BepiColombo pikuje 125 mil od powierzchni Merkurego

Brytyjska sonda kosmiczna po raz pierwszy dostrzegła Merkurego, gdy przeleciał w pobliżu najgłębszej planety Układu Słonecznego zeszłej nocy.

Misja BepiColombo wykonała pierwszy z sześciu lotów z Merkurego wczoraj o 23:34, wykorzystując grawitację planety do spowolnienia statku kosmicznego.

Po przejściu Merkurego na wysokości mniejszej niż 200 kilometrów, statek kosmiczny zarejestrował czarno-biały obraz o niskiej rozdzielczości za pomocą jednej ze swoich kamer monitorujących przed ponownym startem.

Europejska Agencja Kosmiczna powiedziała, że ​​wykonane zdjęcie pokazuje wyraźne cechy półkuli północnej i Merkurego, w tym krater Lermontowa o szerokości 166 kilometrów.

Wspólna misja Europejskiej Agencji i Japońskiej Agencji Badań Kosmicznych rozpoczęła się w 2018 roku i przeleciała raz nad Ziemią i dwukrotnie nad Wenus w swojej podróży do najmniejszej planety w Układzie Słonecznym.

Wspólna misja Europejskiej Agencji i Japońskiej Agencji Badań Kosmicznych rozpoczęła się w 2018 roku i przeleciała raz nad Ziemią i dwukrotnie nad Wenus w swojej podróży do najmniejszej planety w Układzie Słonecznym.

Misja ma na celu wyniesienie dwóch sond na orbitę w 2025 roku.

Potrzeba jeszcze pięciu lotów, zanim BepiColombo będzie można spowolnić na tyle, aby wystrzelić Mercury Planetary Orbiter JAXA i Mercury Magnetopheric Orbiter JAXA.

Dwie sondy będą badać jądro Merkurego i procesy na jego powierzchni, a także jego pole magnetyczne.

Celem jest lepsze zrozumienie pochodzenia, bieżących procesów i ewolucji planety najbliższej naszej macierzystej gwiazdy.

Przebycie 67 milionów mil w celu wejścia na orbitę Merkurego jest niemałym zadaniem, wymagającym kilku lotów, aby przyspieszyć lub spowolnić wejście na orbitę.

Loty grawitacyjne wymagają bardzo precyzyjnej pracy nawigacji w głębokim kosmosie, zapewniając, że statek kosmiczny znajduje się na właściwej ścieżce podejścia.

Kamery sondy zostały ustawione w taki sposób, aby umożliwić przechwytywanie paneli słonecznych i anten, a gdy sonda zmieniła kierunek podczas przelotu, Merkury był widziany przechodzący za elementami konstrukcyjnymi sondy.

Kratery uderzeniowe można zidentyfikować na powierzchni planety na zdjęciu opublikowanym przez Europejską Agencję Kosmiczną.

Merkury ma pokrytą kraterami powierzchnię, podobną do wyglądu ziemskiego księżyca, kreśląc jego historię 4,6 miliarda lat.

Mapowanie powierzchni Merkurego i analizowanie jego składu pomoże naukowcom lepiej zrozumieć jego skład i ewolucję.

Chociaż BepiColombo jest w konfiguracji „ułożonej” do przelotów, możliwe będzie operowanie niektórymi instrumentami naukowymi na obu orbitach planet, co pozwoli po raz pierwszy posmakować magnetycznego, plazmowego i cząsteczkowego środowiska planety.

Misja nosi imię włoskiego naukowca Giuseppe „Pepe” Colombo, któremu przypisuje się pomoc w opracowaniu manewru wspomagania grawitacyjnego użytego po raz pierwszy przez NASA Mariner 10, gdy poleciał na Merkurego w 1974 roku.

Obejmuje on kierowany przez ESA orbiter Mercury oraz kierowany przez JAXA Mercury Magnetopheric Orbiter, które będą badać wszystkie aspekty planety – od podstawowych procesów na planecie po procesy powierzchniowe, pole magnetyczne i jej egzosferę.

Mapowanie powierzchni Merkurego i analizowanie jego składu pomoże naukowcom lepiej zrozumieć jego skład i ewolucję

Kolombo słynie z demonstrowania charakterystycznej właściwości Merkurego obracania się wokół własnej osi trzykrotnie na każdej z dwóch orbit Słońca.

Zdał sobie również sprawę, że dzięki starannemu wyborowi punktu przelotu statku kosmicznego, gdy mija planetę, grawitacja planety może pomóc statkowi kosmicznemu wykonać więcej lotów.

Jego obliczenia międzyplanetarne umożliwiły statkowi NASA Mariner 10 wykonanie trzech lotów na Merkurym zamiast jednego, wykorzystującego przelot obok Wenus w celu zmiany toru lotu statku kosmicznego.

Misja BepiColombo będzie opierać się na sukcesach swoich poprzedników, aby zapewnić jak najlepsze zrozumienie najgłębszej planety Układu Słonecznego.