Nekrolog: Wyznaczanie drogi dla kobiet w terenie

Geolog jeziora Hawa

Jeśli kiedykolwiek trzymałeś w dłoni mapę geologiczną GNS Science, oczy i stopy Jane Forsyth są prawdopodobnie rozproszone po całej Ziemi.

Jane Forsyth, emerytowana geolog z Lake Hawa, redaktorka naukowa i pedagog, zmarła 4 listopada 2023 roku w wieku 70 lat.

Forsyth był cichym człowiekiem sukcesu, który unikał światła reflektorów i przez 35 lat pracował jako technik naukowy, geolog i redaktor.

W 1988 roku pani Forsyth otrzymała nagrodę JT Kingma od Towarzystwa Geologicznego Nowej Zelandii w uznaniu jej umiejętności komunikacyjnych i technicznych.

Na Antarktydzie jest nawet góra – Szczyt Forsyth – która nosi jej imię. To hołd dla pięciu pór roku, w których sporządzała mapy geologiczne na lodzie od 1988 do 2002 roku.

Doktor Nick Mortimer, główny naukowiec w GNS Science, wieloletni przyjaciel pani Forsyth i jej męża, doktora Iana (Mo) Turnbulla, powiedział, że pani Forsyth była w swoich czasach jedną z niewielu kobiet-naukowców w swojej dziedzinie.

„Jane jest tam, wśród gigantów geologii terenowej w Nowej Zelandii. Była jedną z 25 kolekcjonerów z pierwszej linii frontu biorących udział w projekcie QMAP w latach 1994–2011, 18-letnim projekcie mającym na celu ponowne zmapowanie geologii Nowej Zelandii w skali 1:250 000 .

„Była jedyną autorką artykułu o mapie geologicznej Waitaki i główną autorką artykułu o Christchurch.

„Była jedną z zaledwie dwóch kobiet na 25 kompilatorów i jedną z zaledwie czterech autorek, które prowadziły więcej niż jedną publikację.

„Przez większość swojej kariery była jedną z niewielu pracujących kobiet i na szczęście sytuacja bardzo się zmieniła” – powiedziała dr Mortimer w mowie pochwalnej na pogrzebie pani Forsyth.

W 1992 roku uzyskała dyplom studiów podyplomowych z geologii na Uniwersytecie Otago. Napisała sześć przewodników geologicznych – dwa z nich wspólnie z dr Turnbullem – i opublikowała ponad 70 artykułów naukowych, raportów naukowych, raportów konsultacyjnych i artykułów redakcyjnych.

Oprócz artykułów w QMAP jest także współautorką trzech map geologicznych części Antarktydy i dwóch obejmujących całą Nową Zelandię.

Jej prace z zakresu nauk o Ziemi dotyczące wulkanów Oamaru i Dunedin, skał Moeraki, lodowca Dart i innych tematów pojawiały się w broszurach i broszurach.

„Jednym z aspektów jej kariery, który należy podkreślić, jest jej zaangażowanie w edukację geograficzną – udostępnianie geologii wszystkim.

„Jej rola w tym zakresie rozpoczęła się już w 1978 r., kiedy rozmawiała z dziećmi w wieku szkolnym na temat geologii i badań geologicznych, i trwała do 2023 r., kiedy napisała: Wanaka Słońce Artykuły [for the Natural History of Wānaka column]Powiedział doktor Turnbull.

Pani Forsyth urodziła się 29 lipca 1953 roku jako najstarsza z trójki dzieci Mike’a i Jenny Forsyth.

Dorastałem w Korokoro, w dolinie Hutt, niedaleko Petone, chodziłem do szkoły podstawowej Korokoro i szkoły średniej Hutt Valley.

Jej rodzice kochali książki, choć mieli niewielkie wykształcenie. Forsyth stała się „wczesnym czytelnikiem” i przez całe życie kochała język, pisanie i komunikację, powiedziała jej siostra Julia Forsyth.

Jej ojciec był konstruktorem instrumentów, projektantem i inżynierem, który pracował w DSIR i zbudował pierwszą kamerę obejmującą całe niebo, używaną do fotografowania zorzy polarnej w bazie Scott na Antarktydzie.

Jej matka zdobyła świadectwo szkolne i wychowując dzieci, rozpoczęła studia korespondencyjne na uniwersytecie, a następnie uzyskała dyplom bibliotekarki.

Pierwszym klubem trampowym pani Forsyth był Hutt Valley Tramping Club, a we wstępnych wspomnieniach z zagranicznych podróży pani Forsyth stwierdziła, że ​​jej „wędrujący” klub ukształtował jej tożsamość.

Napisała, że ​​jej pierwsza oficjalna podróż bożonarodzeniowa w 1972 roku do wschodniego Fiordlandu udowodniła, „jakim zmartwieniem byłem dla moich rodziców”. Ukończyła podróż do Fiordland z zapaleniem migdałków i kontynuowała podróż na zachodnim wybrzeżu oraz przez Pasaż Copeland, cierpiąc jednocześnie na skutek przedawkowania penicyliny.

