Jak Wielka Brytania straciła swą pędzącą koronę na rzecz Polski

Dlaczego Wielka Brytania nie zakochała się w tempie i jak Polska przejęła władzę jako nowy duchowy dom gry?

Jeszcze nie tak dawno początek brytyjskiego sezonu żużlowego byłby wielką wiadomością. Kiedy po raz pierwszy pojawiły się tegoroczne upragnione urządzenia z późnej ligi, ten tydzień nie był taki. Speedway, niegdyś uważany za drugi najpopularniejszy sport w Wielkiej Brytanii – Evan Mugher, Barry Briggs, Ole Olsen – został uznany poza szybkim światem. Teraz najlepsi kierowcy nawet nie jeżdżą w Wielkiej Brytanii. Wręcz przeciwnie, to Polska przyciąga najlepszych na świecie.

Zanim wyjaśnimy dlaczego, warto wyjaśnić, czym tak naprawdę jest szybki pas: czterech jeźdźców na motocyklach, pokonujących cztery okrążenia po owalnym, pokrytym łupkiem pasie. Co ważne, robią to bez pomocy hamulców. Wyścigi trwają jedną minutę i przy prędkości 70 mil na godzinę zawodnicy w równym stopniu popisują się swoimi umiejętnościami i odwagą. Przyjrzyj się wyścigom żużlowym, które rywalizują ściśle na dobrze przygotowanym torze, który jest jednym z najbardziej ekscytujących sportów, z mieszaną mieszanką scenerii – jeźdźcy wirują jak szalona mgła – i Aral – wściekłe, odmładzające silniki – odurzający zapach spalonego metanolu, paliwa do rowerów.

Speedway miał w Wielkiej Brytanii dwa złote lata, a zaraz po drugiej wojnie światowej, na początku lat pięćdziesiątych, roczna frekwencja wzrosła do 11 milionów.

Drugi był w kontekście regularnych relacji ITV w latach siedemdziesiątych Swiat gry. W przeciwieństwie do innych sportów motorowych, w których zespoły współpracowały z producentami silników, kluby żużlowe często znajdowały się w miastach bez znaczenia dla całego kraju, a zespoły takie jak Weymouth, Long Eden, Ellesmere Port i Boston już dawno zniknęły.

Od lat osiemdziesiątych gra stopniowo podupadała. Pomimo hojnych wysiłków, aby przyciągnąć młodszych fanów, brytyjskie tempo ma trudności z pozyskaniem nowego pokolenia i ma starzejącą się bazę wsparcia.

Krytycy twierdzą, że gra jest już za późno, aby dostosować się do nowego świata telewizji na żywo pod koniec lat 80. i na początku lat 90., coś, co udało się marzycielom i snookerowi. Właściciele klubów żużlowych – reklamodawcy – generalnie troszczyli się o własne interesy, a nie o interesy gry i nie udało im się wprowadzić jej na rynek krajowy. I, co ważne, bardzo niewiele klubów żużlowych ma własne tory, co oznacza, że ​​były zdane na łaskę budowniczych domów i sieci supermarketów. Najważniejsze nazwiska, takie jak Coventry, Gradley Heath, Reading i Wimbledon, są objęte gwarancją. Swindon i Somerset odpadają w tym sezonie.

W porównaniu z Polską najszybciej rozwijającym się krajem. Tego lata kluby będą rywalizować przed ponad 17 000 widzami na nowoczesnym, specjalnie wybudowanym stadionie po zniesieniu ograniczeń. Kluby otrzymują wsparcie finansowe od swoich lokalnych rad i mogą pochwalić się bardzo młodą publicznością, która przyciąga sponsorów ze światowych firm produkujących napoje, takich jak Monster Energy.

Odwiedź 140-tysięczne miasto Ripnik niedaleko czeskiej granicy i zobacz młodych uczniów w żużlowych czapkach i koszulkach. Odlegli wachlarze – teraz często niebezpieczne stworzenia w brytyjskiej szybkości – są widoczni i dają głos w oddzielonych zagrodach. Atmosfera jest intensywna, co przypomina mecz piłki nożnej.

