Czy zamknięcie pokrywy toalety przed spłukaniem zapobiega zakażeniu wirusowemu?

Wiadomo, że spłukiwana woda toaletowa wytwarza mgłę, która może przenosić chorobotwórcze wirusy na różne powierzchnie w łazience. Nowe badanie w Amerykański dziennik kontroli infekcji Bada wpływ zamknięcia pokrywy toalety przed spłukiwaniem na możliwość skażenia krzyżowego innych powierzchni.

Pobyt: Wpływ zamykania pokrywy podczas spłukiwania toalety i spłukiwania muszli klozetowej na skażenie wirusowe powierzchni w toaletach w Stanach Zjednoczonych. Źródło obrazu: MIA Studio / Shutterstock

Wykazano, że u osób zakażonych chorobą koronawirusową 2019 (COVID-19) w kale występuje koronawirus 2 ciężkiego ostrego zespołu oddechowego (SARS-CoV-2). Podobnie wirusy mogą być uwalniane do moczu i kału podczas spłukiwania toalety, zanieczyszczając powierzchnie. Takie narzędzia mogą przenosić infekcję.

Ścieki bytowe prawie nie zawierają ludzkich patogenów i mogą rozprzestrzeniać te patogeny poprzez tworzenie aerozoli. Aerozole takie, jak i jądra kropelek, po długim czasie odnajdują się w środowisku i mogą być przenoszone przez prądy powietrza na inne powierzchnie, powodując transport patogenów na duże odległości.

Początkowo sądzono, że spłukiwanie toalet jako środek przenoszenia wirusa odbywa się poprzez odchody zawierające cząstki stałe zawierające patogeny, a badanymi obszarami były powierzchnie toalet. Chociaż niektóre badania wykazały, że ryzyko rozpryskiwania się i zanieczyszczenia powierzchni toalety przez patogeny podczas spłukiwania było mniejsze, jeśli pokrywa toalety była otwarta, dotyczyło to również sytuacji, gdy przeprowadzano dezynfekcję.

W Stanach Zjednoczonych toalety publiczne i prywatne wytwarzają mgłę aerozolową z dużą prędkością, która może przenosić wirusy z wody w toalecie na duże wysokości, ułatwiając rozprzestrzenianie się wirusów w pomieszczeniu. Celem niniejszego badania było wyjaśnienie zakresu zamykania pokrywy toalety w przypadku, gdy spłukiwanie powoduje rozprzestrzenianie się skażenia wirusowego w toaletach domowych oraz określenie wpływu czyszczenia muszli klozetowej dostępnymi na rynku środkami dezynfekcyjnymi.

Aby wykryć zanieczyszczające bakterie, naukowcy wykorzystali bakteriofaga MS2 jako substancję zanieczyszczającą i dodali go do muszli klozetowych w gospodarstwach domowych i miejscach publicznych.

Schematyczny diagram lokalizacji pobierania próbek toalet w celu wypróbowania sprayu do czyszczenia toalety i zamknięcia pokrywy.

Co wykazało badanie?

Toalety zaszczepiono MS2 w dwóch dawkach. Zbadano je i pobrano próbki do uprawy. Pobrane próbki obejmują wodę w muszli klozetowej, górę i dół sedesów, wybrane miejsca na podłodze z przodu, po obu stronach oraz na ścianach po obu stronach.

Dodatkowo pobrano próbki wody z muszli klozetowej po umyciu bez środka dezynfekcyjnego, szczotki do muszli klozetowej oraz pojemnika z matą toaletową.

Na tym etapie zanieczyszczenie występowało z częstotliwością 10⁷ PFO/100cm². Wartość ta pozostawała stała niezależnie od tego, czy pokrywa deski sedesowej była podniesiona, czy opuszczona. Jednakże główne zanieczyszczenie wystąpiło na dnie deski sedesowej przy dużej dawce MS2, przy czym poziom zanieczyszczenia górnej i dolnej pokrywy w obu pozycjach był niski.

Co ciekawe, zanieczyszczenie ścian i podłóg nie uległo zmianie po założeniu pokrycia, choć w przypadku tego pierwszego było minimalne. Jak na ironię, podłoga po prawej i lewej stronie była mniej zabrudzona, ponieważ pokrywa i ściana po lewej stronie zostały bardziej podniesione.

Ten sam schemat utrzymał się przy czyszczeniu muszli klozetowej szczotką.

W kolejnym kroku muszle klozetowe wyszorowano przy użyciu szczotki do muszli i środka dezynfekcyjnego na bazie kwasu solnego. Spowodowało to znaczną redukcję zanieczyszczenia wody toaletowej o ponad 99,99% (log >4₁₀) w porównaniu do mycia zębów bez środka antyseptycznego. Zanieczyszczenie szczotki miski zostało zmniejszone o 97,6% w przypadku stosowania kwasu w porównaniu z brakiem środka dezynfekującego.

Inne powierzchnie, w tym uchwyt szczotki, brzeg miski, deska sedesowa, pokrywa lub podłoga, nie wykazały różnic w poziomie zanieczyszczenia.

Jakie są konsekwencje?

W bieżącym badaniu przyjrzano się dyspersji małych kropelek w aerozolach, a nie dużych kropelek zawierających materiał kałowy. „Wyniki te pokazują, że zamknięcie pokrywy toalety przed spłukiwaniem nie zmniejsza ryzyka zanieczyszczenia powierzchni łazienki„.

Wraz ze wzrostem poziomu zanieczyszczenia wody toaletowej dolna powierzchnia deski sedesowej była bardziej zanieczyszczona. Toalety publiczne w Stanach Zjednoczonych nie mają pokrywek; Dlatego też siedzenia po czyszczeniu były zawsze silnie zanieczyszczone, nawet przy niskim poziomie wirusa w wodzie. Cząsteczki wirusa mogą rozprzestrzeniać się łatwiej i szerzej za pomocą aerozolu niż bakterie ze względu na ich zwiększoną żywotność i łatwość tworzenia aerozolu.

Projekt toalety w USA przyczynia się do zanieczyszczenia deski sedesowej w wyniku przepływu powietrza podczas spłukiwania po obu stronach deski sedesowej oraz przez 0,5-calową szczelinę od deski do krawędzi toalety, w kierunku podłogi i ścian.

Aby zapobiec zanieczyszczeniu, wirusy znajdujące się w wodzie w misce można inaktywować lub usunąć, czyszcząc miskę kwasem solnym i szczotką do miski.

Ponieważ nowe, wysoce śmiercionośne wirusy (takie jak wirus Ebola) rozprzestrzeniają się po świecie, niewielka liczba cząstek może wystarczyć do zainfekowania ludzkiego żywiciela. Najlepszymi praktykami w przypadku infekcji domowych powodujących zaburzenia żołądkowe i jelitowe mogą być: „Regularna dezynfekcja wszystkich powierzchni w łazience po spłukaniu toalety i/lub użyciu środka dezynfekcyjnego pozostawiającego resztkowe działanie bakteriobójcze.Jest to szczególnie ważne, gdy pacjenci z obniżoną odpornością mają kontakt z pacjentem indeksowym.