Analiza wykazała, że ​​budowa HS2 w Euston i Crewe może się zwrócić | HS2

Budowa HS2 aż do Londynu Euston i Crewe mogłaby zaoszczędzić pieniądze rządu, umożliwiając mu dzierżawę linii na znacznie większą kwotę, powiedzieli ministrom liderzy branży kolejowej, podczas gdy Ministerstwo Skarbu rozważa, czy sfinansować tunele prowadzące do centrum Londynu.

Grupa kolei dużych prędkości proponuje sprzedaż praw do obsługi tej linii w ramach koncesji długoterminowej – na podobnych zasadach jak w przypadku linii kolejowej HS1 łączącej stolicę z tunelem pod kanałem La Manche.

Taka koncesja byłaby warta około 20 miliardów funtów, gdyby została w pełni rozwinięta od centrum Londynu i linii łączących z miastami na północy, ale według analiz HSRG stanowiłaby tylko ułamek tej kwoty w ramach obecnych planów zakończenia w Old Oak Common i Birmingham.

Sojusz przedsiębiorstw kolejowych i inżynieryjnych, do którego należą Hitachi, Alstom, Siemens i Avanti West Coast, twierdzi, że wydanie dodatkowych miliardów na dotarcie do Euston i Crewe pozwoli w dłuższej perspektywie zaoszczędzić skarbowi państwa 3,5 miliarda funtów.

Roszczenia pojawiają się, gdy rząd decyduje, czy zwrócić prace tunelowe do Euston, w krytycznym momencie budowy. Dwie gigantyczne maszyny do drążenia tuneli z Niemiec są nadal instalowane w Old Oak Common, pomimo niedawnego zawieszenia przez rząd szerszych prac po tym, jak wykonawcy robót budowlanych ostrzegli, że po ukończeniu stacji w zachodnim Londynie zbyt trudno będzie rozważać budowę tunelu.

Choć sekretarz transportu Louise Hay wskazała, że ​​rząd chce zapewnić autostradzie HS2 dostęp do centrum Londynu, kanclerz Rachel Reeves również poprosiła ministrów o określenie miliardów funtów cięć w infrastrukturze.

Według niektórych raportów Reeves planuje ogłosić gwarancje HS2 dla Euston w budżecie na 30 października. Mechanizm finansowania nie jest jednak jasny, gdyż Partia Pracy twierdzi, że nie unieważni szokującej decyzji Rishiego Sunaka o budowie HS2 w centrum Londynu i północnym Birmingham w październiku ubiegłego roku.

Chociaż Partia Pracy zobowiązała się do znacjonalizacji przedsiębiorstw obsługujących pociągi, udało jej się również przyciągnąć prywatnych inwestorów do budowy większej infrastruktury.

HS1 został sprzedany przez rząd w 2010 r. za 2,1 miliarda funtów w ramach 30-letniej koncesji dwóm kanadyjskim funduszom emerytalnym, które w 2017 r. odsprzedały prawa innym inwestorom private equity za 3 miliardy funtów. Koncesjonariusze odzyskują inwestycję poprzez opłaty za dostęp do torów na rzecz operatorów takich jak Eurostar oraz dochody ze stacji St Pancras.

Z analizy przeprowadzonej przez HSRG i grupę polityczną Greengauge 21 wynika, że ​​istniejąca linia z Old Oak Common do Birmingham Curzon Street będzie kosztować 47 miliardów funtów, ale jej ograniczenia oznaczają, że wartość koncesji kolejowej wyniesie zaledwie 5 miliardów funtów. Jednak budowa projektów Euston i Crewe, mimo że będzie kosztować kolejne 11,5 miliarda funtów, może być warta 20 miliardów funtów.

Krajowy Urząd Kontroli między innymi ostrzegł, że okrojony system HS2 grozi pogorszeniem istniejących usług na północ od Birmingham ze względu na brak przepustowości w przypadku dołączenia szybkich pociągów do przepełnionej linii West Coast Line.

Diane Berry, przewodnicząca HSRG i była dyrektor naczelna HS1, stwierdziła, że ​​„docenia fakt, że w następnym budżecie ministrowie będą dokonywać trudnych wyborów. Jednak krótkoterminowe decyzje o cięciu inwestycji w infrastrukturę wyrządziłyby głębokie szkody Wielkiej Brytanii, tworząc sytuację niepewności Niepewność zagraża zaufaniu inwestorów.

„Zdecydowanie nalegamy, aby urzędnicy skarbu dokładnie rozważyli nasze zalecenia i podjęli działania, aby zapewnić Wielkiej Brytanii pełne wykorzystanie korzyści płynących z połączonej sieci kolejowej”.

Dalsze losy stacji Euston nie zostały jeszcze ustalone, a niepewność co do HS2 wstrzymuje pełną przebudowę. Departament Transportu i Sieci Kolei ogłosił w zeszłym tygodniu krótkoterminowy plan pilnej poprawy zatłoczonego i nieatrakcyjnego dworca, obejmujący natychmiastowe wyłączenie ogromnego ekranu reklamowego, który spotkał się z szeroką krytyką.