Badanie ujawnia wyzwania w klasyfikacji łuszczycy układu mięśniowo-szkieletowego

Wyniki trwającego badania opublikowane w Journal of Clinical Medicine wykazał znaczną częstość występowania podejrzeń objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego u pacjentów chorych na łuszczycę (PsO); Jednakże tylko niewielką część można bezpośrednio przypisać łuszczycowemu zapaleniu stawów (ŁZS).¹

Lek. Alberto Flores

Źródło: Uniwersytet w Cagliari

„Ścisła współpraca między dermatologami, którzy jako pierwsi oceniają i monitorują pacjentów z RZS, a reumatologami, którzy są odpowiedzialni za diagnozowanie RZS i odróżnianie go od innych podobnych schorzeń, napisał główny badacz Alberto Flores, lekarz medycyny, związany z Wydziałem Nauk Medycznych i Zdrowia Publicznego, Uniwersytet w Cagliari, Włochy i współpracownicy. „Jednakże brakuje wyraźnych dowodów na korzyści płynące z systematycznej współpracy międzybranżowej w leczeniu pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, zwłaszcza w odniesieniu do diagnostyki różnicowej”.

RZS diagnozuje się na ogół na podstawie kompleksowej oceny klinicznej obejmującej badanie fizykalne, zdjęcia rentgenowskie i wywiad chorobowy pacjenta. Kliniczna niejednorodność choroby, brak potwierdzonych biomarkerów i opóźnienia w wizycie u reumatologa ostatecznie utrudniają rozpoznanie RZS. Jeśli RZS nie zostanie zdiagnozowane na czas i odpowiednio leczone, może prowadzić do obniżenia jakości życia, uszkodzenia stawów, niepełnosprawności oraz zwiększonych kosztów społecznych i ekonomicznych.²

Aby dokładnie zdiagnozować RZS, lekarz musi odróżnić tę chorobę od podobnej artropatii i niespecyficznego bólu stawów. Aby jeszcze bardziej skomplikować proces diagnozy, pacjenci z RZS, u których występują objawy ze strony układu mięśniowo-szkieletowego, mogą nie mieć reumatoidalnego zapalenia stawów, a zamiast tego mieć inne artropatie.³

W przekrojowej analizie reumatologicznej projektu DIAPASON (Early Diagnosis of PsO in a Single-Center Cohort of PsO Students) przeanalizowano 1057 dorosłych pacjentów z PsO w celu zidentyfikowania konkretnych wyzwań związanych z klasyfikacją objawów mięśniowo-szkieletowych w tej populacji.¹

Średni wiek w chwili włączenia do badania wynosił 55,3 lat, średni czas trwania PsO wynosił 20,1 lat, a 55,3% stanowili mężczyźni. Spośród włączonych pacjentów u 209 (19,8%) zdiagnozowano wcześniej RZS. Spośród pozostałych 848 pacjentów 35% (n = 293) zostało zaklasyfikowanych przez reumatologa jako podejrzenie RZS i/lub miało wynik ≥3 w kwestionariuszu wczesnego badania reumatoidalnego zapalenia stawów (EARP). Wśród osób z podejrzeniem RZS tylko u 13,7% (n = 40) ostatecznie rozpoznano RZS, podczas gdy u 48,3% (n = 142) RZS miało alternatywną diagnozę, a 36,9% zostało sklasyfikowanych (n = 108) jako osoby nie- specyficzny ból stawów.¹

Większość pacjentów z nowo zdiagnozowanym RZS zgłaszała czas trwania objawów dłuższy niż 1 rok (72%) wraz z umiarkowaną aktywnością choroby (55%), aktywnym zapaleniem nieligostawowych (85%), zapaleniem palców lub zapaleniem przyczepów ścięgnistych (35%)). Najczęstszymi alternatywnymi diagnozami ŁZS były osteoporoza (44%) i fibromialgia (41%). Czynnikami uznawanymi za ważne w różnicowaniu RZS od innych schorzeń i nieswoistego bólu stawów był młody wiek oraz wynik w skali EARP z zapaleniem palców, obrzękiem stawów lub sztywnością poranną w wywiadzie.¹

Chociaż wyniki wykazały większą częstość występowania podejrzanych objawów ze strony układu mięśniowo-szkieletowego u pacjentów z RZS, tylko niewielka liczba była spowodowana RZS.¹

Badacze uznali retrospektywny charakter badania za ograniczenie, ponieważ uniemożliwia ono dokładne różnicowanie RZS o wczesnym początku u nowo zdiagnozowanych pacjentów. Ponadto wykorzystanie danych pochodzących z kohorty obejmującej jednoośrodkowy ośrodek dermatologii trzeciego stopnia mogło utrudnić uogólnianie wyników.¹

„Ścisła współpraca między dermatologami i reumatologami odgrywa kluczową rolę nie tylko w diagnozowaniu i leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, ale także w rozpoznawaniu i leczeniu innych schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego” – podsumowali naukowcy. „Dane z obserwacji tych pacjentów dostarczą dalszych dowodów dotyczących korzyści wynikających z wczesnego rozpoznania przejścia z PsO na ŁZS, szczególnie u pacjentów z nieswoistymi bólami stawów, oraz poprawy innych długoterminowych wyników”.¹

Bibliografia

1. ^{Flores A, Mogdo C, Sechi L i in. Trudne różnicowanie łuszczycowego zapalenia stawów od innych chorób stawów i nieswoiste bóle stawów u chorych na łuszczycę: wyniki przekrojowej oceny reumatologicznej dużej grupy chorób skóry. J Clin Med. 2023;12(18):6090. Opublikowano 21 września 2023 r. doi:10.3390/jcm12186090}
2. ^{Gratacus, J.; Behrens, F.; Coates, LC; Lubrano, E. Thaci, D.; Bondi, C.; De la Torre Aboki, J.; Loilmo, J.; Forneveld, H.; Richette, P. 12-punktowe ramy zaleceń mające na celu wspieranie rozwoju multidyscyplinarnej opieki nad łuszczycowym zapaleniem stawów: wezwanie do działania. J.T. Kręgosłup kostny 2021, 88105175}
3. ^{Richlin, Connecticut Colbert, RA; Gladman, DD łuszczycowe zapalenie stawów. N. Engel. J Med. 2017, 376957-970}