Argentyna: inwazyjny przypadek paciorkowca grupy A, przypadki do 2023 r

biuro prasowe Panie ratuj ją

Argentyńskie Narodowe Ministerstwo Zdrowia monitoruje inwazyjne paciorkowce grupy A od 2018 roku. Streptococcus pyogenes jest bakterią Gram-dodatnią i jest najczęstszą bakteryjną przyczyną ostrego zapalenia gardła i infekcji skóry, takich jak liszajec, zapalenie tkanki łącznej i szkarlatyna.

W 2023 r. Krajowy System Nadzoru Zdrowia (SNVS) został powiadomiony o 118 potwierdzonych przypadkach inwazyjnego zakażenia Streptococcus Pyogenes w całym kraju, z czego zmarło 16. Prowincje o największej liczbie potwierdzonych przypadków zgromadzonych w 2023 r. to Buenos Aires (35) Santa Fe (20), Chubut (10) i Ziemia Ognista (10).

W odniesieniu do potwierdzonych przypadków inwazyjnego zakażenia Streptococcus pyogenes w latach poprzednich (2019-2022) największą liczbę zachorowań odnotowano w 2022 r., kiedy zgłoszono 75 przypadków. Liczba przypadków w 2023 r. oznacza wzrost o 281% w stosunku do tego samego okresu w 2019 r.

Należy zauważyć, że dzieje się to w kontekście międzynarodowym, jak poinformowała WHO 8 ​​grudnia 2022 r., że co najmniej pięć państw członkowskich z regionu europejskiego (Francja, Irlandia, Holandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) poinformowała o wzroście liczby zachorowań na chorobę inwazyjną wywołaną przez paciorkowiec złocisty grupy A (Streptococcus pyogenes). 19 grudnia 2022 r. Panamerykańska Organizacja Zdrowia (PAHO) wydała również raport w związku ze wzrostem zachorowań zarejestrowanych w Urugwaju.

Subskrybuj program Outbreak News TV na YouTube

Jak wspomniano wcześniej, Streptococcus pyogenes, znany również jako Streptococcus grupy A, często powoduje łagodne choroby, takie jak zapalenie migdałków, zapalenie gardła, liszajec, zapalenie tkanki łącznej i szkarlatynę. Jednak w rzadkich przypadkach infekcja może prowadzić do choroby inwazyjnej, która może powodować stany zagrażające życiu i jest odpowiedzialna za ponad 500 000 zgonów rocznie na całym świecie.

Transmisja następuje poprzez bliski kontakt z zarażoną osobą i może być przenoszona przez kaszel, kichanie lub kontakt z raną.

Okres inkubacji różni się w zależności od obrazu klinicznego i wynosi od 1 do 3 dni. Leczenie zakażonych osób antybiotykami przez co najmniej 24 godziny zwykle eliminuje ich zdolność do rozprzestrzeniania się.

Zapalenie gardła jest diagnozowane przez hodowle bakteryjne i leczone antybiotykami. Higiena rąk i higiena osobista mogą pomóc kontrolować przenoszenie.

Z tych powodów Ministerstwo Zdrowia tego kraju wydaje następujące zalecenia dla ludności.

Objawy zapalenia gardła to ból gardła. Gorączka; ból głowy; Ból brzucha; Wymioty i nudności; Zaczerwienienie gardła i migdałków. Nieświeży oddech Obrzęk węzłów chłonnych na szyi.

Jeśli chodzi o szkarlatynę, najczęstszymi objawami są zaczerwienienie i ból gardła. gorączka (38,3°C lub wyższa); Czerwona wysypka o fakturze papieru ściernego. Głęboko czerwona skóra w fałdach pachowych, łokciowych i pachwinowych. biały nalot na języku lub tylnej części gardła; Malinowy język. ból głowy; nudności lub wymioty; obrzęk węzłów chłonnych; bóle.

W obecności niektórych z tych objawów ważne jest, aby unikać samoleczenia antybiotykami i skonsultować się z lekarzem w celu szybkiej diagnozy.

W przypadku wystąpienia wskazań lekarskich do antybiotykoterapii należy bezwzględnie dokończyć program (nie skracać ani przedwcześnie przerywać leczenia), ponieważ niewłaściwe stosowanie antybiotyków sprzyja oporności bakterii, co zagraża ich skuteczności w przyszłości.

Pacjenci powinni unikać przebywania w miejscach publicznych (praca, szkoła) oraz ograniczać kontakty domowe. Ważne jest również częste mycie rąk; Nie udostępniaj przedmiotów do użytku osobistego (sztućce, szklanki, ręczniki itp.) i odpowiednio i regularnie wentyluj pomieszczenia.

Na koniec National Health Portfolio stwierdza dodatkowo, że wszystkie osoby powinny mieć aktualne szczepienia przeciwko grypie i COVID-19, zwłaszcza osoby z czynnikami ryzyka.

W ten sposób kobiety w ciąży powinny otrzymać szczepionkę przeciw grypie lub grypie w dowolnym trymestrze ciąży (jeśli nie były szczepione w czasie ciąży, matka powinna to zrobić w ciągu 10 dni po porodzie); Chłopcy i dziewczęta w wieku od 6 do 24 miesięcy, którym należy podać 2 oddzielne dawki w odstępie co najmniej 4 tygodni, jeśli nie otrzymali wcześniej 2 dawek szczepionki przeciw grypie (osoby, które otrzymały co najmniej 2 dawki szczepionki przeciw grypie, powinny otrzymać tylko 1 dawkę ).

Grupy wysokiego ryzyka również mają receptę na szczepienia: osoby w wieku od 2 do 64 lat z pewnymi schorzeniami, takimi jak choroby układu oddechowego i serca; diabetycy; wrodzony lub nabyty niedobór odporności (nie we krwi); osoby otyłe, pacjenci z chorobami krwi i biorcy przeszczepów; Osoby mieszkające z pacjentami onkologicznymi. Osoby z przewlekłą niewydolnością nerek, które są dializowane lub które spodziewają się dializy w ciągu następnych 6 miesięcy; osoby z poważnym opóźnieniem rozwojowym u dzieci poniżej 18 roku życia; osoby w wieku poniżej 18 lat przewlekle leczone kwasem acetylosalicylowym; Osoby z zespołami genetycznymi. Osoby z chorobami nerwowo-mięśniowymi z zaburzeniami oddychania, ciężkimi wadami wrodzonymi oraz współistniejącymi wcześniakami o masie ciała poniżej 1500 g, m.in. wszystkie powyższe,

Tymczasem w przypadku COVID-19 osoby z grupy wysokiego ryzyka ciężkiej choroby i powikłań, czyli osoby w wieku 50 lat lub starsze, powinny otrzymywać podstawowy schemat i dawki podtrzymujące co 6 miesięcy; Osoby z niedoborem odporności i kobiety w ciąży. Z kolei osoby z grupy średniego ryzyka, to znaczy osoby poniżej 50. roku życia z chorobami współistniejącymi, które nie mają charakteru immunosupresyjnego (choroby przewlekłe, otyłość), schemat podstawowy, powinny otrzymać dawkę przypominającą w wieku sześciu miesięcy, a następnie coroczną dawkę przypominającą; Pracownicy służby zdrowia i personel strategiczny. Wreszcie, osoby z niższym ryzykiem otrzymają pełną linię podstawową i roczny harmonogram przypominający, to znaczy osoby poniżej 50 roku życia bez chorób współistniejących.