Wioślarze z Whanganui otrzymali medale dziedzictwa kulturowego

Najstarszy olimpijczyk Nowej Zelandii, Reginald Douglas, który mieszkał w Whanganui przez 30 lat, był jednym z kilku wioślarzy reprezentujących Nową Zelandię na Igrzyskach Olimpijskich, Igrzyskach Wspólnoty Narodów, Igrzyskach Imperium lub Mistrzostwach Świata Seniorów, którzy otrzymali medale dziedzictwa podczas specjalnej ceremonii w Whanganui. Piątek.

Douglas zdobył złoty medal na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego w 1954 r. w parach bez sternika i był drugi w dwójkach podwójnych. Na Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne w 1956 roku w grze podwójnej mężczyzn zajął piąte miejsce. W 1958 roku na Igrzyskach Empire w Cardiff zdobył złoto w parach mężczyzn. Wiosłował w klubie wioślarskim Mercer.

Wydarzenie, które odbyło się w klubie wioślarskim Aramoho Wanganui, upamiętniło życie Reginalda Douglasa, czterech innych wioślarzy z lat 50. XX wieku, Maxa Browna i Chrisa Harrisa, którzy brali udział w Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 2020 r., oraz trzykrotnej złotej medalistki Philippy Baker Hogan. Medalista mistrzostw świata, dwukrotny finalista olimpijski i dwukrotny zdobywca nagrody Halberga.

„Billy Webb został pierwszym mistrzem świata od 115 lat” – powiedział podczas wydarzenia burmistrz Andrew Tripp. „Trevor Coker zdobył medal olimpijski w latach 80. w 1972 r., kiedy Clarrie Healy i Dick Tonks byli legendarnymi trenerami, a Tonks była złotą medalistką w 1972 r. Nikki Payne była pierwszą Nowozelandką, która zdobyła medal olimpijski.

„Philippa Baker Hogan była pierwszą mistrzynią świata Nowej Zelandii. Kerry Williams (z domu Goller) była pierwszą mistrzynią olimpijską Langanui w Tokio w 2020 r. To inspiruje młodych ludzi do aktywnego spędzania czasu, niezależnie od uprawianego sportu” – powiedział Tripp.

Max Brown, lat 28, urodził się i wychował w Wanganui. W 2019 roku był członkiem kadry K2 1000, która w finale Pucharu Świata w Polsce zajęła ósme miejsce. Był w drużynie K2 1000, zajmując imponujące piąte miejsce podczas swoich pierwszych igrzysk olimpijskich na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 2020 r., ale o włos przegapił kwalifikacje olimpijskie w 2024 r. w K4 na Mistrzostwach Świata w 2023 r., a teraz będzie próbował zakwalifikować się do biegu na 500 m na K2 w Igrzyska Azji i Pacyfiku na początku 2024 r. Otrzymała szklane trofeum od artystki z Wanganui, Katie Brown.

Chris Harris (38 l.) zaczął wioślarstwo w szkole średniej Whanganui w wieku 17 lat w klubie Aramoho Rowing Club. Reprezentował Nową Zelandię w 2007 roku w grze czwórkowej mężczyzn na Mistrzostwach Świata do lat 23. Startował w czwórkach, ósemkach, czwórkach i dwójkach podwójnych na poziomie Mistrzostw Świata. Zajął piąte miejsce w ósemce mężczyzn na Mistrzostwach Świata w Wioślarstwie 2010 na jeziorze Karapiro. W latach 2015–2020 był ostoją nowozelandzkiej dwójki podwójnej mężczyzn, zdobywając dwa brązowe medale na poziomie mistrzostw świata i złoty medal w 2017 r. na jeziorze Sarasota w USA. Trzykrotny olimpijczyk dotarł do finału w dwójce podwójnej w 2012 r., a w dwójce podwójnej w Rio de Janeiro w 2016 r. zajął 11. miejsce, a w Tokio w 2020 r. zajął 11. miejsce. Otrzymał szklane trofeum od artystki z Wanganui Katie Brown.

Peter Lucas, były wioślarz w Clifton Rowing Club, był olimpijczykiem z 1956 roku w grze czwórkowej mężczyzn, zajmując siódme miejsce. Ray Laurent, były członek Clifton Rowing Club, był olimpijczykiem z 1956 r. Don Gemmell, były wioślarz Union Boat Club, był olimpijczykiem z 1956 r. w kategorii czwórek mężczyzn. Graeme Moran, były wioślarz Union Boat Club, jest byłym wioślarzem z Nowej Zelandii w kategorii czteroosobowej mężczyzn.

Philippa Baker Hogan została po raz pierwszy wybrana w 1986 roku do startu w Igrzyskach Wspólnoty Narodów w Edynburgu, zdobywając srebrny medal, a następnie zajęła czwarte miejsce na Mistrzostwach Świata w Nottingham. W tych samych zawodach w Kopenhadze w 1987 r. zajęła piąte miejsce, a w Mediolanie w 1988 r. czwarte miejsce. W 1989 r. zdobyła srebrny medal w dwójce podwójnej wagi lekkiej kobiet na Mistrzostwach Świata w Jugosławii. Była pierwszą nowozelandzką mistrzynią świata w wioślarstwie, zdobywając złoto w dwójkach pojedynczych kobiet w wadze lekkiej w 1991 r. w Wiedniu, następnie złoto w 1993 r. w dwójkach podwójnych w Racis w Czechach i ponownie w Indianapolis w USA. Stany Zjednoczone w 1994 r. a następnie brązowy medal w Tampere w Finlandii w 1995 r.

Baker Hogan zajęła czwarte miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 r. w jeździe podwójnej kobiet, a na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 r. zajęła szóste miejsce w jeździe podwójnej kobiet.