Czy Australia rezygnuje ze swoich zasobów naturalnych?

Napisane przez Diane Krall*

Mówię w ABC Pytania i odpowiedziLaureat Nagrody Nobla, ekonomista Joseph Stiglitz stwierdził, że Australia „oddaje swoje zasoby naturalne”, co uznał za „zadziwiające”.

Powiedział, że gdyby Australia zmusiła przemysł paliw kopalnych do płacenia za wydobywane zasoby i sprawiedliwą część podatków, „nie miałaby takich problemów, jakie ma dzisiaj”.

„Gdybyś kazał im płacić tyle, ile wynosi wartość zasobów i należną im część podatków, nie mielibyście takich problemów, jakie macie dzisiaj”. #Osball@jozefstiglitzLaureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, #Pytania i odpowiedzi Fakt, że Australia rezygnuje ze swoich zasobów naturalnych jest „zdumiewający” – mówi. pic.twitter.com/CSJohXbLtt

— Instytut Australijski (@TheAusInstitute) 13 sierpnia 2024 r

Wydaje się, że Stiglitz ma na myśli podatek od dzierżawy zasobów ropy naftowej oparty na zyskach, znany również jako „podatek od gazu”.

Po tym jak stało się to oficjalne Wyszukiwanie zakończone I Polecane fora specjalistyczne Zgadzam się z nim w tej kwestii od wielu lat, tak – oddajemy nasz majątek czy to obcym krajom, czy firmom z zagranicznym kapitałem.

Wspaniale jest widzieć tak ważną osobistość międzynarodową, jak Stiglitz, wskazującą niektóre rażące problemy, które są nieprawidłowe w naszym systemie. Aby rozwiązać ten problem, rząd federalny musi całkowicie pozbyć się podatku od gazu morskiego opartego na dywidendach i powrócić do systemu opartego na opłatach licencyjnych, do którego jesteśmy przyzwyczajeni.

Jak opodatkowujemy gaz?

Australijski podatek od dzierżawy zasobów ropy naftowej, czyli podatek od gazu, jest podatkiem wtórnym nakładanym na morskie zasoby gazu. Chodzi o podatek ZyskiOznacza to, że jest ona pobierana tylko wtedy, gdy przychody spółek gazowniczych przewyższają ich wydatki.

Australia niezmiennie plasuje się w gronie największych eksporterów LNG na świecie. Jednak nasze dochody podatkowe z tej branży od długiego czasu pozostają na bardzo niskim poziomie.

W rzeczywistości był on tak niski, że doprowadził do powstania rządu federalnego. recenzja W 2017 r. przeglądowi jako niezależny ekspert kierował były urzędnik skarbu Michael Callaghan.

Pamiętam, że na początku 2017 r. Callaghan zapytał mnie w moim biurze na Uniwersytecie Monash w Melbourne o moje zgłoszenie do przeglądu, w którym wezwano do gruntownej zmiany istniejących ulg w podatku od gazu.

Ale w tym samym czasie w Canberze dyrektorzy branży gazowniczej wywierali silną presję, nalegając, aby nie było żadnych zmian w podatku od gazu, ponieważ „Ryzyko suwerenne„.

W końcu Callahan złożył ofertę raport Zalecanie reform w konstrukcji podatków. Ale zmiany Zostało to wdrożone później Rządowe obniżki podatków miały jedynie charakter fasadowy i jak pokazuje poniższa tabela dochodów, dochody z podatku od gazu są nadal bardzo niskie.

Pokazano dane z 2018 roku Duża luka Pomiędzy wpływami z podatku od gazu w Australii, które wyniosły około 1,1 miliarda dolarów australijskich, a przychodami naszych najbliższych konkurentów. Katar uzyskał w tym samym roku przychody z gazu w wysokości ponad 50 miliardów dolarów, a norweski specjalny podatek gazowy wygenerował dochód netto w wysokości 19,5 miliarda dolarów.

Nawet dla neutralnych obserwatorów, takich jak Stiglitz, jasne jest, że niezbyt imponujące australijskie ustawodawstwo dotyczące podatku od gazu skutkuje tym, że przemysł gazowniczy nie płaci należnej mu części za zasoby naturalne będące własnością społeczności.

Dlaczego odwróciliśmy się od królów?

Opodatkowaliśmy morski przemysł gazowniczy w ramach federalnego systemu opłat licencyjnych opartego na wartości rynkowej wydobycia ropy.

Koncepcja podatku opartego na dywidendach została opracowana przez ekonomistów Rossa Garnota i Antony’ego Cluniesa Rossa w latach 70. XX wieku dla przemysłu naftowego w nowo niepodległych Stanach Zjednoczonych. Papua Nowa Gwinea.

Garnaut był doradcą ekonomicznym rządu Hoek-Keatinga, a w 1983 r Zadzwonił Wyeliminować federalne tantiemy. Zastąpiony przez nią podatek oparty na dywidendach został po raz pierwszy zastosowany do zysków z wydobycia australijskiej ropy w 1987 r., kiedy to zapewnił rozsądne dochody.

Później jednak zastosowano go do wydobycia gazu na morzu, który jest mniej opłacalny niż ropa naftowa ze względu na koszty skraplania, infrastrukturę magazynowania i specjalistyczne wymagania dotyczące transportu gazu pod wysokim ciśnieniem.

Charakterystyczny dla branży gazowniczej spadek rentowności opóźnia wprowadzenie podatku gazowego. Firmy mogą działać latami nie płacąc. Innymi słowy, Australia nie otrzymuje zapłaty za większość swoich „zapasów” gazu, który jest sprzedawany głównie na eksport.

Sprawiedliwy podział podatków

Powrót do federalnych ceł na produkcję gazu podmorskiego zwiększyłby dochody rządów i zapewniłby bardziej sprawiedliwe rozwiązanie dla społeczeństwa.

Część z nas może pamiętać zniesienie w 2014 roku podatku od dzierżawy surowców mineralnych opartego na dywidendach, ze względu na spadające przychody. Rząd zniósł w 2019 r. podatek od zysków od gazu lądowego i z łatwością mógłby zrobić to samo w przypadku gazu ze źródeł morskich.

Kolejną okazję do refleksji dają obserwacje Josepha Stiglitza na temat sposobu, w jaki opodatkowujemy nasze zasoby naturalne. Tracimy możliwość nałożenia sprawiedliwych podatków na rzeczy, które możemy wydobyć tylko raz, ze szkodą dla naszego społeczeństwa.

*Diana KrallAdiunkt starszy pracownik naukowy, Wydział Prawa Biznesowego i Podatków, Monash Business School, Uniwersytet Monash.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa Na licencji Creative Commons. Czytać Oryginalny artykuł.