Część 2: Trenerzy i bliscy przyjaciele wywierają wpływ na piłkę nożną

Treść artykułu

Niektórzy nazwali ich dziwną parą na scenie piłkarskiej Sudbury. Z tego punktu widzenia nie dostaniesz żadnego argumentu. Chociaż Lloyd Ribeiro i John Secora nie wywodzili się ze znacznie bardziej odmiennych środowisk, ich 29-letnia współpraca w St. Charles College przyniosła nie mniej niż 20 banerów SDSSAA. Poniższa historia jest drugą w dwuczęściowym spojrzeniu na parę osób, których pozycja w sporcie była produktem ubocznym szczególnej relacji, która rozciągała się od boiska piłkarskiego.

Na szczęście John Sikora i Lloyd Rebeiro stworzyli tak wspaniały kontrast przez całe swoje piłkarskie lata.

Dla porównania, gdy chodziło o żeglowanie po świecie polskiej drużyny piłkarskiej Białych Orłów od późnych lat sześćdziesiątych do siedemdziesiątych XX wieku, było o wiele mniej surowo i sucho.

„Rzut kamieniem od mojego domu było czterech Johnów Securas”, zauważa człowiek, który nawiązał tak bliską współpracę ze swoim kolegą nauczycielem, Ribeiro, który wyemigrował z rodziną do Kanady z Afryki.

Treść artykułu

Ten John Secora, który podzielił się swoim imieniem z ojcem, z przyjemnością oglądał słynną ekipę White Eagles z 1969 roku, która wygrała Puchar Ontario, której głównym organizatorem był również John Secura. Ta osoba, najbardziej znana w Sudbury ze swojego odnoszącego sukcesy biznesu jubilerskiego, również podzieliła imię swojego ojca.

Clarity gliniane? To staje się jeszcze bardziej zagmatwane, gdy nasz mężczyzna osiąga wiek nastoletni.

Sikora, który przeszedł na emeryturę jako nauczyciel z Saint Charles College w 2016 roku, powiedział: „W wieku piętnastu lat wskrzesiłem Białe Orły, ponieważ w tym czasie małe dziecko miało bardzo niewiele okazji do gry w piłkę nożną (1977)”. Nie tak, jak jest teraz.

„Bawiliśmy się z dziećmi na ulicach lub w trawie, ale nic nie było zorganizowane”.

Kiedy Sikora był świadkiem świetności drużyny odzianej w barwy swoich przodków, zwrócił się do swojego nazwiska, o kilka lat starszego od niego, po radę, jak rozpocząć uśpiony od kilku lat program „Polskie Białe Orły”.

„Rozmawiałem z nim i zapytałem go, co muszę zrobić, aby to kontynuować” – powiedział Sikora, jedno z czworga dzieci w urodzonej i wychowanej rodzinie Sudbury. „Miałem 15 lat i nie wiedziałem nic lepszego – ale miałem kontakty z lokalną polską społecznością, więc prowadziliśmy tańce i zbiórki pieniędzy. On (drugi John Secora) pomógł mi w rozpoczęciu działalności, ale musiałem zrobić dużo pracy ”.

Nawet gdy jego wykształcenie pomaturalne zabrało go za miasto, zapisał się na University of Waterloo, zanim uzyskał tytuł licencjata na Brooklynie, Sikora wrócił do zespołu, który pomógł mu wprowadzić go w drugą fazę ich istnienia.

Treść artykułu

Powiedział: „Byli sponsorowani przez młodych Polaków, ale myślę, że drużyna z 1969 roku miała tylko jednego Polaka w drużynie”. W 1977 roku każdy nas zabrał. Grał dla nas Rob Gallo. Nie mógł bawić się z pilotami (Włochy), gdy był młody, byli tacy ciasni. Więc wszyscy ci faceci bawili się z nami. W pierwszym roku zostaliśmy zarżnięci ”.

Podczas gdy kontynuował grę przez kilka lat, serce Sykury najwyraźniej było czymś więcej niż treningiem. Bardzo konkurencyjny futbol nie był po prostu jego celem, przynajmniej nie jako piłkarza.

