All Blacks kontra Argentyna: Gregor Paul – Potrzebne są dalsze zmiany, ponieważ coś jest poważnie nie tak z All Blacks

Opinia:

Okazuje się, że jeden wynik nie zapewnia lata ani nie uzasadnia wytrwania w programie treningowym All Blacks i szerszej kadrze zarządzającej.

Wciąż jest dużo kłopotów w
Wiatrak — rodzaj, którego nie da się naprawić bez wprowadzania dalszych zmian w przywództwie drużyny.

Nowozelandzka Rada Rugby rozwinęła się w zeszłym tygodniu i przeszła na normalny konserwatywny tryb, wybierając niewielką zmianę w sztabie trenerskim, aby awansować Joe Schmidta na trenera ofensywnego.

Może powinni teraz pomyśleć o rewolucji, zanim będzie za późno. Rekordy nie mogą tak spadać. Wartość marki 3,5 miliarda dolarów na początku roku powinna spaść i należy uczciwie ocenić, że nadzieja, która pojawiła się po wygranej All Blacks w Ellis Park, okazała się błędna.

Oszuści najgorszego rodzaju, ponieważ wszyscy czarni najpierw zebrali się niechciani Przegrywając test u siebie z Argentyną I szósty w ostatnich ośmiu meczach.

Z pewnością wszyscy zgodziliby się, że z All Blacks jest coś naprawdę nie tak: operacja plastyczna, która została zastosowana do sztabu szkoleniowego w ostatnich tygodniach, nie wyleczyła wszystkich dolegliwości All Blacks.

Choroba sięga znacznie głębiej. Rozpoczęła się zgnilizna i choć wszyscy chcieli wierzyć, że zwycięstwo w Johannesburgu i decyzja o wsparciu Iana Fostera jako głównego trenera wraz z Jasonem Ryanem i Schmidtem, jako że jego asystenci zapowiadali nowy początek, występ w Christchurch nie był.

Występ w Christchurch powiedział, że części maszyny działają. W stałych fragmentach jest siła, a w obronie kąsek.

Ale równowaga łamanych bitów jest bardzo prawdopodobna w przypadku tego drugiego. Upadek był masakrą. Nie w sensie fizycznym, ale pod względem dyscypliny. Młody sędzia mógł się czasem domyślać, widząc rzeczy, których nie było, ale mimo to All Blacks nie dostosowali się ani nie znaleźli sposobu na obejście problemów, z którymi się borykali w tym obszarze i zostali ukarani z gra na niekończące się przestępstwa.

A All Blacks nie wykorzystali kontroli, jaką mieli w pierwszej połowie, kiedy czuli chęć pokazania pełnego zakresu swojej siły napastnika, nie dlatego, że była to koniecznie właściwa strategia strategiczna, ale więcej. Pokaż wszystkim, co mogą teraz zrobić.

Nie zawsze było to szczególnie skuteczne, ale przede wszystkim robiło wrażenie – zwłaszcza umiejętność utrzymywania piłki w zagadkach i wywierania presji na Pumy powyżej ich punktu krytycznego.

Pomijanie kar wydaje się trochę błędne, jak oczekiwanie na przypomnienie o zapłaceniu rachunku za prąd, ale ma to swoje zalety. All Blacks byli w stanie osiągnąć duże i szybkie zyski terytorialne, wygrywając strzelaninę na 22. dystansie, rozbijając go na dotyk, a następnie spychając z linii.

Nic z tego nie było ładne. Nic z tego nie jest pod parasolem rozrywkowym, ale nie ma wątpliwości, że ten rodzaj rugby jest ważną serią, do której muszą dołączyć All Blacks.

Wielkim smutkiem jest często to, że All Blacks nie mają innego planu niż grać szeroko i szybko, a tym samym być w stanie liczyć na stabilną grę energetyczną i tak łatwo powrócić do trybu konserwatywnego, co może nie mieć miejsca. Coś do świętowania w mroźną noc w Christchurch, ale w przyszłym roku może być łagodniejsza pogoda we Francji, kiedy nadejdzie nokaut Pucharu Świata.

Ale jeśli All Blacks zamierzają przyjąć ten alternatywny styl, będą musieli nauczyć się zaczepiać dodatkowe części z podstawami scrum, maul, kick.

I to był problem z występem w Christchurch – brakowało mu jakiejkolwiek finezji. Pokaz siły był bardzo dumny, ale wymagał twórczej równowagi; Dotyk przewijania i przechwytywania klasy.

Jednak nigdy tak się nie stało, ponieważ All Blacks nie byli w stanie przejść ze swojej gry o władzę do śmiałej potęgi.

Mogą budować presję i stwarzać możliwości, ale nie mogą ich wykorzystać, ponieważ ich dyscyplina była słaba, gdy się załamali.

Mieli słabą retencję piłki w kontakcie i byli z powrotem na przewidywalnych liniach, trzymający piłki spuszczali głowy i podskakiwali.

Po raz kolejny wyglądali jak zespół nękany zwątpieniem. Po raz kolejny wyglądali na drużynę, która nie była pewna, jak wyrwać się z prężnej obrony ani jak znaleźć sposoby na podkręcenie tempa i powstrzymanie Argentyny przed utrzymaniem burzliwej rywalizacji z jednego przystanku na drugi: lodowatego starcia, nieruchomy kawałek do nieruchomego kawałka.

Znowu zostali pobici – historia z 2022 roku.