Chłopcy do bicia za sztuczki w ataku: jak Australijczycy ponownie rozpalili rywala Super Rugby

Analityka: Australijczycy mogą chcieć oddzielić Super Rugby od Nowej Zelandii, ale ironia polega na tym, że po prostu cieszyli się rocznym pokazywaniem się w parku przeciwko swoim nowozelandzkim odpowiednikom.

Szef rugby Australii Hamish McLennan rzucił w czwartek bombę Poinformował swojego nowozelandzkiego odpowiednika rugby Stuarta Mitchella Z powodów komercyjnych po przyszłym roku chcą pójść własną drogą.

Dzieje się tak, jak Australijczycy mogą być wspierani przez ich znacznie lepsze występy w parku przeciwko najbliższym rywalom w tym roku.

Podczas gdy inauguracyjny finał Pacific Super Rugby będzie sprawą całkowicie nowozelandzką, a Blues i Crusaders pokonają ich w sobotnim meczu play-off w Eden Park w Auckland, Brumbi wszedł w palec Ofa Tuungafasi, by srać na impreza w ostatni weekend, w przedstawieniu, które wkracza w ciało Australijczyków w 2022 roku.

Czytaj więcej:
* Natalie Dellamare i Lucy Anderson wezmą udział w meczu Black Ferns ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki
* Nie mogłem znieść moich uczuć: Pablo Matera najpierw uwolnił się od większego oka
* Wyprzedaż Super Pacific Rugby Showdown „A Long Time To Come” dla The Blues, Eden Park i Hospitality

W żałosnym jednostronnym pojedynku na Tasmanie w zeszłym roku australijskie drużyny wygrały tylko dwa z 25 meczów z drużynami z Nowej Zelandii – żaden z dwóch nadchodzących na nowozelandzkiej ziemi – ze średnią stratą 20 punktów.

Był to drugi najgorszy rok, w którym Australijczycy kiedykolwiek zmagali się z zespołami z Nowej Zelandii pod względem wskaźników wygranych (8%), po oszałamiającym meczu z 2017 r. 26-0 i ze średnią przewagą -21.

Nie wrócili jeszcze do swoich najlepszych dni, ale tegoroczny rekord 8-21 (27,6%) i marża -11 skłania ich w pozytywnym kierunku, ponieważ cztery z pięciu grup – Brumbies, Waratahs, Force i Rebels , i wystarczająco zabawne, to nie jest Super Champion 2021 Rugby AU Reds Champion – Cały smak sukcesu.

Dodatkowo pięć stron jako całość zakończyło w księdze 2-9 w grach z kiwi po tej stronie rowu, średnio 18,2%, których nie osiągnęli od 2015 roku (kiedy wykluczyłem 2-2) z siedem gier w przedkonkursowym Covid 2020).

W czterech z ostatnich siedmiu sezonów nie wygrali nawet meczu na podwórku kiwi. I tylko raz Australijczycy ustanowili zwycięski rekord w Nowej Zelandii – 1999 – w roku, w którym Australia odniosła drugie zwycięstwo w Pucharze Świata – strzelili wspaniałego gola 5:2.

W tym roku wciąż dochodziło do eksplozji – pięć meczów, w których Australijczycy rozegrali ponad 50 – ale było jeszcze pół tuzina porażek, gdy zdobyli cztery punkty.

Poniżej znajduje się „tablica rugby”

To była ulepszona gra ofensywna, która była kluczem do ich dodatkowej konkurencyjności w 2022 roku, uważa Andrew Mertens.

Były zespół All Black jest idealnie umieszczony w ocenie Australijczyków, grając przeciwko nim w ciągu pierwszej dekady rywalizacji z Crusaders, a teraz, ze swojej bazy w Sydney, jest częścią zespołu komentatorów Stan Sport TV po drugiej stronie rowu.

„Myślę, że australijska gra stała się znacznie lepiej zbalansowana” – powiedział Mehrtens rzeczy.

„Zawsze mieli bardzo dobrze zorganizowaną obronę… Potrafili udaremnić lub ograniczyć atak Nowej Zelandii znacznie lepiej niż w zeszłym roku, ale zaprezentowali się w znacznie lepszym ataku, co oznacza drużyny Nowej Zelandii były bardziej zdenerwowane w tym sezonie przeciwko nim.

„Myślę, że ogólnie w australijskich zespołach brali mniej kopnięć, a co więcej, mieli mniej kopnięć bezbramkowych.

„Wydobywali piłkę z obrotu i nie wiedzieli, jak ustawić się we wzorze, więc po prostu ją wyrzucili, co jest złotym zaproszeniem dla drużyn z Nowej Zelandii do zdobycia”.

