Poważne zmiany w brytyjskim rządzie wiąże się z powrotem byłego premiera Davida Camerona

Były brytyjski premier David Cameron nieoczekiwanie z dnia na dzień wrócił na najwyższe stanowisko, obejmując stanowisko ministra spraw zagranicznych w ramach poważnych wstrząsów w rządzie konserwatystów, w wyniku których zwolniono także stwarzającą podziały minister spraw wewnętrznych Suellę Braverman.

Premier Rishi Sunak mianował Camerona, który stał na czele rządu Wielkiej Brytanii w latach 2010–2016 i wyprowadził kraj z Unii Europejskiej, w ramach rekonstrukcji gabinetu, w wyniku której zwolnił także Bravermana i mianował Jamesa Cleverleya, byłego ministra spraw zagranicznych, na stanowisko ministra spraw zagranicznych. minister spraw zagranicznych. Wymień.

Braverman, twardogłowy w kwestii prawa i porządku, wywołał oburzenie po tym, jak oskarżył policję o zbyt pobłażliwą postawę wobec propalestyńskich demonstrantów.

Sunak dokonał w ciągu dnia dodatkowych zmian w rządzie, mianując Victorię Atkins nową ministrem zdrowia i przenosząc jej poprzednika, Steve’a Barclaya, do teki ds. środowiska.

Odważne zmiany są próbą Sunaka zresetowania słabnącego rządu. Konserwatyści sprawują władzę od 13 lat, ale sondaże od miesięcy plasują ich od 15 do 20 punktów za opozycyjną Partią Pracy w obliczu stagnacji gospodarki, utrzymującej się wysokiej inflacji, wyczerpania systemu opieki zdrowotnej i fali strajków społecznych sektor.

Nominacja Camerona była zaskoczeniem dla doświadczonych obserwatorów politycznych. Rzadko zdarza się, aby osoba niebędąca prawodawcą zajmowała wysokie stanowisko w rządzie, a minęły dziesięciolecia, odkąd poprzedni premier piastował stanowisko ministerialne.

Rząd podał, że Cameron został powołany do niewybieralnej izby wyższej parlamentu, Izby Lordów.

Ostatnim ministrem spraw zagranicznych, który służył w Izbie Lordów, a nie w wybranej Izbie Gmin, był Peter Carrington, który w latach 80. był członkiem rządu premier Margaret Thatcher.

Cameron (57 l.) powiedział, że Wielka Brytania „stoi przed ogromnym szeregiem międzynarodowych wyzwań”.

Dodał: „Chociaż przez ostatnie siedem lat znajdowałem się poza linią frontu polityki, mam nadzieję, że moje doświadczenie – jako lidera Partii Konserwatywnej przez 11 lat i premiera przez sześć – pomoże mi pomóc Premierowi sprostać tym istotnym wyzwaniom. ” – stwierdził w oświadczeniu.

Dziedzictwo polityki zagranicznej Camerona jest mieszane.

Jako premier wspierał pod przewodnictwem NATO interwencję wojskową w Libii w 2011 r., która obaliła Muammara Kaddafiego i pogłębiła chaos w kraju. W 2013 r. bezskutecznie próbował uzyskać poparcie parlamentu dla brytyjskich nalotów na siły prezydenta Bashara al-Assada w Syrii.

Zapowiedział także krótkotrwałą „złotą erę” w stosunkach Wielkiej Brytanii i Chin na krótko przed zepsuciem tych stosunków.

Na zawsze zostanie zapamiętany jako nieświadomy autor Brexitu, zerwania, które zrujnowało brytyjską politykę, gospodarkę i miejsce na świecie. Cameron wezwał do zorganizowania w 2016 roku referendum w sprawie członkostwa w UE, mając pewność, że kraj zagłosuje za pozostaniem w bloku.

Zrezygnował dzień po tym, jak wyborcy zdecydowali się odejść.

Bronwyn Maddox, dyrektor zespołu doradców ds. spraw międzynarodowych Chatham House, powiedziała, że ​​Cameron „wniesie niewątpliwe mocne strony do zespołu wyższego szczebla i do stosunków Wielkiej Brytanii za granicą”, gdzie wielu powitałoby „umiarkowanego sekretarza spraw zagranicznych wagi umiarkowanej ciężkiej”.

„Należy jednak obawiać się, że kontrowersyjne dziedzictwo, które ze sobą przywiózł, może przezwyciężyć te kwestie” – dodała.

Sunak był zdecydowanym zwolennikiem strony „Wyjdź”, która wygrała referendum. Jednak jego decyzja o mianowaniu Camerona i zwolnieniu Bravermana prawdopodobnie rozzłości konserwatywną prawicę i zaogni napięcia w partii, które Sunak starał się uspokoić.

Wybitny prawicowy poseł Jacob Rees-Mogg powiedział, że dymisja Bravermana była „błędem, ponieważ Swella rozumiał, co myśli brytyjski wyborca, i próbował coś z tym zrobić”.

Sunak znajduje się pod coraz większą presją, aby zwolnić Bravermana – twardogłowego popularnego wśród autorytarnego skrzydła partii – z jednego z najważniejszych stanowisk w rządzie, odpowiedzialnego za imigrację i policję.

Podczas niezwykłego ataku na policję w zeszłym tygodniu Braverman powiedział, że londyńska policja ignoruje łamanie prawa przez „propalestyński tłum”. Opisała demonstrantów żądających zawieszenia broni w Gazie jako „marsze nienawiści”.

W weekend skrajnie prawicowi demonstranci starli się z policją i próbowali stawić czoła dużemu propalestyńskiemu marszowi, w którym na ulicach Londynu uczestniczyły setki tysięcy osób. Krytycy zarzucali Bravermanowi pomoc w zaognianiu napięć.

W zeszłym tygodniu Braverman napisała artykuł dla londyńskiego The Times, w którym stwierdziła, że ​​policja „jest faworytką, jeśli chodzi o protestujących” i zachowuje się łagodniej w stosunku do propalestyńskich protestujących i zwolenników Black Lives Matter niż wobec prawicowych protestujących lub chuliganów piłkarskich .

Artykuł ten nie został wcześniej, jak to zwykle bywa, zatwierdzony przez Kancelarię Premiera.

„Praca na stanowisku sekretarza spraw wewnętrznych była dla mnie największym przywilejem” – powiedziała Braverman, dodając, że „w odpowiednim czasie będzie miała więcej do powiedzenia”.

Braverman, 43-letnia prawniczka, została przywódczynią populistycznego skrzydła partii, wzywając do zaostrzenia kontroli imigracyjnej, prowadząc wojnę z ochroną praw człowieka, liberalnymi wartościami społecznymi i tym, co nazywała „jedzącym tofu Walkerati”. .

W zeszłym miesiącu opisała migrację jako „huragan”, który sprowadzi na te wybrzeża „miliony kolejnych migrantów, którzy wymkną się spod kontroli i będą nie do opanowania”.