Dowody DNA z wiecznej zmarzliny pokazują, że mamuty włochate wędrowały po Kanadzie do 5000 lat temu

30 000-letnie DNA dawnych siedlisk znalezionych w wiecznej zmarzlinie Jukonu w Kanadzie pokazuje, że mamuty włochate wędrowały po tym obszarze jeszcze 5000 lat temu.

Odkrycia dokonali naukowcy z McMaster University, którzy na podstawie swoich wcześniejszych badań spekulowali, że megafauna wymarła 9700 lat temu w połowie holocenu – okresie niestabilności klimatycznej.

Próbki gleby pobrano z regionu Klondike w kanadyjskim Jukonie na początku 2010 roku, ale włożono je do zamrażarki i zapomniano.

’” powiedział Tyler Murchie, archeolog specjalizujący się w starożytnym DNA na uniwersytecie Gizmodo że kiedy zobaczył okazy, pomyślał, że mogą kryć się w nich „cudowne rzeczy” „czekające na kogoś do badania”.

Murchi i jego zespół wyizolowali i zrekonstruowali DNA, co pokazuje, że społeczności zwierzęce i roślinne podlegały fluktuacjom w różnych momentach podczas przejścia na lodzie do holocenu, który był niestabilnym okresem klimatycznym 11 000-14 000 lat temu, kiedy istniało kilka gatunków tak dużych jak mamuty i przemysłowcy . Koty z zębami zniknęły.

Analiza wykazała również, że mamuty i konie jukonskie, które żyły obok mamutów, znikały z lądu przed niestabilnością klimatyczną.

Jednak naukowcy zauważają, że nie wyginęły z powodu polowania na nie przez homininy, jak wcześniej sądzono.

Dowody wskazują, że zarówno mamuty włochate, jak i pradawny koń przetrwały nawet 5000 lat temu, co doprowadziło je do połowy holocenu, okresu, który rozpoczął się prawie 11 000 lat temu i w którym żyjemy dzisiaj.

Próbki gleby pobrano z regionu Klondike w kanadyjskim Jukonie na początku 2010 roku, ale włożono je do zamrażarki i zapomniano.

READ  Lekarz pochodzenia indyjskiego z Australii rzuca wyzwanie dystansowi, by pomóc Indianom zarażonym COVID-19 za pomocą pomocy medycznej

Podczas wczesnego holocenu środowisko w Jukonie zmieniło się dramatycznie z powodu zmian klimatycznych.

Dawniej był pełen bujnych łąk, znanych jako „Schodek Mamuta”, ale teraz porośnięty został krzewami i mchem, które nie były postrzegane jako pokarm dla dużych stad mamutów, koni i żubrów.

Pastwiska nie są w stanie przetrwać w tej części Ameryki Północnej, a eksperci twierdzą, że to dlatego, że nie ma już dużych zwierząt pasących się do wypasu.

Bogate dane zapewniają unikalny wgląd w dynamikę populacji megafauny i przerywają debatę na temat ich wyginięcia poprzez dokładniejsze rekonstrukcje genetyki ewolucyjnej przeszłych ekosystemów, powiedział Hendrik Poinar, główny autor artykułu i dyrektor McMaster Center for Ancient DNA. w oświadczenie.

Naukowcy z McMaster byli w stanie lepiej określić datę wyginięcia starożytnych zwierząt za pomocą nowej technologii, która nie była dostępna, gdy sugerowali, że stworzenia żyły na Jukonie 9700 lat temu.

„Teraz, gdy mamy te technologie, zdajemy sobie sprawę, ile informacji o historii życia jest przechowywanych w wiecznej zmarzlinie” – powiedział Murchi.

Murchi i jego zespół wyizolowali i zrekonstruowali DNA, co pokazuje, że społeczności zwierzęce i roślinne podlegały fluktuacjom w różnych momentach podczas przejścia na lodzie do holocenu, który był niestabilnym okresem klimatycznym 11 000-14 000 lat temu, kiedy istniało kilka gatunków tak dużych jak mamuty i przemysłowcy . Zębate koty zniknęły

„Ilość danych genetycznych w wiecznej zmarzlinie jest naprawdę ogromna i naprawdę pozwala na szereg rekonstrukcji ekosystemów i ewolucji, które nie mają sobie równych w przypadku innych dotychczasowych metod” – mówi.

„Chociaż mamuty zniknęły na zawsze, konie nie” – mówi Ross McPhee z Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej, inny współautor.

Koń, który żył na Jukonie 5000 lat temu, jest bezpośrednio związany z gatunkiem konia, który mamy dzisiaj, Equus caballus.

„Biologicznie rzecz biorąc, to sprawia, że ​​koń jest ssakiem pochodzącym z Ameryki Północnej i tak należy go traktować”.

Objaśnienie Baby Moms: te gigantyczne ssaki wędrowały po Ziemi podczas plejstocenu 10 000 lat temu

Mamut włochaty wędrował po lodowatej tundrze Europy i Ameryki Północnej przez 140 000 lat i zniknął pod koniec epoki lodowcowej, 10 000 lat temu.

Jest to jedno z najlepiej poznanych i znanych nauce prehistorycznych zwierząt, ponieważ jego szczątki często nie są skamieniałe, ale zamrożone i zakonserwowane.

Samce miały około 12 stóp (3,5 m) długości, podczas gdy samice były nieco mniejsze.

Zakrzywione kły miały długość do 16 stóp (5 m), a podbrzusze miały warstwę kudłatych włosów o długości do 1 m.

Małe uszy i krótkie ogony zapobiegały utracie witalnej ciepłoty ciała.

Ich pnie miały na końcu „dwa palce”, które pomagały im zrywać chwasty, gałązki i inne rośliny.

Mamut włochaty jest jednym z najlepszych prehistorycznych zwierząt znanych nauce, ponieważ jego szczątki często nie są skamieniałe, ale zamrożone i zakonserwowane (wrażenie artysty)

Swoją nazwę zawdzięczają rosyjskiemu „mamutowi” lub kretowi naziemnemu, ponieważ uważano, że zwierzęta żyją pod ziemią i giną w kontakcie ze światłem – wyjaśniając, dlaczego zawsze znajdowano je martwe i na wpół zakopane.

Uważano, że ich kości należą do wymarłych ras gigantów.

Mamut włochaty i współczesne słonie są blisko spokrewnione i mają 99,4 procent wspólnych genów.

Te dwa gatunki obrały odrębne ścieżki ewolucyjne sześć milionów lat temu, mniej więcej w tym samym czasie ludzie i szympansy poszli własną drogą.

Mamuty włochate współistniały z wczesnymi ludźmi, którzy polowali na nie dla pożywienia, a ich kości i kły wykorzystywali do wyrobu broni i sztuki.