Zauważa również, że umiejętności manewrowania wydawały się być wysoko rozwinięte, z mniejszą liczbą podań za zawodnikami lub w ramię, co „całkowicie utwardza” ofensywne ruchy, jeśli jest niewielka szansa i piłka musi zostać przesunięta dalej.

Mehrtens uważał, że wpływ trenera Wallabies, Dave’a Rainey’a, wysunął się na pierwszy plan, wraz z ogólnym rozmyciem nadmiernie ustrukturyzowanej gry, która, jak uważał, wynikała z błędnej interpretacji udanego schematu Brumbies z dawnych czasów, opartego na wysokiej organizacji i wielu etapach, ale że odnieśli sukces, ponieważ mieli wspaniałych decydentów, takich jak George Gregan, Stephen Larkham, Sterling Mortlock, Rod Kaver i Joe Rove.

„Myślę, że australijskie rugby, co do zasady w ciągu ostatnich 10 lub 15 lat, było niestety przerywane dużą ilością rugby na tablicy – ​​w pewnym sensie według liczb, gdzie chcą być dobrze zorganizowane” – mówi.

Po pierwsze, sprawia, że ​​rzeczy są bardziej przewidywalne i łatwiejsze do obrony przed tego typu atakami – wysoce ustrukturyzowane i z góry określone – ale także nie pozostawia wiele miejsca na spontaniczność graczy, ekscytację i podekscytowanie.

„Myślę, że w australijskim rugby panuje świadomość, że muszą od tego uciec, wkładać dużo jajek do koszy i trzeba przejść do gry, w której w ramach musisz podejmować decyzje dotyczące biegania i musisz dostosować się do tego, jak rzeczy się dzieją i rozwijają, co dzieje się przed tobą”.

KIEDY KONTROLUJESZ KREATORY OZ

Australijczycy mają za sobą tylko cztery zwycięskie sezony przeciwko Nowozelandczykom – 1996 (10-5), 2001 (8-7), 2004 (10-7) i 2013 (12-10). Udało im się zbilansować w 2000, 2010, 2011 i 2014 roku.

Zgodnie z oczekiwaniami, ich zwycięstwa w Super tytułu przypadły na te osiem lat – 2001 (Brumbies), 2004 (Brumbies), 2011 (Reds) i 2014 (Waratahs).

Ten pierwszy rok w 1996 roku stał ponad jego głową jako najlepszy wskaźnik zysku (66,7%), a jednocześnie najlepszy w średniej marży zysku (+7).

To było sześć lat, kiedy Australijczycy mieli średnią dodatnią przewagę nad Nowozelandczykami, i wszyscy pojawili się w pierwszych dziewięciu latach rywalizacji.

Nic dziwnego, że został porzucony do 2006 roku i wprowadzenia siły, pracowali tylko z trzema zespołami, z dobrym rozłożeniem talentów w strojach Brumbies, Reds i Waratahs.

Rebelianci dołączyli do zespołu w 2011 roku, ale ogólne wyniki przeciwko Nowej Zelandii były nadal rozsądne (powyżej 30% współczynników zwycięstw pięć lat z rzędu), aż do ogromnego spadku fortuny w 2015 roku.

Do tego czasu każdego roku średni margines wygranych lub przegranych był jednocyfrowy, ale w tym pamiętnym roku – gdy Wallabies wciąż dostali się do finału Pucharu Świata – średni margines przegranej z Nowozelandczykami spadł drastycznie do -18.

Zbiegło się to z decyzją Rugby Australia częściowo w tamtym roku, aby wprowadzić „Giteau Law” i pozwolić zagranicznym graczom, którzy mają ponad 60 kapsli, być wybierani do międzynarodowych obowiązków.

Ta zasada została zmodyfikowana przed tym supersezonem, aby umożliwić wybór tylko trzech graczy i, być może nie przypadkowo, lepsze wyniki pojawiły się przeciwko Nowozelandczykom.

Teraz chodzi o budowanie na tych wysiłkach, w czym, przynajmniej na przyszły rok, ale to, co Mehrtens ma nadzieję pójść dalej, pozostaje sprawą między Tasmanami, która wzbudzi zainteresowanie opinii publicznej wieloma dostępnymi opcjami im teraz.

„Z ekonomicznego punktu widzenia Anglia i Francja z łatwością nas wyprzedzają” – zauważa.

„Myślę więc, że w interesie rugby w naszym regionie potrzebna jest dobra rywalizacja.

„To muszą być wyrównane mecze, musi być wysokiej jakości rugby”.