Chanel Lal: „Miażdżące duszę” doświadczenie mieszkańców LGBT w Gazie

opinia:

Palestyńscy geje kwestionują stary trop, że homoseksualiści nie istnieją w Gazie, walcząc nie tylko o życie, ale także o bycie zapamiętanym.

Osoby queerowe są różnorodne. Tym, co nas łączy pomimo różnic, jest wspólna walka o wyzwolenie. Aktywiści queerowi w świecie zachodnim często powtarzają powiedzenie, że nikt z nas nie jest wolny, dopóki wszyscy nie będziemy wolni. Czuję to teraz mocniej niż kiedykolwiek, kiedy czytam historie queerowych Palestyńczyków błagających świat, aby zobaczył ich trudną sytuację o wolność.

Zacząłem czytać historie gejów Palestyńczyków Anomalie mapy, platforma gromadząca oznaczone geotagami historie osób queer z całego świata. Na listach nie ma sygnatur czasowych, co utrudnia ustalenie, kiedy zostały opublikowane, niemniej jednak opowiadają historię gejów w Palestynie.

To, co przeczytałam, miażdżyło duszę.

List z geotagiem w Jabalii brzmiał: „Zawsze wyobrażałem sobie ciebie i mnie, siedzących w słońcu, ręka w rękę, w końcu wolni. Rozmawialiśmy o wszystkich miejscach, do których poszlibyśmy, gdybyśmy mogli. A jednak teraz cię nie ma. Gdybym to zrobił wiedziałem, że spadają bomby. „Alaina zabrałaby cię ode mnie. Chętnie powiedziałbym światu, jak bardzo cię kocham bardziej niż cokolwiek innego. Przepraszam, że byłem tchórzem”.

Inna wiadomość z geotagiem w północnej Gazie głosiła: „Wiem, jak długo będę żył, więc chcę, żeby to było moje wspomnienie, zanim umrę. Nie opuszczę domu bez względu na wszystko. Najbardziej żałuję, że nie pocałowałam tego mężczyzny. Zmarł dwa dni temu. Powiedzieliśmy, jak bardzo się kochamy, a ja byłem zbyt nieśmiały, aby pocałować się ostatnim razem. Zginął w zamachu. Myślę, że duża część mnie też umarła. I wkrótce umrę. Yunusowi, przyjmuję cię w niebie. [sic]

Nikt nie mówi, że Gaza jest rajem dla gejów. Nie wierzę, że istnieje takie miejsce na świecie, ale aby Palestyńczycy mogli osiągnąć postęp w zakresie praw gejów, muszą żyć. Nie mam wątpliwości, że queerowi Palestyńczycy budują podziemny ruch oporu, aby pewnego dnia móc żyć swobodnie takimi, jakimi są w swojej ojczyźnie, ale nie ma już gwarancji, że przeżyją, a jeśli tak się stanie, będą żyć w swojej ojczyźnie. dom. Nadzieja na wolność maleje, gdy obietnica śmierci staje się bardziej realna.

A wśród złamanych serc znalazły się wiadomości, które mnie rozśmieszyły. „Miejsce, w którym pocałowałem moją pierwszą sympatię” – głosiła wiadomość oznaczona geotagiem w pobliżu portu w Gazie. Bycie gejem w Gazie jest trudne, ale było w pewnym sensie zabawne. Spotykałam się z wieloma chłopakami z sąsiedztwa. Myślałem, że każdy jest w pewnym stopniu gejem.

Strach przed śmiercią i zapomnieniem bez możliwości swobodnego życia jest samotną i duszną rzeczywistością dla queerowych Palestyńczyków. Jako Hindus i Fidżijczyk czuję duchowe przemieszczenie, gdy patrzę na historię mojego ludu i stwierdzam, że tak wiele brakuje. Queerowi Palestyńczycy desperacko pragną, aby nie zostać zepchniętym na kartki historii, ale w obliczu rozdzierania tkanki społeczeństwa palestyńskiego musimy powstrzymać wymazywanie queerowych głosów palestyńskich.

Moje serce jest z gejami w Palestynie. Może się nie znamy i jesteśmy daleko od siebie, ale oni czują się jak mój naród i ja głęboko czuję ich walkę o wolność. Ponieważ upierają się, wychodzę z ostatnią wiadomością od „Queering the Map”, która brzmi: „Wiedzcie, że pomimo tego, co mówią media, istnieją geje w Palestynie. Jesteśmy tutaj, jesteśmy queer”.