Upadek po stronie przejścia w Canterbury spowodował, że ze wstrząśnieniem mózgu wylądowała w łóżku w szpitalu Christchurch.

Jednak wkrótce cieszyła się kilkoma „bardzo dobrymi wycieczkami”, chociaż przyznała ojcu, że przestraszyła się podczas trudnej wędrówki na lodowaty płaskowyż Garden of Eden w Alpach Południowych.

Przez cały ten czas pani Forsyth była również aktywnie zaangażowana w prace na rzecz ochrony przyrody za pośrednictwem Forest & Bird, FMC, Rady Akcji Native Forest i Maruia Society. Podczas „wstrząsającej” wycieczki do Parku Narodowego Mount Aspiring w 1983 roku znalazła Biblię we French Ridge Hut.

„Zdecydowanie wtedy szukałam wyjścia, a potem znacznie ograniczyłam tournée, kiedy zmieniłam mieszkanie i zaczęłam chodzić do kościoła” – powiedziała.

Pierwszym osiągnięciem akademickim pani Forsyth było uzyskanie tytułu licencjata w dziedzinie języka angielskiego na Uniwersytecie Wiktorii w 1974 roku.

Doktor Mortimer stwierdziła, że ​​tytuł licencjata z języka angielskiego wydaje się „nieoczekiwanym początkiem” dla geologa, ale techniczne umiejętności redakcyjne, umiejętności pisania i umiejętności komunikacyjne pani Forsyth zapewniły solidną podstawę jej 35-letniej kariery w Wydziale Nauki i Badań Przemysłowych Nowej Zelandii Służba Geologiczna – później Instytut Nauk Geologicznych, Jądrowych i GNS.

Jej pierwszą rolą w DSIR było przetwarzanie zdjęć i odpowiadanie na listy od osób ostrzegających naukowców rządowych o interesujących skałach na ich ziemi.

Zajmowała się gramatyką i interpunkcją i wkrótce zaczęła redagować i publikować raporty wewnętrzne, tworzyć biuletyny i organizować konferencje.

Ze względu na bezdomność zawsze chętnie pomagała w pracach terenowych. Jej pierwszą pracę jako technik terenowy otrzymała w połowie lat 80., po przeprowadzce do Dunedin w 1983 r., a w latach 1987–88 odbyła swój pierwszy sezon na Antarktydzie, powracając na kolejne cztery sezony i ponownie w charakterze turysty w 2014 r.

W 1989 roku ona i dr Turnbull, który również pracował w biurze DSIR w Dunedin, zbudowali kamienny dom niepodłączony do sieci na działce w Sandymount w Dunedin, gdzie uzgodnili również obszar regenerujący rodzimy krzew.

Doktor Turnbull powiedział, że wyprawy z żoną przeżyły wiele atrakcji, w tym wyprawy na Antarktydę, Kamczatkę, subarktyczne wyspy Auckland, wyspę Campbell i Antypody.

„Jane i ja znaleźliśmy pierwszą cyraneczkę na Campbell Island po tym, jak zabrano z wyspy wszystkie szczury. Zgłosiliśmy to Departamentowi Ochrony Środowiska, a oni powiedzieli, że nie rozpoznamy cyraneczki z Campbell Island od strusia, ponieważ jesteśmy tylko geologami. ” – wspomina. „Oboje od dawna byliśmy miłośnikami ptaków.

Pani Forsyth była członkinią sceny biegów na orientację w Dunedin w latach 80. i 90. XX wieku, gdzie regularnie brała udział w zawodach, była wiceprezesem lokalnego klubu, współpracowała z właścicielami gruntów i redagowała biuletyny. W 1998 roku zwyciężyła w kategorii kobiet do 40 lat na Mistrzostwach Krajowych. Przez kilka sezonów rywalizowała za granicą, a w 2002 roku została wybrana Trenerem Roku Nowej Zelandii w biegu na orientację.

Inne zajęcia backcountry, które dzieci uwielbiają, to narciarstwo biegowe, spływy kajakowe, wędrówki w rakietach śnieżnych i wędkarstwo. Kochała także ogrodnictwo, poezję i naukę.

W 2013 roku ona i dr Turnbull przeszli na emeryturę z Dunedin do jeziora Hawea, gdzie zanurzyli się w społeczności i stali się wspólnymi mistrzami przyrody oraz flory i fauny jezior Wanaka i Hawea.

Pobrali się w Aleksandrze w 2014 roku. Dołączyli do oddziału Forest & Bird w Central Otago Lakes i mocno zaangażowali się w wolontariackie zwalczanie szkodników w Makarora i na zachodnim wybrzeżu, gdzie założyli statut QEII na 80 hektarach bagien Kahikatia.

Rok temu u pani Forsyth zdiagnozowano raka trzustki. W „błogosławionym okresie” choroby nadal lubiła chodzić na rakietach śnieżnych i odwiedzać wybrzeże. Zaplanowała pogrzeb na świeżym powietrzu, który odbył się przy idealnych warunkach pogodowych w jej ogrodzie botanicznym oraz podczas zgromadzenia społeczności nad jeziorem Hawea.

Pani Forsyth pozostawiła męża, siostrę i brata.