Miliardowa „luka” w zapisie geologicznym Wielkiego Kanionu spowodowana rozpadem starożytnego subkontynentu

Oprócz tego, że jest jednym z siedmiu cudów natury świata, Wielki Kanion jest żywą księgą historii, ukazującą wielkie epoki geologiczne w swoich różnych warstwach.

Teraz naukowcy z Kolorado wierzą, że rozwiązali zagadkę otaczającą miliardową „lukę” w tym zapisie, znaną jako „Wielka Niedopasowanie”.

W artykule opublikowanym w czasopiśmie geologia, Postawili hipotezę, że rozpad starożytnego superkontynentu, znanego jako Rodinia, ponad 630 milionów lat temu, spowodował serię małych, ale potężnych trzęsień ziemi, które zepchnęły tysiące lat skał i dolin po wschodniej stronie kanionów. Ocean.

„Minęło ponad miliard lat” – powiedział główny autor Barra Peak, absolwent geologii na CU Boulder. w obecnej sytuacji.

„Minął również miliard lat w interesującej części historii Ziemi, gdy planeta przeszła ze starożytnego środowiska do współczesnej Ziemi, którą znamy dzisiaj”.

Przewiń w dół, aby zobaczyć wideo

Rodinia uformowała się prawie miliard lat temu i rozdzieliła się między 750 a 633 milionami lat, a jej fragmenty ponownie połączyły się, by ostatecznie stworzyć Pannotię, krótko żyjący gigantyczny subkontynent afrykański.

Uważa się, że rozpad Rodinii ochłodził planetę i otworzył drzwi do masowego i szybkiego rozwoju prymitywnego życia w okresie kambryjskim, ale niewiele wiadomo o historii geologicznej Rodinii, a nawet o jej powstawaniu.

Jeśli jego rozstanie jest związane z „Wielką Niezgodnością”, może rzucić więcej światła na oba.

„Wielka rozbieżność jest jedną z pierwszych dobrze udokumentowanych cech geologicznych w Ameryce Północnej” – powiedział w oświadczeniu główny autor, Para Beck.

„Ale do niedawna nie mieliśmy zbyt wielu ograniczeń, kiedy i jak to się stanie”.

Niedawne zdjęcie Wielkiego Kanionu z płaskowyżu Walhalla, z czerwoną linią pokazującą wielkie niedopasowanie

READ  Owady jadalne: wewnętrzne poczucie zrównoważonej, zdrowej przyszłości

Różnica w warstwach geologicznych po wschodniej i zachodniej stronie doliny, znana jako „Wielka Niewspółosiowość”, doprowadziła do miliardowego zalania skał i koryt.

Geolog i odkrywca John Wesley Powell zauważył Wielką Niezgodę podczas swojej historycznej podróży statkiem po rzece Kolorado ponad 150 lat temu w 1869 roku.

Rysunek części doliny, pokazujący, jak środkowe i późne pierwotne warstwy skalne są prawie pionowe, w porównaniu z poziomymi warstwami powyżej

Zjawisko to sprawia, że ​​znad rzeki Kolorado widoczne są „piękne smugi”, powiedział Beck, absolwent nauk o Ziemi na University of Colorado Boulder.

Rysunek przekroju stratygraficznego Wielkiego Kanionu autorstwa Johna Wesleya Powella z 1875 r. Obszar przekroju B między X i Y reprezentuje obszary „nie wyrównane”, które nie odpowiadają orientacji innych warstw

„Na dole widać bardzo wyraźnie, że są głazy, które zostały zepchnięte razem” – powiedziała w oświadczeniu.

Jego warstwy są pionowe. Potem jest cięcie, a na wierzchu masz te piękne poziome warstwy, które tworzą grzbiety i szczyty, które łączą je z Wielkim Kanionem.

Jej zespół wykorzystał „chronologię termiczną”, która śledzi historię ciepła w skałach pozostawionych przez ciśnienie formacji geologicznych zakopanych głęboko w Ziemi.

„W naszym laboratorium mamy nowe metody analityczne, które pozwalają nam rozszyfrować datę w brakującym oknie czasowym za pomocą Wielkiej Niezgody” – powiedziała współautorka Rebecca Flowers, profesor nauk o Ziemi na Uniwersytecie Kalifornijskim.

Pobrali próbki kamieni z całej doliny i odkryli, że zachodnia i wschodnia część miały różne historie cieplne i prawdopodobnie przeszły z czasem różne zmiany geologiczne.

„To nie jest pojedyncza masa o takiej samej historii temperatur” – powiedział Beck.

Sądząc po poziomach ciepła, niższe skały na zachodzie wypłynęły na powierzchnię około 700 milionów lat temu, podczas gdy odpowiadające im skały były zanurzone pod milami osadów.

Beck powiedział, że ogromna różnica wynika z rozpadu Rodinii, gdzie trzęsienia ziemi i „wypadki” zanieczyściły Ziemię na różne sposoby – tworząc poważną niezgodność.

Ona i jej koledzy chcą teraz zbadać podobne okresy straconego czasu w miejscach w Ameryce Północnej.