COVID-19 ma negatywny wpływ na przeżycie w szpitalu z powodu zatrzymania krążenia

Około 1 na 4 pacjentów Wewnątrzszpitalne zatrzymanie krążenia (IHCA) Według nowych ustaleń w 2020 r. Podejrzewano lub potwierdzono zakażenie wirusem COVID-19.

Choroba wiązała się ze zmniejszonym o 1/3 wskaźnikiem przeżycia, a także z 30% wzrostem częstości opóźnionej defibrylacji w IHCA podatnym na wstrząs.

Autor badania napisał: „Chociaż opóźnienia w resuscytacji, zwłaszcza defibrylacji, mogły przyczynić się do niższego wskaźnika przeżycia, negatywny związek COVID-19 z przeżyciem w tym badaniu był spójny we wszystkich podgrupach. W tym pacjenci, którzy otrzymali na czas leczenie za pomocą defibrylatora i epinefryna. Saket Girotra, MD, SM, Department of Cardiovascular Medicine, Department of Internal Medicine, University of Iowa Carver School of Medicine.

We wczesnych stadiach pandemii COVID-19 toczyły się dyskusje dotyczące słabych zgłaszanych wskaźników przeżycia po zatrzymaniu krążenia w szpitalu wśród pacjentów zakażonych COVID-19 zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Chinach. Jednak nadal pozostają pytania bez odpowiedzi dotyczące tego, czy wskaźniki przeżycia podawane przez IHCA są ogólnie reprezentatywne.

W związku z tym w niniejszym badaniu zbadano związek zakażenia COVID-19 z wynikami przeżycia dorosłych w USA po IHCA, wykorzystując dane z American Heart Association Get With the Guidelines-Resuscitation (GWTG-R).

Girotra i współpracownicy skonstruowali wielowymiarowe hierarchiczne modele regresji, aby porównać przeżycie z wypisem i powrotem spontanicznego krążenia (ROSC) trwające 20 minut lub dłużej między pacjentami z podejrzeniem zakażenia COVID-19 i bez niego.

Łącznie do badania z GWTG-R włączono 24 915 pacjentów z IHCA z 286 szpitali (średnia wieku 64,7 lat). Populacja składała się z 9848 kobiet (39,5%) i 15 666 mężczyzn (60,5%), podczas gdy zgłoszone dane dotyczące rasy i pochodzenia etnicznego wskazują, że 6170 pacjentów (24,8%) było rasy czarnej, 15 223 (61,1%) było rasy białej, a 948 (3,8%)) druga rasa wyścigu.

W tej grupie podejrzenie lub potwierdzenie zakażenia COVID-19 stwierdzono u 5916 pacjentów (23,7%). Dane sugerują, że pacjenci z COVID-19 byli młodsi, częściej mężczyźni i rasy czarnej i częściej mieli układy pierwotne bez wstrząsu, zapalenie płuc, niewydolność oddechową lub posocznicę. Ponadto pacjenci ci byli bardziej narażeni na wentylację mechaniczną i dekompresję naczyniową w czasie IHCA.

Co więcej, wyniki pokazują, że pacjenci z COVID-19 i ICHA mają niższy wskaźnik przeżycia przy wypisie (11,9% vs 23,5%; skorygowane ryzyko względne). [RR]0,65 [95% CI, 0.60 – 0.71]; s < 0,001) i ROSC (53,7% vs 63,6%; skorygowane RR 0,86 [95% CI, 0.83 - 0.90]; s <.001).

Badacze zauważyli również, że ci pacjenci byli bardziej narażeni na opóźnioną defibrylację (27,7% vs 36,6%; RR 1,30). [95% CI, 1.09 – 1.55]; s = 0,003), ale leczenie epinefryną nie jest opóźnione.

Zaobserwowano utrzymujące się pogorszenie wyników przeżycia w związku między zakażeniem COVID-19 a pacjentami z nieoperacyjnymi diagnozami, pacjentami na oddziale intensywnej terapii oraz tymi, którzy otrzymali w odpowiednim czasie defibrylację lub terapię adrenaliną.

Girotra podsumował: „Ponieważ przeżycie IHCA wśród pacjentów z COVID-19 w tym badaniu nie było tak słabe, jak wcześniej zgłoszono, uważamy, że sama infekcja COVID-19 nie powinna być traktowana jako kryterium odmowy resuscytacji hospitalizowanym pacjentom”.

Badanie „Związek zakażenia COVID-19 i przeżycia po wewnątrzszpitalnym zatrzymaniu krążenia wśród dorosłych w USA” zostało opublikowane w Sieć JAMA jest otwarta.