Czego pandemia nauczyła nas o gospodarce?

Ekonomiści zidentyfikują oba wydarzenia kinowe, w nie szukaj Oprócz międzygwiezdny, Jak wielkie wstrząsy zewnętrzne, które wszystko zmieniają. Takie zewnętrzne wstrząsy pochodzą spoza systemu. Drugi rodzaj szoku, o którym ekonomiści lubią mówić, ma charakter wewnętrzny lub systemowy. Pomyśl o kryzysie finansowym na Północnym Atlantyku z 2008 roku.

A co z krowa? Epidemia jest również zewnętrznym szokiem dla ludzkiego społeczeństwa. Teraz wiemy, że miało to tragiczne konsekwencje. Pandemia oferuje lekcje ekonomiczne, a także lekcje dla ekonomistów. Oto krótka wycieczka po niektórych problemach wynikających z szoku Covid, które moim zdaniem są ważne. Nie trzeba dodawać, że nie jest to wyczerpująca lista.

Powrót do strony podaży: W gospodarce głównego nurtu mamy schludny podział pracy. Wzrost długoterminowy jest determinowany przez stronę podażową lub zdolność produkcyjną w gospodarce. Wahania wokół tego trendu wynikają ze zmian popytu. Nawet jedna nowoczesna szkoła makroekonomii twierdzi, że gospodarki zawsze mają niewystarczający popyt w porównaniu z potencjalną dostępną podażą. Niedawne zamieszanie pokazuje, że zakłócone łańcuchy dostaw mogą zaostrzyć cykl gospodarczy, a także inflację. Prezentacja nie ma znaczenia na dłuższą metę. To ważne, bo największy szok podażowy stawia przed nami wyzwania – zmiany klimatyczne.

Ludzkie działanie ma znaczenie: Obecnie powszechnie wiadomo, że rozprzestrzenianie się epidemii zależy od tego, jak ludzie zareagują na sytuację. Czy nosi się maski? Czy ćwiczy dystans społeczny? Czy ludzie są dźgani? Innymi słowy, liczy się nie tylko interakcja między zbiorami, takimi jak liczba podatnych, zainfekowanych i odzyskanych obywateli, ale także sposób zachowania jednostek. Makroekonomiści przyjęli tak subtelne podstawy w swoich dążeniach do przezwyciężenia kryzysu konsensusu keynesowskiego w latach 70. XX wieku. To, czy jest to dobry, czy zły zwrot dla całej gospodarki, to szersza debata. Doświadczenie Covida pokazuje, że musisz zrozumieć ludzkie zachowanie – racjonalne i irracjonalne – gdy złożone systemy są niestabilne.

Potencjał państwa ma znaczenie: dotyczy to szczególnie oblężonej linii frontu. Zdrowie publiczne, w przeciwieństwie do opieki zdrowotnej, ma czynniki zewnętrzne, które sprawiają, że jest dobrem publicznym pod kontrolą państwa. Świadczenie publicznych usług zdrowotnych wymaga nie tylko finansowania, ale także zdolności. Panuje powszechne przekonanie, że państwo indyjskie ma dużą chłonność na górze, ale jest coraz słabsze, aż prawie rozbite na poziomie ulicy. Reakcja na pandemię pokazuje, że rzeczywistość jest dużo dokładniejsza. Linia frontu w indyjskim stanie – od robotników Ashy i bijącej policji po pracowników miejskich i lokalnych lekarzy – wykonała świetną robotę w najtrudniejszych miesiącach pandemii. To pierwszy kontakt obywateli z państwem. potrzebuje wzmocnienia.

Scenariusze wraz z przewidywaniami: Większość ludzi lubi numer jeden jako kotwicę, aby przygotować się na przyszłość. Dlatego nawet tradycyjne modele z przedziałami ufności są często pozbawione tylko jednej prognozy. Prognozy ekonomiczne są często dalekie od rzeczywistości, podobnie jak modele epidemiologiczne. Świat jest niepewny w tym sensie, że jest tak wiele, że obiektywnych prawdopodobieństw nie można przypisać. Czasami lepiej jest kierować się danymi, niż dostosować się do pojawiającej się rzeczywistości, gdy krople deszczu z dowodów spadają na ziemię. Jeśli chodzi o niejednoznaczne możliwości nadchodzących dziesięcioleci, najlepiej konstruować scenariusze, korzystając z podejścia inspirowanego po części pracą angielskiego ekonomisty GLS Shackle.

To nierówny świat: John Stuart Mill napisał w swojej klasycznej książce o ekonomii politycznej, że prawa produkcji są niezmienne, podobnie jak prawa fizyki. Ale prawami dystrybucyjnymi mogą kierować ludzkie instytucje. Inni ekonomiści mogą argumentować, że te dwie rzeczy są ze sobą powiązane w biodrze – sposób wytwarzania rzeczy wyjaśnia, w jaki sposób są one dystrybuowane. Era pandemii pokazuje, że przynajmniej w Indiach koszty blokad oraz korzyści z ożywienia gospodarczego rozkładają się nierównomiernie. Zwykłe założenie jest takie, że polityka fiskalna, a nie monetarna, powinna zajmować się kwestiami dystrybucji, poprzez opodatkowanie i wydatki. Jednak nowa klasa modeli stała się powszechna. HANK – czyli nowe heterogeniczne, keynesowskie modele zastępcze – ponownie integrują kwestie dystrybucyjne z makroekonomią. Co ważniejsze, polski ekonomista Michał Kalecki mógł powrócić, podobnie jak Hyman Minsky po krachu z 2008 roku.

Zwykle kończyłbym rok zabawnym tematem, takim jak to, co Sheldon Cooper z teorii wielkiego podrywu może nam powiedzieć o kulturze dawania w tym okresie świątecznym (bit.ly/3HbrRGk). Mamy nadzieję, że pod koniec 2022 roku ta kolumna powróci do mniej ponurego tematu.

Niranjan Rajadhyaksha jest członkiem Rady Akademickiej Akademii Ekonomicznej Meghanad Desai