Rozwój Polski jest stopniowy. Po drugiej wojnie światowej był gospodarzem krajowych lig szybkości i odniósł pewien międzynarodowy sukces w latach 60. i 70. XX wieku. Jednak dopiero pod koniec komunizmu w 1989 roku polskie ligi zaczęły otwierać się na zagranicznych jeźdźców. W ciągu ostatnich 20 lat stał się jednym z najlepszych jeźdźców na świecie.

Każde główne spotkanie ligi (Extralica) jest transmitowane na żywo, a ilość pieniędzy dostępna dla krasnali brytyjskich klubów. Canal + ogłosił w marcu, że przedłuży obecny kontrakt o cztery lata do prawie 46 mln do końca 2025 roku.

British Speedway wita w tym tygodniu pięcioletnią umowę z Eurosportem, wyznaczając segment. Najlepsze kluby ligowe w Polsce mogą również skorzystać z potencjalnych lokalnych sponsorów, które mogą przynieść co najmniej pół miliona funtów rocznie od lokalnych firm, takich jak dealerzy samochodowi, firmy budowlane i ubezpieczeniowe oraz banki, takie jak brytyjskie kluby, których sponsorami mogą być lokalne firmy. prowadzony przez sponsorów. Mając więcej pieniędzy, zespoły mogą płacić zawodnikom więcej niż w Wielkiej Brytanii. Trzykrotny mistrz świata Wielkiej Brytanii Toy Woffinton nie jeździł tu od 2016 roku.

Dla wielu polskich samorządów, zwłaszcza w średnich lub małych miejscowościach, bezpośrednie dotacje dla drużyn żużlowych są postrzegane jako sposób na promocję ich nazwy w kraju. W przypadku niektórych klubów w Extralica rada finansuje ponad 30% ich budżetu. Pomogli klubom w budowie stadionu żużlowego zbudowanego w tym celu. Motorina w Toronto to jedno z ciekawszych miejsc. Zbudowany w 2009 roku, o pojemności 15500 osób, jest własnością lokalnego zespołu żużlowego K.S. Doron i samochody seryjne i używane do koncertów. Ale rozgrywanie tam meczów piłki nożnej oznaczałoby postawienie boiska na niektórych częściach łupkowego toru żużlowego, co byłoby niedozwolone. Speedway ma pierwszeństwo, co rzadko zdarza się na wielu obiektach użyteczności publicznej w Wielkiej Brytanii.

Wyjątek Rady Miasta Manchester. Odegrał kluczową rolę w budowie National Speedway Stadium zarówno dla Belly View Club, jak i zespołu Great Britain International. W przeciwnym razie powiązanie rady z ograniczeniem prędkości ogranicza się zwykle do odrzucenia wniosków dotyczących planowania lub nałożenia nakazu godziny policyjnej z powodu hałasu i zakłóceń.

Ponownie, trudno jest krytykować rady za to, że nie wsparły swoich lokalnych zespołów przyspieszonych po dekadzie oszczędności, a najgorsze ofiary po rządach nękają nieustanne cięcia w ich budżetach i zabezpieczeniach społecznych. W tym kontekście pomoc na lokalnej drodze ekspresowej nie została uznana za priorytet.

Ale Polska pokazuje, co się dzieje, gdy kluby i miasta współpracują. Na przykład we Wrocławiu miasto jest właścicielem trasy i oferuje ją klubowi w formie sponsoringu. W Wielkiej Brytanii większość klubów wynajmuje tory od prywatnych właścicieli, którzy nie mają zamiaru modernizować obiektów. Z biegiem czasu ziemia, na której znajdują się te tory, stanie się bardziej wartościowa, a właściciel będzie ją sprzedawał pod budowę mieszkań lub domów.

Speedway to gra klasy robotniczej lub, jak źle słyszałem, „gra w Council House”. Kiedy reklamodawca Stoke tymczasowo zapytał o nową witrynę w okolicy po zamknięciu trasy we wrześniu 2019 r., Agent nieruchomości powiedział, że nie spodoba mu się szybka aleja, ponieważ istnieją już „majestatyczne” miejsca, takie jak salony samochodowe.

