Owce są inteligentne i ważne pod wieloma względami. Oto kilka faktów na temat owiec, które mogą Cię zaskoczyć

przez Anne Jones i Petria Ladgrove I Belindę Smith Dla ABC*

Podobnie jak w przypadku zwierząt, niektórzy mogą uważać owce za doskonałe ucieleśnienie łagodności.

To jak spokojne życie, wałęsanie się po pastwiskach jak stada okrągłych wacików, stanie i przeżuwanie przez cały dzień.

Termin „owca” jest także metaforą określającą ludzi, którzy masowo podążają za tym bez wątpienia.

Ale owce nie są zwykłymi bezmyślnymi ssakami – wcale.

Za poziomą źrenicą wiele się dzieje.

Są to inteligentne stworzenia, które zręcznie udaremniają naszą obronę i docierają do zielonej trawy (lub kwiatów, jak się przekonasz) po drugiej stronie.

Owce potrafią rozpoznać i zapamiętać dziesiątki owiec. Potrafią także rozpoznawać ludzkie twarze i podobnie jak my wolą, gdy się uśmiechają.

Wniosły do ​​ludzkiej egzystencji znacznie więcej niż kotlety baranie i przytulne swetry.

Ich historia sięga milionów lat wstecz, kiedy…

Przodkowie owiec pojawili się w Azji Środkowej

Obecnie istnieją setki domowych ras owiec, od owiec Acıpayam z Turcji po owce Zulu z Republiki Południowej Afryki, ale prawie wszystkie należą do jednego gatunku: Ovis aries.

Według Sally Coulthard, historyczki i autorki książki „Krótka historia świata według owiec”, ich najwcześniejsi przodkowie wyewoluowali między 10 a 20 milionami lat temu w górach Azji Środkowej.

„Ten wczesny przodek naprawdę się rozdzielił i poszedł różnymi drogami, niektórzy udali się na zachód do Europy, niektórzy na wschód do Chin i na Syberię… niektórzy nawet przekroczyli obszar, który mógł być zamarzniętą Cieśniną Beringa i udali się do Ameryki Północnej” – mówi.

W miarę oddzielania się, udomowienia i rozmnażania populacji, rozwinęły się u nich niezwykłe cechy, takie jak zaokrąglone, spiralne rogi raki…

Stado owiec długowłosych, zwanych „owcami Raka”.
zdjęcie: Attyla Kespendyk/AFP

…uszy królika na pograniczu Leicester…

Pracownik niesie owcę z rasy Border Leicester i ocenia ją pierwszego dnia wystawy Great Yorkshire Show w Harrogate w północnej Anglii, 11 lipca 2023 r.
zdjęcie: Ollie Scarfe/AFP

…i Northern Ronaldsay, który mieszka na odległej szkockiej wyspie i je tylko wodorosty.

Stada są dynamiczne

Może się tak nie wydawać podczas jazdy, ale stado owiec na pastwisku to mały, dynamiczny system, który dzieli się i ponownie łączy w miarę zmiany warunków.

Czasami gromadzą się razem, innym razem się rozpraszają – ale owce rzadko spędzają czas samotnie.

Zespół kierowany przez Stefana Liu, badacza zachowań zwierząt na Uniwersytecie w Adelajdzie, odkrył codzienny wzorzec tego rozszczepienia i fuzji u owiec.

„Największe grupy występują we wczesnych godzinach porannych i późnym popołudniem. Jest też inny rodzaj szczytu w środku dnia” – mówi dr Liu.

„Spotykają się z mniejszymi podgrupami i tworzą większe grupy”.

Czasy te pokrywają się z okresami zastoju w aktywności owiec, kiedy mniej się żerują i więcej odpoczywają.

„Zaletami przebywania w większej grupie jest na przykład wykrywanie drapieżników” – mówi dr Liu.

„Tworzą duże grupy dla ochrony, ponieważ wszyscy mają na siebie oko”.

Stado owiec na pastwisku to dynamiczny mały system, który dzieli się i łączy ponownie w miarę zmiany warunków.
zdjęcie: RNZ/Nate McKinnon

Są doskonałymi rozwiązaniami problemów

Podobnie jak wiele zwierząt domowych, owce są inteligentnymi stworzeniami. Potrafią rozwiązywać złożone labirynty i zapamiętywać rozwiązanie tygodnie, a nawet miesiące później.

Jest to coś, o czym dobrze wie hodowca owiec i YouTuber Tara Farms.

Jeśli w płocie jest dziura, to owce w niej są.

„Wiedzą, gdzie uciec przez płot” – mówi Tara. „Możesz wyjąć owcę z zagrody i włożyć ją z powrotem po trzech miesiącach, a jeśli jej nie naprawisz, nadal znajdą tę samą dziurę .”

„oni wiedzą.”

Jednak skalę inteligencji owiec najlepiej ilustruje tajemnica, która uderzyła w angielską wioskę Marsden w 2004 roku.

Coulthard twierdzi, że coś zjadało kwiaty w kwietnikach wioski, a mieszkańcy po prostu nie mogli ustalić, kto jest winowajcą.

Na wrzosowiskach wokół Marsden żyły owce, ale wioskę chroniły sieci na owce, które były zbyt szerokie, aby owce mogły przez nie przeskoczyć.

Mieszkańcy w końcu postanowili nie spać całą noc i obserwować, i byli zdumieni tym, co zobaczyli.

„Owce najwyraźniej nauczyły się przewracać owce w komandosach” – śmieje się Coulthard.

Dodała, że ​​najbardziej prawdopodobny scenariusz jest taki, że owca lub owce odkryły, że mogą położyć się na boku i przewrócić, a następnie pochwaliły się resztą stada.

