Czy Stonehenge straci status na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO?

przez Stajnia DanielaKorespondent BBC

Plany budowy tunelu drogowego pod Stonehenge ponownie znalazły się w centrum uwagi, torując drogę jednemu z najbardziej kontrowersyjnych projektów budowlanych w Wielkiej Brytanii, jaki zapadł w pamięć.

Co roku 20 marca ludzie z różnych środowisk gromadzą się w Stonehenge, aby zobaczyć wschód słońca podczas równonocy wiosennej. Ale w tym roku, zanim jeszcze pierwsze promienie wiosennego świtu uderzyły w kultowe stojące kamienie, na przebieg wydarzeń rzucił się cień.

Miesiąc wcześniej, w lutym 2024 r., sędzia Wysokiego Trybunału oddalił skargę prawną przeciwko planom budowy tunelu drogowego pod obiektem światowego dziedzictwa kulturowego w Wiltshire w południowo-zachodniej Anglii, torując drogę jednemu z najbardziej kontrowersyjnych projektów budowlanych w Wielkiej Brytanii w 2024 r. Pamięć.

„To był czarny dzień dla Wielkiej Brytanii” – powiedział John Adams, przewodniczący Stonehenge Alliance, grupy prowadzącej kampanię przeciwko projektowi tunelu. „Wyobraźcie sobie, że gdybyśmy usłyszeli, że zamierzają zbudować obwodnicę nad egipskimi piramidami lub most nad narożnikiem Ogrodów Wersalskich? Pomyślelibyśmy, że to niezwykłe”.

Jest to długa historia, ponieważ tunel został po raz pierwszy zaproponowany w połowie lat 90. XX wieku. Od tego czasu szacunkowe koszty wzrosły do ​​2,5 miliarda funtów (około 5,2 miliarda dolarów nowozelandzkich). Brytyjska Krajowa Agencja Autostrad twierdzi, że tunel odciąży zakorkowaną w ruchu autostradę A303, która biegnie w pobliżu Stonehenge i obecnie zapewnia kierowcom popularny widok na kamienie. Główna autostrada zostanie przeniesiona pod ziemię i będzie nieco jaśniejsza niż obecna droga, a zastąpiona zostanie publicznym pasem drogowym dostępnym dla pieszych, rowerzystów i jeźdźców konnych. National Highways Corporation twierdzi, że poprawi to doświadczenia odwiedzających, przywracając „krajobrazowi Stonehenge coś przypominającego jego pierwotne otoczenie”.

READ  Wybuch epidemii Covid-19 Delta: Nowa Zelandia i jej szpitale – przepełnione czy wystarczająco obsadzony personelem?

Protestujący obawiają się, że proponowany tunel będzie miał wpływ na w dużej mierze nieodkopany krajobraz archeologiczny.
zdjęcie: Agencja prasowa Francji

UNESCO potępiło jednak ten plan na tej podstawie, że proponowany tunel w znacznym stopniu wkracza na obszar wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO otaczający Stonehenge, ważny i w dużej mierze nieodkopany krajobraz archeologiczny. Grozili umieszczeniem Stonehenge na Liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu, co byłoby pierwszym krokiem w kierunku całkowitego usunięcia go z listy światowego dziedzictwa kulturowego. „Tylko trzy obiekty światowego dziedzictwa kulturowego zostały kiedykolwiek skreślone z listy, a Wielka Brytania już je ma – Liverpool, morskie miasto handlowe Liverpool, które utraciło swój status w 2021 r. Jeśli Stonehenge również zostanie skreślone z listy, byłoby to fantastyczne posunięcie” – stwierdził Adams. „Międzynarodowy wstyd”.

