Strategie przeciwdziałania rozwojowi mutacji ucieczkowych ze szczepionki SARS-CoV-2

Powszechne rozprzestrzenianie się kampanii szczepień na całym świecie spowolniło rozprzestrzenianie się SARS-CoV-2 w miejscach, w których jest on dostępny, chociaż ograniczona podaż pozostaje obciążeniem, które należy złagodzić, szczególnie w krajach ubogich.

Zaproponowano różne strategie dystrybucji szczepień, a kilka badań wykazało, że istnieje kompromis między szczepieniem najbardziej podatnych na atak i osiągnięciem najwyższego wskaźnika przeżywalności, a szczepieniem osób najbardziej narażonych na przenoszenie i osiągnięciem największej supresji wirusa. .

Na arkuszu ostatnio przesłanym na serwer prepress medRxiv* Autor: Gandon i Lion (8 czerwca)^DziesiątyZamiast tego ocenia się wpływ wielu strategii szczepień w odniesieniu do możliwości indukowania mutantów ucieczkowych szczepionki SARS-CoV-2, co może odgrywać coraz ważniejszą rolę w przyszłym leczeniu COVID-19.

Wyniki szczepień. prawa do wizerunku: https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2021.06.09.21258644v1.full.pdf

Szczepienia przeciwko infekcji

Autorzy opracowali współczynnik selekcji, ilościowy opis względnej sprawności grupy, zastosowany do prawdopodobieństwa rozwinięcia mutacji ucieczki przed szczepionką. Wartość ta uwzględniała jakość żywiciela, reprezentującego osobę zaszczepioną lub nieszczepioną, i pozwoliła im śledzić ewolucyjne tempo mutantów uciekających.

Najpierw stworzono dwa typy żywicieli: tych o niskim lub wysokim poziomie interakcji społecznych, którzy reprezentowali najmniej i najbardziej zakaźne jednostki w populacji. Dodatkowo, do szansy ucieczki mutanta uciekającego przed odpornością wywołaną szczepionką zastosowano wartość 0 do 1 oraz mutację ucieczki, która rozwija się u immunizowanego gospodarza.

Zgodnie z formułą opracowaną przez grupę, wyższy wskaźnik kontaktu międzyosobniczego ostatecznie prowadzi do intensywniejszej selekcji wśród mutantów SARS-CoV-2, podobnie jak szczepienie, co przekłada się na większe prawdopodobieństwo rozwoju mutacji ucieczkowych. W związku z tym skierowanie na cel osób o wysokim współczynniku tarcia jako pierwsze w kampanii szczepień znacznie zmniejszyło prawdopodobieństwo rozwoju mutantów uciekających, chociaż nakierowanie na osoby o niskim współczynniku tarcia, które również są bardziej narażone na ryzyko, znacznie zmniejsza śmiertelność.

Szczepienia szerzej

Strategia szczepień polegająca na szerszym rozdysponowaniu jednej dawki każdemu osobnikowi, zamiast podawania dwóch dawek połowie liczby osobników, została również zbadana przez grupę poprzez wprowadzenie kategorii „częściowa szczepionka”. Strategia ta powoduje mniejszą presję selekcyjną u osób w pełni zaszczepionych, ponieważ jest ich mniej, chociaż większa liczba osobników częściowo zaszczepionych może silniej wzmacniać efekt ewolucji mutacji ucieczkowych.

Grupa stwierdziła, że ​​ten ostatni efekt był silniejszy, a częstość ucieczki mutantów wzrosła w przypadku strategii szczepienia jednodawkowego, chociaż w tym przypadku strategia ta również powodowała niższą śmiertelność, ponieważ większa część populacji była chroniona i przynajmniej częściowo skorzystał. Jest to słabszy objaw COVID-19, który pojawia się po szczepieniu.

przyszłe strategie szczepień

Grupa twierdzi, że wyniki te wymagają znacznie dokładniejszych badań, zanim będą mogły zostać zastosowane jako konkretne zalecenia dla trwających kampanii szczepień, chociaż wydaje się prawdopodobne, że zarówno różnice w zachowaniu (wysoki lub niski kontakt), jak i stan szczepień (całkowity, częściowy , lub bezkontaktową) krowiankę), mogą mieć głęboki wpływ na rozwój mutacji ucieczkowych, które mogą poważnie skrócić żywotność szczepionki, jeśli taka się pojawi.

Inne badania badające presję selekcyjną między gospodarzami wobec wirusa SARS-CoV-2, w przeciwieństwie do powyższego, wykazały, że szczepienie najpierw najbardziej podatnego na ataki faktycznie zwiększa częstość ucieczki. Jednak to badanie koncentrowało się na presji selekcyjnej w gospodarzu, co ma na celu lepsze odzwierciedlenie selekcji mutantów uciekających u zaszczepionych osobników, a autorzy twierdzą, że kombinacja czynników selekcyjnych między gospodarzem iw jego obrębie pozostaje do zbadania.

Długowieczność jakiejkolwiek dostępnej szczepionki może być zagrożona, jeśli częstotliwość mutacji ucieczkowych nie zostanie uwzględniona w przyszłych kampaniach szczepień, co może prowadzić do toczącej się bitwy z COVID-19, która wymaga ciągłych aktualizacji szczepionek.

*Ważna uwaga

medRxiv publikuje wstępne raporty naukowe, które nie były recenzowane i dlatego nie powinny być uznawane za rozstrzygające, ukierunkowywać praktykę kliniczną/zachowania związane ze zdrowiem lub być traktowane jako ustalone informacje.