Paciorkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych utrzymuje się w Botswanie pomimo dużego zasięgu leczenia przeciwretrowirusowego

Badanie dotyczące częstości występowania paciorkowcowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u osób zakażonych wirusem HIV w Botswanie wykazało, że od 2015 r. zapadalność na tę chorobę spadła o połowę od 2015 r. i że spadek ten jest związany ze zwiększonym zakresem stosowania leków przeciwretrowirusowych. Jednak badanie wykazało, że mężczyźni są bardziej narażeni na paciorkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych niż kobiety, a zaawansowana choroba związana z HIV pozostaje poważnym problemem pomimo osiągnięcia niemal powszechnego zasięgu leczenia.

Pisać w Kliniczne choroby zakaźneDoktor James Milburn z Harvard AIDS Institute Partnership w Botswanie wraz ze współpracownikami twierdzi, że dane dotyczące kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych można wykorzystać do oceny postępów w leczeniu zaawansowanego wirusa HIV.

Paciorkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zaawansowany wirus HIV

Zaawansowana choroba wywołana wirusem HIV oznacza liczbę komórek CD4 mniejszą niż 200 (zaawansowany niedobór odporności) lub ciężkie objawy związane z zakażeniem wirusem HIV i infekcjami oportunistycznymi, które definiują AIDS. Rozwojowi objawów związanych z HIV można zapobiec poprzez wczesną diagnostykę i leczenie wirusa HIV.

Zaawansowany wirus HIV to nie tylko oznaka opóźnionej opieki. Może to być również wynikiem utraty opieki; U osób zakażonych wirusem HIV po zaprzestaniu leczenia następuje szybki spadek liczby komórek CD4 i wkrótce mogą one stać się podatne na zakażenia oportunistyczne.

Analiza modelowania opublikowana w 2022 r Szacuje się, że w 2020 r. na całym świecie 4,3 mln osób żyło z zaawansowanym wirusem HIV (definiowanym jako liczba komórek CD4 poniżej 200), a w tym samym roku 580 000 osób zakażonych wirusem HIV zmarło z powodu chorób definiujących AIDS. W zeszłym miesiącu w badaniu przeprowadzonym przez Światową Organizację Zdrowia oszacowano, że w Afryce prawie dwa miliony osób żyje z zaawansowanym wirusem HIV, z czego u ponad połowy z nich zdiagnozowano już wirusa HIV, ale albo nie są one leczone, albo mimo to wirus nie jest zwalczany. ..Leczenia.

Ponieważ Światowa Organizacja Zdrowia w wytycznych z 2015 r. zaleciła wszystkim stosowanie ART tak szybko, jak to możliwe po zdiagnozowaniu wirusa HIV, większość krajów przyjęła politykę „leczenia wszystkich”, której celem jest uproszczenie opieki i przyspieszenie rozpoczęcia leczenia. Celem tych polityk jest ograniczenie przenoszenia wirusa HIV i ograniczenie chorób związanych z HIV poprzez wczesną diagnostykę i leczenie.

Jednak rozprzestrzenianie się zaawansowanego wirusa HIV jest trudne do śledzenia, ponieważ liczba CD4 – do niedawna najbardziej wiarygodny wskaźnik zaawansowanego wirusa HIV – jest wykonywana rzadziej w krajach o niskich i średnich dochodach. Wdrażanie wytycznych „lecz wszystko” zwykle kładzie nacisk na badanie wiremii i supresję wirusa jako cel leczenia, przy mniejszym priorytecie badania CD4.

Wobec braku danych dotyczących liczby komórek CD4 krajowe programy leczenia HIV muszą rozważyć inne środki, które mogą wykazać stopień progresji wirusa HIV i wpływ postępu w kierunku celów 90-90-90 na choroby i zgony związane z zaawansowanym zakażeniem HIV.

Niewiele krajów o wysokim wskaźniku zakażeń wirusem HIV posiada systemy krajowe, które mogą generować wiarygodne dane na temat zgonów lub ich przyczyn. Znajomość współczynnika umieralności wynikającej z zaawansowanego zakażenia wirusem HIV pozostaje trudna, dlatego programy potrzebują niezawodnej alternatywy. Bez pomiarów prawdopodobnie niewiele będzie działań mających na celu zmniejszenie ciężaru zgonów i chorób powodowanych przez zaawansowany wirus HIV.

Paciorkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych pozostaje jedną z najczęstszych przyczyn zgonów osób zakażonych wirusem HIV w Afryce i szacuje się, że jest odpowiedzialne za jeden na pięć zgonów osób zakażonych wirusem HIV na całym świecie.

