Czy ta torba uśmiecha się do ciebie? Naukowcy odkrywają, dlaczego widzimy twarze w przedmiotach codziennego użytku | nowości naukowe i technologiczne

Ludzie wydają się być zmęczeni widząc twarze w przedmiotach codziennego użytku, takich jak chmury, księżyc i pnie drzew – niektórzy nawet widzieli wyobrażonego Jezusa ubranego w ser na toście.

Ale do tej pory naukowcy nie rozumieli dokładnie, dlaczego i co robi mózg, gdy interpretuje sygnały wizualne jako ludzkie twarze.

Jednak naukowcy znaleźli dowody sugerujące, że jest on powiązany z tymi samymi procesami poznawczymi, których mózg używa do identyfikacji i analizy prawdziwych ludzkich twarzy.

Profesor David Ellis, główny autor badania z University of Sydney School of Psychology, powiedział: „Z perspektywy ewolucyjnej, korzyści z tego, że nigdy nie zgubimy twarzy, wydają się znacznie przewyższać błędy, w których obiekty nieożywione są postrzegane jako twarze.

„Szybkie wykrywanie twarzy przynosi ogromne korzyści, ale system działa „szybko i luźno”, umieszczając prymitywną formę oczu na nosie i ustach.

„Wiele rzeczy może zadowolić ten model, a tym samym prowadzić do reakcji wykrywania twarzy”.

Naukowcy twierdzą, że rozpoznawanie twarzy w mózgu zachodzi błyskawicznie – w ciągu kilkuset tysięcznych sekundy.

Profesor Alice powiedziała: „Wiemy, że te rzeczy nie są tak naprawdę twarzami, ale postrzeganie twarzy pozostaje. Kończymy z czymś dziwnym – równoległym doświadczeniem, że jest to jednocześnie zakapturzona twarz i ciało. Dwie rzeczy jednocześnie czas.”

Ten błąd jest znany jako pareidolia twarzy i jest tak powszechny, że ludzie akceptują ideę wykrywania twarzy w obiektach jako normalną.

Oprócz wyobrażania sobie twarzy ludzie obdarzają je cechami emocjonalnymi.

Eksperci twierdzą, że dzieje się tak, ponieważ jako istoty głęboko społeczne, samo wykrywanie twarzy nie wystarczy.

Według badań opublikowanych w Proceedings of the Royal Society B, po rozpoznaniu fałszywej twarzy przez mózg, jest ona analizowana pod kątem wyrazu twarzy w taki sam sposób, jak prawdziwa.

„Musimy odczytać tożsamość twarzy i rozróżnić jej wyraz. Czy to przyjaciel czy wróg? Czy jest szczęśliwy, smutny, zły, bolesny?” – wyjaśnił profesor Aliyes.