​jego pojedynczy silnik RD-0124 zapalił się, gdy stopnie były jeszcze połączone. Trzeci etap palił się wtedy przez ponad cztery minuty.

(Komentarz wideo: Jak rakiety Sojuz rozpalają swoje silniki. Źródło: Scott Manley)

Po zamknięciu trzeciego etapu Scena drużynowa doznała 5-minutowego poparzenia, umieszczając scenę i ładunek na orbicie parkingowej. Później faza fregaty zapali się, aby okrążyć orbitę propagacji.

Następnie zaprojektowany w kosmosie dystrybutor ładunku RUAG rozmieścił 34 satelity w ciągu kilku godzin. Pomiędzy zdarzeniami separacji satelitów Fregata wykonywała korekty pozycji, upewniając się, że ładunki zostały rozmieszczone we właściwej pozycji.

Nominalny czas trwania zadania dla OneWeb 9 to 3 godziny i 45 minut. Rosyjska agencja kosmiczna Roscosmos potwierdziła pomyślne rozmieszczenie wszystkich satelitów.

Satelity OneWeb spędzą nadchodzące miesiące podnosząc swoje orbity za pomocą silników z efektem Halla, aby osiągnąć ostateczną orbitę 1200 km.

Po ostatecznym rozmieszczeniu, pomost Fregat wykonuje deorbitację, zapewniając bezpieczny powrót do ziemskiej atmosfery.

(GÓRNE ZDJĘCIE: Zespół Sojuz wykonuje własny program kołysania się i kołysania po starcie. Źródło: Roscosmos)