Black Caps atakują późno, ale Australia ma pełną kontrolę

Straszliwy dzień zarówno z kijem, jak i piłką postawił drużynę Black Caps w niepewnej sytuacji w pierwszym teście przeciwko Australii, pomimo dwóch bramek Tima Southee w końcówce.

Po pokonaniu Nowej Zelandii za 179 punktów w dwóch sesjach, Australia drugiego dnia miała 13/2 na pniach i prowadziła 217. Steve Smith wpadł w szał przy trzeciej piłce, podcinając ją i dając Southee swoją pierwszą furtkę w meczu Mecz testowy, zanim Marnus Labuschagne został uduszony, po stronie nogi Southee przez 2 overy później. Jednak Southee zmienił się z bohatera w złoczyńcę, rzucając prosty chwyt w nocnej obronie Nathana Lyona w ostatniej zatoce dnia.

W odpowiedzi na to, że Australia w pierwszych rundach wyniosła 383, Nowa Zelandia spadła do 12/3 w ciągu sześciu overów, a Australia dogoniła Toma Lathama (5), Kane’a Williamsona (0) i Rashina Ravindry (0). Will Young i Darryl Mitchell nie wytrzymali długo, ponieważ Nowa Zelandia poszła na herbatę o 42:5.

Spędziwszy cały poranek na boisku, oglądając połączenie Camerona Greena i Josha Hazlewooda, co stanowiło najwyższy w historii australijski mecz z Nową Zelandią, obejmujący dziesiątą bramkę, Latham nie był w stanie zobaczyć nowej piłki, co doprowadziło do przycięcia Mitchella Starca do kikutów.

Spowodowało to, że Williamson był w najlepszej formie w swojej karierze. Jednak dla Nowej Zelandii doszło do katastrofy, gdy Williamson rozbił drugą piłkę Starca o ziemię i wezwał Willa Younga do szybkiego podania, jednak obie drużyny zderzyły się na środku boiska i Williamson został wyrzucony bezpośrednio po strzale Marnusa Labuschagne'a.

Była to pierwsza porażka Williamsona od ponad roku i poważnie osłabiła szanse Nowej Zelandii w pierwszym teście.

Nieszczęścia trwały nadal, gdy w następnej partii Rasheen Ravindra również został zwolniony z powodu kaczki, a wynik Black Caps spadł do 12/3.

Darryl Mitchell i Will Young na krótko odzyskali rundy, zanim obaj upadli w kolejnych dostawach. Pierwszym był Mitchell, który – piłka po czterokrotnym uderzeniu Pata Cumminsa – został uduszony na 11. Young został uduszony w nogę od Mitchella Marsha przy pierwszej piłce następnej piłki i wyszedł na 9.

Glenn Phillips i Tom Blundell wyszli po herbacie z nastawieniem do ataku i szybko utworzyli drużynę składającą się z 84 osób. Jednak gdy Phillips przekroczył 50 lat, Blundell został dogoniony przez Nathana Lyona i odszedł na 33. Scott Coughlin odrzucił dwie piłki później, chowając się w Deep kwadratową nogą próbującą podnieść Lyon z ziemi.

Matt Henry i Phillips nawiązali użyteczną współpracę, zanim Phillips uległ złapaniu krótkiej piłki i został złapany przez Starca po dobrej minucie po rzucie Hazlewooda, zdobywając 71 punktów.

Tim Southee strącił Lyona prosto na krótką nogę, zanim Henry był ostatnim zawodnikiem, który spisał się na boisku po 42 minutach, po zabawnych rundach schodząc do głębokiej środkowej bramki obok Lyonu.

Lyon, choć drogi, zajął 4/43, a Hazlewood 2/55. Stark, Cummins i Marsh wzięli po jednym.

Wcześniej, drugiego dnia, rekordowe partnerstwo w zeszłym stuleciu pomiędzy Cameronem Greenem i Joshem Hazlewoodem sprawiło, że Australia zdominowała test.

Rozpoczynając drugi dzień z wynikiem 279/9, po trudnych zawodach pierwszego dnia, Green i Hazlewood przeciwstawili się desperackim próbom Nowej Zelandii zdobycia ostatniej furtki, dodając kolejne 104 runy i dając Australii kontrolę nad meczem.

Nieobecny z dnia na dzień na 103, Green podjął tam, gdzie skończył, prowadząc nowozelandzkich meloników w drodze do niepokonanego 174, najwyższego wyniku w swojej karierze testowej. Podczas porannej sesji osiągnął pięć szóstek, podczas gdy Australia, która w pewnym momencie miała kłopoty na poziomie 89/4, podeszła do 400.

Podobnie jak podczas pierwszej sesji pierwszego dnia, drużyna kręgli Nowej Zelandii nie była w najlepszej formie na początku drugiego dnia, a taktyka kapitana Tima Southee pozostawiała wiele do życzenia. Mając wciąż dużą pomoc na boisku, Southee zdecydował się poszerzyć pole gry dla Greena od pierwszej piłki, pozwalając australijskiemu odbijającemu przejąć kontrolę nad meczem.

Ale nie tylko taktyka była zła. Meloniki nie pomogły sobie, ponieważ czasami byli tak zbuntowani, że ustanowili rekord największej liczby runów straconych przez Nową Zelandię w rundach testowych (20). Brakowało presji, często kręgle leciały zbyt szeroko i pozwalały odbijającym opuścić piłkę bez żadnego niebezpieczeństwa. Ich taktyka przeciwko Hazlewood nr 11 również była słaba, często starając się odbijać poprzeczkę, a nie utrzymywać stałą linię i długość.

Matt Henry w końcu wybrał Hazlewood na 22 punkty, zdobywając przy tym zasłużony strzał pięcioma bramkami. Współpraca Greena i Hazlewooda w 116 rundach przy ostatniej bramce była rekordem dla Australii przeciwko Nowej Zelandii, przewyższając słynną współpracę Glenna McGratha i Jasona Gillespiego w Brisbane w 2004 roku.

Australia 383 all out (Green 174no, Marsh 40; Henry 5/70) 13/2 (Southey 2/5)

Nowa Zelandia 179 (Phillips 71, Henry 42, Lyon 4/43)

Śledź Black Caps podczas letniego krykieta w Nowej Zelandii TVNZ+