Budząc się do ich machinacji | Gazeta internetowa Otago Daily Times

Problemów towarzyszących powstaniu tradycyjnych opiekunek jest wiele, począwszy od ich faszystowskiego podtekstu po reakcyjną politykę dotyczącą płci, ale najbardziej niepokojący i trudny do wyrażenia jest fakt, że sprawiają one, że życie wydaje się takie pyszne.

Tradycyjne żony to kobiety, które żyją w Internecie, a czasem w Utah, jako idealne gospodynie domowe. Gotują, sprzątają i wychowują dzieci, a następnie wykonują i dokumentują te zadania, zdobywając po drodze miliony obserwujących i pieniądze.

Ballerina Ranch, marka Hannah Neeleman, mormońskiej tancerki, która została zwyciężczynią wyborów Miss World, osadniczka i matka ośmiorga dzieci, jest niekwestionowaną królową tradycyjnych rzemieślników. Słynie z dojenia krów bezpośrednio do kubka z kawą i porodu przy świecach, zanim 12 dni później wzięła udział w wyborach Miss Świata.

Życie Neeleman przedstawione w Internecie oraz życie jej rówieśników jest urzekające w ten tonący, bliski śmierci sposób („Podejdź trochę bliżej, Evo, w stronę światła – czy słyszysz głosy, które cię wołają?”), ale większość dzieł, które widzę, to swobodna praca 22-letniej mody, szefowej kuchni i matki Nary Smith. A jej filmy są szalone. W białej sukience wyjaśnia, że ​​zanim zacznie robić ser z jogurtu, przygotuje na przykład grillowaną kanapkę z serem dla swoich małych dzieci i męża. To świetna sztuka performance, ale przyszło mi też do głowy, że te filmy mogą, podobnie jak Havana Beauty Syndrome, spowodować uszkodzenie mózgu widza z powodu niewykrywalnych częstotliwości radiowych. Ale nie doszedłem do zdecydowanego wniosku.

Tradycyjny feminizm ma swoje korzenie w religijnej „alternatywnej prawicy” w Ameryce, która sama w sobie była reakcją na postępowy feminizm, ale nawet te z nas, które popierają wybór, szczepionki i niezależność finansową kobiet, przyciągają ich czyste blaty i rozmoczone masło. Dzieje się tak, ponieważ mówią o prawdziwym problemie, a mianowicie o tym, że dzisiejsze życie domowe kobiet jest w dużej mierze chaotyczne.

Choć chaos ten był niezrównoważony przez wiele dziesięcioleci, w czasie pandemii stał się wyraźnie widoczny. Kiedy szkoły były zamknięte, a rodzice pracowali w dusznych domach, wiele kobiet zdało sobie sprawę, że choć mężowie-feminiści zdawali się dzielić ciężary domowe, żony nadal dźwigały ten ciężar.

Pomimo wszystkich praw, jakie nabyli w pracy, ich stopy pozostały mocno osadzone w domu aż do lat pięćdziesiątych XX wieku. Zatem te fantazje o tradycyjnych żonach przyciągnęły naszą uwagę swoją prostotą. Obraz kobiety na amerykańskiej wsi, która cały poranek spędza na układaniu bukietu polnych kwiatów lub po południu na czesaniu włosów w oczekiwaniu na powrót męża z pracy, podsuwa nam radykalną fantazję o bezpośredniej wymianie trosk, fantazję o bezpieczeństwo i wszelkie ambicje, polityka, rzeczywistość i ja, które są skrupulatnie sprzątane za kanapą.

Mniej interesuje mnie dyskusja o ich antyfeministycznym programie i reakcyjnej uległości czy polityce białego nacjonalizmu gotującego się obok zupy, a bardziej świadoma tego, dlaczego ich filmy przedstawiające zdrowy wypoczynek przemawiają do tak wielu ludzi. Ich ukryty wpływ można zobaczyć, jak po cichu budzą niezadowolone pracujące kobiety, feministki, które nigdy nie marzyły o zredukowaniu swojego życia do rozmiarów kuchni, ale po obejrzeniu tradycyjnych kobiet wykonujących prace domowe, dostrzegają brak równowagi odzwierciedlony w ich pozornie wyzwolonym życiu. -Obserwator