Naturalny dom Speedway znajdował się w pobliżu hut lub fabryk samochodów, dużych kompleksów przemysłowych, w których pracownicy czekali na kilka godzin ekscytujących i uciekających hobby. Kluby często dzielą miejsca z innymi grami fizycznymi, takimi jak charty i samochody seryjne.

Wszyscy trzej z różnych powodów usiłują znaleźć swoje miejsce w Wielkiej Brytanii XXI wieku. Podczas gdy niektóre miasta i miasteczka odniosły korzyści z ekspansji rządu w ciągu ostatnich 20 lat dzięki ekspansji uniwersytetów lub nowych inwestycji ze strony firm technologicznych lub sprzedawców detalicznych, miejsca takie jak Skandorb i Redcar przetrwały entuzjastyczne sportowe ogrody przemysłowe, których często brakuje. Jeśli te obszary zostaną uznane za „pozostawione w tyle za Wielką Brytanią”, może to stanowić dobry argument dla Wielkiej Brytanii, aby „pozostawić ją w tyle”.

Należy podkreślić, że zainteresowanie tempem nie ogranicza się do Wielkiej Brytanii. Nowa Zelandia w 1979 roku, miejsce narodzin Ivana Maguire’a i mistrzów świata, nie miała wystarczającej liczby jeźdźców, aby konkurować na światowym poziomie.

Chociaż wyścigi ligowe były kontynuowane zarówno w Danii, jak iw Szwecji, spotkania przed spotkaniem były jeszcze gorsze niż kiedyś. Jest zdominowany przez Polskę, która w ostatnim roku lokautu umocniła swoją kontrolę nad światową prędkością i to też widać.

Jedyny pełny sezon ligowy w 2020 roku odbył się w Polsce, która zapewniła najwięcej miejsc w poszczególnych seriach Grand Prix i była gospodarzem Drużynowych Mistrzostw Świata na koniec sezonu. Teraz, chcąc jeszcze bardziej chronić swój majątek, funkcjonariusze Polskich Ekspresów orzekli, że kolarze mogą rywalizować tylko w innym kraju o udział w Extralice. Podczas gdy najlepsi brytyjscy kolarze, tacy jak Woffinton i obecny mistrz Europy Robert Lambert, już nie ścigają się w tym kraju, jest to werdykt, który sprawia, że ​​ich powrót jest jeszcze mniej prawdopodobny w przyszłości.

Żużel w Wielkiej Brytanii przetrwa w jakiejś formie. W kraju jest wystarczająco dużo osób, motocyklistów, reklamodawców, kibiców i sponsorów, aby przekroczyć swoje stulecie w 2028 roku. Być może, co jest zaskakujące, oryginalnej piosenki nie ma już na High Beach w Essex. Dżungla już dawno ją odzyskała.

Essex pierwszy

Powszechnie uważa się, że pierwszy występ gry w Anglii miał miejsce 18 lutego 1928 roku na szlaku za King’s Oak Hotel na High Beach, w centrum Epping Forest. Został zorganizowany przez członków lokalnego klubu motocyklowego, do którego wróciło 30 000.

Wcześniej jednak odbywały się wyścigi w 1927 roku w Camberley, Surrey i Troilston, Greater Manchester. Międzynarodowe korzenie tej gry są podobnie konkurencyjne. Zarówno Stany Zjednoczone, jak i Australia gościły wczesne wcielenia gry.

Spotkanie King’s Oak odbyło się na nieużywanym pasie żużlowym, a inne znane wczesne brytyjskie miejsca do przekraczania prędkości obejmowały boiska piłkarskie na Stamford Bridge i Celtic Park.

Roddy McGowan jest autorem nowej książki o brytyjskim tempie, Żadnych luk, Która publikuje Pitch Publishing

Co myślisz? Powiedz nam więcej na ten temat, wysyłając wiadomość e-mail na adres @ theneweuropean.co.uk