Oprócz prestiżu istnieją poważne obawy dotyczące wymiernych konsekwencji, jakie może wyniknąć z kopania tunelu przez miejsce światowego dziedzictwa kulturowego. „Z archeologicznego punktu widzenia istnieją poważne problemy” – powiedział profesor Mike Parker Pearson, archeolog z University College London i wyższy rangą urzędnik w Stonehenge. Powiedział: „Obszar, przez który będzie przechodził tunel, był częścią bardzo gęstej i dużej osady, której początki sięgają okresu późniejszego niż zbudowano Stonehenge; jest bardzo prawdopodobne, że sami budowniczowie już tam mieszkali”. „Szacuje się, że około pół miliona artefaktów zostanie usuniętych bez rejestracji i porzuconych w innym miejscu na zrekonstruowanej autostradzie. Jest to nie tylko dla nas obecnie wielka strata, ale także wprowadza w błąd archeologów, którzy mogą w przyszłości prowadzić wykopaliska tych obiektów”.

Organizacje zajmujące się ochroną środowiska, takie jak Friends of the Earth, obawiają się znacznych szkód, jakie projekt budowlany wyrządzi dzikiej faunie i florze i jej siedliskom. Są też ludzie, zwłaszcza członkowie społeczności pogańskiej, którzy uważają Stonehenge za święte miejsce i obawiają się, że projekt tunelu zbezcześci krajobraz. „[The] „Utrata harmonii, połączeń energetycznych i spokoju wpłynie na spokojną radość płynącą ze obcowania ze sobą w święty sposób oraz wyrażania czci, szacunku i oddawania czci wyższym duchom i przodkom oraz je hamować” – napisał arcydruid Lewis Lloyd w liście do rządu brytyjskiego z 2019 roku.

Oddawanie czci przodkom to jedno, ale w pobliżu Stonehenge żyje duża społeczność ludzi, których jakość życia została poważnie obniżona z powodu zatorów na istniejącej drodze. Dorastałem w Wiltshire, pół godziny jazdy od Stonehenge i byłem świadkiem niekończących się korków na autostradzie A303. Droga ta jest jedną z głównych arterii łączących Londyn, Devon i Kornwalię, dlatego ruch uliczny ma ogromny wpływ na turystykę i handel w całym West Country.

Kiedy byłem młody, wierzyłem w lokalną mądrość: że w dużej mierze powodem ruchu na drodze było to, że ludzie zwalniali, żeby popatrzeć na kamienie. Ale to nieprawda, twierdzi Janice Hassett, założycielka Stonehenge Traffic Action Group.

„Droga jest bardzo wąska i nie chodzi o to, żeby ludzie zwalniali, żeby popatrzeć na kamienie” – powiedziała. „Droga prowadzi do Shrewton [the nearest village]Zmierzono, że w ciągu jednego miesiąca z podjazdu o szerokości 8 metrów skorzystało 169 000 pojazdów. Piesi muszą sami kontrolować ruch i podnosić ręce, aby przejść przez jezdnię.

„Całe życie trzeba zaplanować wokół drogi – kiedy mieszkałem w Sherioton, mogłem chodzić do supermarketu tylko we wtorki, bo to był najcichszy dzień dla ruchu ulicznego”.

Stonehenge to tylko część niezwykle bogatego prehistorycznego krajobrazu, który niegdyś obejmował konstrukcje z kamienia i drewna. Do słynnych dzieł Parkera Pearsona na ten temat należy teoria, że ​​efemeryczne konstrukcje drewniane, które już dawno uległy rozkładowi, miały pewne funkcje rytualne związane z żywymi, natomiast te, które miały przetrwać tysiące lat – te zbudowane z… kamienia – był kojarzony z żywymi istotami. Śmierć.

Teraz, 4500 lat później, ta sama dwoistość nadal dominuje w rozmowie o Stonehenge – jak szanować dziedzictwo, uwzględniając jednocześnie żywą teraźniejszość.

„Musi istnieć równowaga między żywymi i umarłymi” – powiedział Hassett.

Ta historia została po raz pierwszy opublikowana przez BBC.