„Nie chodzi więc tylko o pokazanie niesamowitego rozwiązywania problemów, ale także o przekazywanie wiedzy, a to wszystko kojarzy nam się z wysoką inteligencją.

„Zdecydowanie po zaopiekowaniu się owcami zdałem sobie sprawę, że owce są o wiele mądrzejsze, niż ludziom się wydaje”.

Używano go jako środka antykoncepcyjnego

Przed pojawieniem się gumy prezerwatywy można było wytwarzać z jelit owczych.
zdjęcie: AKZ/123RF

Przed pojawieniem się gumy prezerwatywy można było wytwarzać ze zwierząt, w tym owiec, a konkretnie z ich jelit.

„Jelita owcze są cudownie elastyczne, mocne i naprawdę przydatne” – mówi Coulthard.

Jedne z najwcześniejszych dowodów istnienia prezerwatyw znaleziono w Europie w latach 80. XX wieku.

Archeolodzy odkopali latrynę w zamku Dudley niedaleko Birmingham w Anglii, która została zamknięta w połowie XVII wieku.

Oprócz pozostałości, takich jak nasiona kolendry i ości ryb, badacze znaleźli 10 prezerwatyw z błonami zwierzęcymi.

Pięć z nich było spalonych i poczerniałych, a pozostałych pięć było ukrytych jeden w drugim, jak lalka matrioszka z prezerwatyw i wnętrzności.

Według badaczy, którzy opublikowali prezerwatywy w zamku Dudley w czasopiśmie Post-Medieval Archaeology, ich wykonanie wymagało czasu i staranności.

Wycięte jelita zeskrobano, oczyszczono (być może wywrócono na lewą stronę), wysuszono i pocięto na kawałki o wielkości 15–20 cm.

„W wielu przypadkach otwarty koniec obszyto krawatem” – napisali naukowcy.

Nie byli w stanie określić, czy prezerwatywy używano przede wszystkim do zapobiegania ciąży, czy do ochrony przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, ale biorąc pod uwagę pracochłonny proces produkcji, prezerwatywy były wówczas luksusem.

Istnieje możliwość, że osłonki zamku Dudley nie były przeznaczone do użytku indywidualnego.

„Chociaż na niektórych końcach prezerwatyw w Dudley Castle znajdują się ciemne plamy, pewne ciemne plamki są również widoczne na… pozostałościach prezerwatywy”. [condom] Wały. „Nie jest jasne, czy te plastry wskazują na wielokrotne użycie” – napisali naukowcy.

Pomógł także owcom rodzić dzieci

Zdjęcie pliku: Zapłodnienie in vitro jaj w zabiegu sztucznego zapłodnienia.
zdjęcie: 123RF

Postęp w sztucznym zapłodnieniu nastąpił w dużej mierze dzięki owcom (i oczywiście niektórym naukowcom).

W latach pięćdziesiątych po Australii spacerowano na owcach.

Stany Zjednoczone potrzebowały wełny do produkcji mundurów dla żołnierzy udających się na wojnę koreańską i kupowały ją głównie w Australii.

Ceny wełny gwałtownie wzrosły. Gdzie hodowcy wełny, zanim sprzedali ją za kilka szylingów za funt, nagle dostawali „funt za funt”.

Aby sprostać zapotrzebowaniu, trzeba było hodować owce. Szybkim sposobem na osiągnięcie tego była sztuczna inseminacja, podczas której plemnik barana wprowadzany jest bezpośrednio do macicy owcy.

Węgierski naukowiec zajmujący się rolnictwem, który spędził trzy lata w obozach pracy na Syberii, a następnie uciekł z Europy podczas rewolucji węgierskiej w 1956 r., odegrał ogromną rolę w rozwoju tej technologii.

Naukowiec ten – Stephen Salamon – przybył do Australii, gdzie ostatecznie trafił do biura kierownika hodowli zwierząt na Uniwersytecie w Sydney, Terry’ego Robinsona.

Profesor Robinson rozpoznał talent doktora Salamona. Kierowali zespołem, który opracował metody zamrażania nasienia owiec, modyfikując cykl rozrodczy samic, tak aby grupa owiec mogła zajść w ciążę w tym samym czasie.

Narodziło się sztuczne zapłodnienie. I to zadziałało, mówi Gareth Evans, badacz reprodukcji zwierząt na Uniwersytecie w Sydney.

„Jeśli zdobędzie się szczególnie wartościowego barana, może on być w stanie pokryć w ciągu jednego sezonu 50 owiec lub coś w tym stylu… podczas gdy w przypadku sztucznego zapłodnienia może to być kilkaset” – mówi profesor Evans.

Obecnie sztuczne zapłodnienie – czasami nazywane zapłodnieniem domacicznym – jest również metodą leczenia niepłodności u ludzi.

Podobnie jak zapłodnienie in vitro czy sztuczne zapłodnienie, ma to swoje korzenie również u owiec.

W latach sześćdziesiątych młody naukowiec zajmujący się rolnictwem Alan Tronson, który pracował w hodowli wełny w południowej Nowej Południowej Walii, zastanawiał się, dlaczego niektóre owce mają więcej jagniąt niż inne.

Wkrótce zdał sobie sprawę, że ma to związek z liczbą jaj wyprodukowanych przez owce.

Po studiach na embriologii on i jego współpracownicy pracowali nad znalezieniem rozwiązania dla kobiet mających trudności z zajściem w ciążę. Obejmowało to zwiększoną produkcję jaj, co zwiększało prawdopodobieństwo zajścia w ciążę – tak jak zaobserwował u owiec.

Obecnie jedno na 18 dzieci w Australii rodzi się w wyniku zapłodnienia in vitro.

-Ta historia została opublikowana po raz pierwszy wcześniej ABC