Zasugerował: „Grałem na przodzie i na środku pola, a później w obronie”. „ Dziwny czas, grałem w siatkę, ale nie miałem być bramkarzem.

– W ligach bramkarz się nie pojawi i wejdę do siatki, ale wiedziałem, że mam przed sobą świetną drużynę. Jeśli dotknąłem piłki, to dlatego, że mi ją dali.

Sykura i Ribeiro wiedzieli co nieco o świetnych drużynach. Po pierwszym skrzyżowaniu ścieżek, w których Sikora zrównoważył zadania dydaktyczne między Lasalle High School i St. Charles College, tandem naprawdę zaczął działać, gdy obaj byli na pełny etat w House of Cards, wiosną 1988 roku.

Połączyli się na wielu poziomach.

„Lloyd miał taki sam sposób myślenia, jeśli chodzi o wybór drużyn” – powiedział Sikora. „Pierwsza drużyna była najważniejsza, a jeśli jesteś wystarczająco dobry, żeby grać, to awansujesz.”

Tam, gdzie Sikora może zanurzyć się w grze na boisku, Rebeiro znajdzie swój własny sposób, aby udowodnić wielkość programu piłkarskiego SCC.

Treść artykułu

„W ciągu pierwszych kilku lat nie było pieniędzy na szkolne sporty” – powiedział Sikora. „Musieliśmy walczyć o wszystko, co mieliśmy – a Lloyd był w tym doskonały.

„Znalazł sposób na zdobycie pieniędzy, które musieliśmy zebrać. Za pieniądze, które zebrał, Lloyd dawał tym dzieciakom wszystko”.

Ogólnie rzecz biorąc, był to odpowiedni dodatek do osiągania doskonałych wyników w tej dziedzinie, bez względu na to, jakie miejsce uczniowie St. Charles mogliby nazwać domem.

„W Garson (obecnie Northeastern Public School) było trochę ciężko w tej małej siłowni zimą” – powiedział Sykura. „Ale dzieci, z którymi się bawiliśmy, bawiły się przez cały czas. Nie musieliśmy się martwić, że popchniemy je do wyjścia”.

„Kiedy mieliśmy nasze najlepsze drużyny w latach 90-tych, wszystkie te dzieci były urodzone i wychowane przez piłkarzy” – dodał. „I wszyscy ci rodzice nie dawali nam rad, jak trenować swoje dzieci – chyba że o to prosiłeś. Zapytałem kilka osób, tylko dlatego, że jest kilku naprawdę utalentowanych piłkarskich rodziców”.

W 2012 roku Sikora dodał kolejną warstwę do swojego zaangażowania w piłkę nożną, co pozwoliło mu również ponownie połączyć się ze starym krajem. Po sześciu miesiącach pracy zgłosił się jako wolontariusz w ramach zespołu akredytacyjnego UEFA Euro 2012 oraz Mistrzostw Europy, których gospodarzami są wspólnie Polska i Ukraina.

„Odwiedziłem stronę UEFA i zobaczyłem, że szukają wolontariuszy” – powiedział Secura. „Moja umiejętność mówienia po polsku i angielsku jest tym, czego szukali”.

Treść artykułu

Cztery lata później był w tłumie, gdy Portugalia pokonała Walię 2: 0 w półfinale Pucharu Narodów Europy 2016, siedząc na ławce narożnej z Michaelem Massimiliano, jego ojcem i Ribeiro, gdy Ronaldo biegł w ich kierunku po bardzo imponującym golu. .

W 2017 roku Sykora był wolontariuszem w europejskich kwalifikacjach UEFA do lat 21, a dwa lata później ponownie znalazł się w centrum uwagi, pełniąc kilka różnych ról na Mistrzostwach Świata FIFA U-19.

„Ukraińcy wygrali wszystko, a ja miałem pracę w ich szatni” – powiedział. „Naprawdę lubię pracować przy tych wydarzeniach”.

Ponieważ z punktu widzenia Johna Sikory piłka nożna i zabawa idą w parze – podobnie jak on i Lloyd Ribeiro na zawsze będą odnosić się do niesamowitego dziedzictwa piłkarskiego znalezionego w St. Charles College.

Kliknij tutaj, aby przeczytać pierwszą historię z tej dwuczęściowej serii.