Badanie wykazało, że izolacja społeczna może być główną przyczyną demencji. czytam tutaj

Chociaż pomogło to zatrzymać rozprzestrzenianie się wirusa, wpłynęło również na zdrowie psychiczne na niezliczone sposoby. Chociaż najczęściej zgłaszanymi przypadkami była depresja, problemy utrzymywały się funkcje mózgu Siedzieli w powozie.

Badanie przeprowadzone przez University of Warwick sugeruje, że brak interakcji społecznych lub to, co sugerują jako izolacja społeczna, jest główną przyczyną demencji.

W badaniu stwierdzono, że izolacja społeczna powoduje zmiany w strukturach mózgu związanych z pamięcią, prowadząc do demencji.

Postanawiam zbadać, jak to zrobić izolacja społeczna A samotność powiązana z późniejszą demencją naukowcy z University of Warwick, University of Cambridge i Fudan University wykorzystali dane z neuroobrazowania od ponad 30 000 uczestników zestawu danych biobanku w Wielkiej Brytanii. Stwierdzono, że osoby izolowane społecznie mają mniejsze ilości istoty szarej w obszarach mózgu zaangażowanych w pamięć i uczenie się.

Wyniki badania zostały opublikowane w Neurology, czasopiśmie medycznym Amerykańskiej Akademii Neurologii, w artykule zatytułowanym „Associations of Social Isolation and Loneliness with Later Dementia” autorstwa Shen, Rawls, Qing, Kang, Dong, Xie, Zhao, Sahaki i Feng.

W oparciu o dane z brytyjskiego Biobanku, bardzo dużej kohorty obserwacyjnej, naukowcy wykorzystali techniki modelowania do zbadania względnych powiązań izolacji społecznej i samotności z demencją ze wszystkich przyczyn. Po uwzględnieniu różnych czynników ryzyka (w tym czynników społeczno-ekonomicznych, chorób przewlekłych, stylu życia, depresji i genotypu APOE) wykazano, że osoby izolowane społecznie mają o 26% większe prawdopodobieństwo rozwoju demencji.

Samotność była również związana z późniejszą demencją, ale związek ten nie był istotny po dostosowaniu do depresji, co wyjaśniało 75% związku między samotnością a demencją. Dlatego w przypadku subiektywnego odczucia samotności obiektywna izolacja społeczna jest niezależnym czynnikiem ryzyka późniejszej demencji. Dalsza analiza podgrup wykazała, że ​​efekt był bardziej widoczny u osób powyżej 60 roku życia.

Profesor Edmund Rolls i nerwowość Z Wydziału Informatyki Uniwersytetu Warwick powiedział: „Istnieje różnica między izolacją społeczną, która jest obiektywnym stanem niskich więzi społecznych, a samotnością, która jest postrzegana subiektywnie jako izolacja społeczna.

„Oba mają zagrożenie dla zdrowia, ale korzystając z wszechstronnego, multimodalnego zbioru danych z brytyjskiego banku scbank Biocomputing i pracując w multidyscyplinarny sposób, który łączy naukę i neuronaukę, byliśmy w stanie pokazać, że jest to izolacja społeczna, a nie poczucie samotności, które jest niezależnym czynnikiem ryzyka późniejszej demencji.Oznacza to, że może być stosowany jako predyktor lub biomarker demencji w Wielkiej Brytanii”. problem zdrowotny. Teraz, w kontekście pandemii COVID-19, istnieją implikacje dla relacji społecznych i interwencji opiekuńczych – szczególnie w populacji osób starszych”.

Profesor Jianfeng Feng z Wydziału Informatyki Uniwersytetu Warwick powiedział: „Podkreślamy znaczenie ekologicznej metody zmniejszania ryzyka demencji u osób starszych poprzez zapewnienie, że nie będą oni izolowani społecznie. ważne jest, aby jednostki, zwłaszcza starsze, nie cierpiały z powodu izolacji społecznej.