Ponieważ większość osób z objawami kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych – silnym bólem głowy, bólem szyi i gorączką – zgłasza się do placówki służby zdrowia, informacja o liczbie pozytywnych testów na zakażenie kryptokokowe stanowi bardziej wiarygodny wskaźnik wystąpienia zaawansowanego zakażenia choroby związanej z HIV niż monitorowanie krążącej gruźlicy lub Pneumokok jirovecii Zapalenie płuc. Schorzenia te często charakteryzują się niespecyficznymi objawami, które są ignorowane do czasu, gdy jest za późno lub nie są diagnozowane ze względu na brak sprzętu lub brak doświadczenia klinicznego w różnicowaniu objawów.

Brakuje jednak informacji na temat wpływu ekspansji terapii przeciwretrowirusowej na częstość występowania paciorkowcowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, jednej z najłatwiejszych do monitorowania infekcji oportunistycznych na poziomie krajowym. Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych można zdiagnozować za pomocą testu bocznego przepływu antygenu kryptokokowego (CrAg), czyli testu paskowego, który wykrywa antygen kryptokokowy w próbce płynu mózgowo-rdzeniowego w czasie krótszym niż 15 minut. Ta metoda badania oznacza szybszą diagnozę w porównaniu z posiewem laboratoryjnym czy badaniem mikroskopowym, choć nadal wymaga wprowadzenia igły do ​​kręgosłupa (nakłucia lędźwiowego) w celu pobrania próbki płynu mózgowo-rdzeniowego.

Dane z Botswany

Aby ocenić wpływ polityki „leczyć wszystko” na częstość występowania kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, Krajowy Program Leczenia HIV w Botswanie dokonał przeglądu raportów laboratoryjnych z lat 2015–2022. Botswana ma jeden z najwyższych na świecie poziomów zasięgu leczenia przeciwretrowirusowego i osiągnęła ocenę UNAIDS na poziomie 95. Docelowy poziom -95-95 w zakresie diagnostyki, leczenia i supresji wirusa na rok 2022.

W tym badaniu przypadek paciorkowcowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych zdefiniowano jako dodatni wynik CrAg (86% rozpoznań w 2022 r.), dodatni wynik plamy tuszu szpikowego lub dodatni wynik hodowli CrAg. Cryptococcus neoformans Z płynu mózgowo-rdzeniowego. Dane dotyczące przypadków zebrano z krajowych rejestrów elektronicznych do celów badań laboratoryjnych.

W latach 2015–2022 w Botswanie zdiagnozowano 1744 przypadki paciorkowcowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wśród 1440 osób zakażonych wirusem HIV (15% przypadków miało nawrót > 14 dni od wstępnej diagnozy). Prawie dwie trzecie przypadków (65%) wystąpiło u mężczyzn, średni wiek w chwili rozpoznania wynosił 38 lat, a mediana liczby komórek CD4 w chwili rozpoznania (w ciągu sześciu miesięcy od rozpoznania) wynosiła 48 komórek.

W latach 2015–2022 krajowy wskaźnik zapadalności spadł o połowę, z 15 przypadków na 100 000 osób rocznie do 7,4 przypadków na 100 000 osób rocznie. Gdy populacja zagrożona ograniczyła się do osób zakażonych wirusem HIV, wskaźnik zakażenia wirusem HIV również spadł o połowę, z 92 do 49 przypadków na 100 000 w latach 2015–2022.

W 2022 r. zapadalność na tę chorobę u mężczyzn była trzykrotnie wyższa niż u kobiet (11,2 wobec 4 na 100 tys.).

Każde 5% zwiększenie zasięgu ART wiązało się ze zmniejszeniem częstości infekcji o 2,5 na 100 000 osobolat. Jednakże gdy analizę ograniczono do dwóch krajowych szpitali skierowań, ponieważ ośrodki te dysponowały danymi podłużnymi przed 2015 r., nie stwierdzono różnicy w tempie spadku liczby przypadków kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych po wdrożeniu polityki „Leczenie dla wszystkich” w styczniu 2017 r.

Autorzy badania twierdzą, że potrzebne są dalsze badania w celu ustalenia, czy paciorkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych pozostaje częstą przyczyną chorób lub śmierci u osób z zaawansowanym wirusem HIV.

Zaniedbana choroba?

W niedawnym komentarzu redakcyjnym w Nowy angielski dziennik medycznyNaukowcy z trzech głównych światowych instytucji zdrowotnych twierdzą, że zaawansowany wirus HIV może stać się chorobą zaniedbaną ze względu na skupienie się na supresji wirusa jako głównej mierze sukcesu leczenia.

Brakowi badań nad narzędziami do diagnozowania i leczenia infekcji oportunistycznych towarzyszy „zmniejszona zdolność diagnozowania problemu” – twierdzą autorzy. Zdolność laboratoriów do monitorowania liczby komórek CD4 spada, ale „uważamy, że dawcy powinni nadal wspierać badania CD4 w celu diagnozowania zaawansowanego wirusa HIV oraz wspomagania diagnozowania i leczenia infekcji oportunistycznych” – podsumowali naukowcy.