Puchar Świata w Rugby: Cam Roegaard otrzymuje pieczęć All Blacks od Aarona Smitha

Ostateczne poparcie następuje od nauczyciela do podopiecznego. Aaron Smith od ponad dekady wyznacza gorące standardy w czarnej koszulce z numerem 9, ale nawet on jest podekscytowany młodzieńcem, który jest teraz gotowy przejąć jego obowiązki.

Było to oczywiste, gdy Smith poświęcił czas podczas przerwy w Pucharze Świata All Blacks w Bordeaux w tym tygodniu, aby ekstrapolować swoje własne przewidywania dotyczące kolegi z drużyny Cama Roegaarda, który jest obecnie w dobrej formie i odnosi wielkie sukcesy w drużynie Iana Fostera.

Smith jest prawie pewien, że zachowa koszulkę z numerem 9 podczas kluczowego meczu grupowego z Włochami w najbliższą sobotę (NZT) oraz podczas wszelkich nadchodzących zawodów. Doświadczenie ma duże znaczenie na tym poziomie, w tym zespole, a młody mistrz ma go w liczbie 121 w reprezentacji (najwięcej spośród wszystkich czarnych obrońców).

Lojalność też. 34-latek po raz trzeci występuje w finale Pucharu Świata i choć w jego złotych latach jego siły nieco osłabły, pozostaje zaciekłym zawodnikiem, dysponującym precyzyjnymi podaniami, niezawodnym kopnięciem i wyjątkowym wyczuciem gry.

Pominięcie Smitha na tym etapie byłoby wielką sprawą, nawet dla młodzieńca, który emanuje potencjałem, precyzją i mocą, tak jak wyraźnie Roegaard.

Bardziej prawdopodobne jest, że Roegaard, który rozegrał zaledwie trzy mecze testowe i zaledwie tydzień temu po raz pierwszy wystartował w wygranym 71:3 meczu Pucharu Świata z Namibią w Tuluzie, teraz odgrywa rolę Finleya Christie jako wpływowego człowieka z sosny. Wielu uważa, że ​​powinien był odegrać tę rolę w pierwszym meczu przeciwko Francji, biorąc pod uwagę wspaniały sezon Super Rugby z drużyną Hurricanes i błyskotliwy rzut z ławki rezerwowych w meczach z Wallabies w Melbourne, a następnie w RPA na Twickenham.

Występ przeciwko Namibii rozwiał wszelkie wątpliwości co do jego młodego wieku. Były żużlowiec z Waikato ma zaledwie 22 lata i dopiero w tym roku, pod nieobecność TJ Perenary, udało mu się ugruntować pozycję regularnego startera drużyny Canes (miał dziewięć prób w 13 meczach w kampanii przełamującej).

Tuluza była wyjątkowa. Jego pierwszy występ w meczu przeciwko Namibii miał miejsce zaledwie minutę później po eleganckim strzale Leicestera Vainga’anuku; Jego drugi gol padł pięć minut później, kiedy miał wystarczająco dużo, aby zamienić stratę w scrumie na pięć punktów; Przed przerwą zaliczył asystę, gdy minął grupę i zapewnił przedostatnim koledze z drużyny Damianowi McKenziemu.

To była najlepsza gra środkowego obrońcy. Tylko w pierwszych 40 meczach rzucił 45 metrów, wykonał trzy czyste rzuty karne i cztery nie trafił w odbiory. Przed odejściem (do Smitha) w 66. minucie zastąpił także Davida Haviliego, który uznał go za zawodnika meczu.

„Jest co lubić” – powiedział zamyślony Smith. Rzeczy W Bordeaux zapytany, co zrobił podczas pierwszego testu swojego młodego kolegi z drużyny. Myślę, że bardzo dobrze poradził sobie z grą i tymi momentami, a nawet warunkami związanymi ze śliską piłką. Kiedy obserwowałem mojego kolegę z pomocy, byłem pod wielkim wrażeniem i szczęśliwy z jego powodu.

„Przez ostatnie cztery miesiące ciężko pracował, aby dostać taką szansę, a zobaczenie, jak chwyta ją obiema rękami, było fantastyczne. Rezultat tego można poczuć nawet na treningach, gdzie jest prawdziwa przewaga i prawdziwa rywalizacja, i to jest naprawdę dobre”. dla zespołu. Dzięki temu wszyscy są w napięciu.” „Nic nie jest dane, na wszystko się zapracowuje”.

Potem Smith kopał trochę głębiej. Oczami wytrenowanego linebackera…

„Jako zawodnik nr 9 w naszym systemie ataku All Black bardzo ważne jest przemieszczanie piłki i szybka gra. Cam miał dwie lub trzy szanse i je wykorzystał. Ustawił sobie próby i stworzył sobie szanse, a także miał kilka małych przechwytów „Wspaniale jest widzieć, jak przekracza granicę”.

To trener obrony Scott McLeod zastanawiał się głośno dzień po meczu w Namibii, czy dawna miłość Roegaarda do sportu pomogła mu w zgiełku stadionu rugby Test.

„Wygląda na to, że jak na młodego chłopaka ma dużo czasu przy piłce” – zauważył McLeod. „To dla niego prawie powolne działanie i nie spieszy się. Podejmuje naprawdę dobre decyzje, wykonuje je w takich momentach, znajduje przestrzeń i zapewnia innym przestrzeń wokół siebie. Pokazał to, próbując D-Maca, gdy przekroczył linię, ocenił, co się dzieje, a następnie dokonał zmiany.” Róg – i Damien odszedł.

„Nie wiem, czy to ze względu na jego doświadczenie w wyścigach motocyklowych i jego prędkość we wszystkim, co robi w chwilach zagrożenia. Wygląda na całkowicie spokojnego”.

Smith nie zdawał sobie sprawy z powiązania sportowego, ale jednego był pewien: „Widzi grę trochę inaczej. Wysiadł i rozejrzał się, a kiedy zdobędziesz fizyczne dary, jakie posiada, te możliwości stają się dużymi możliwościami” — łamanie linki i odciążanie.” Jego czysta prędkość poza normą jest również imponująca, a jeśli czyjaś sylwetka się poślizgnie, karze ją. Jest wystarczająco duży, aby również wygrać kontakt.

„Dostał wiele prezentów i dobrze było widzieć, jak z nich korzysta”.

Fosterowi wyraźnie spodobało się to, co zobaczył, nawet jeśli złagodził to ostrożnością głównego trenera.

„Miał przed sobą mnóstwo sprzętu, który zapewniał mu platformę, ale wykorzystał swoje szanse. Wyprowadzenie dobrej piłki do przodu to jedno, ale dzięki temu podjął dobre decyzje i powinien być naprawdę dumny. Był naprawdę dumny. dobrze oczyścił. Nie musiał zbyt mocno kopać. „Ale kiedy był skuteczny i widzieliśmy korzyści płynące z jego stylu biegania. Byliśmy pod wielkim wrażeniem jego rozwoju”.

Reakcja Roegaarda po debiucie również była zachęcająca. Był stoicki, spokojny, a nawet zdezorientowany. Jego stopy twardo stąpały po twardym podłożu. Krótko mówiąc, schładzał samoloty.

„Moim głównym celem było robienie tego, co do mnie należy, czyli podawanie i przyspieszanie gry… a inne rzeczy po prostu toczą się naturalnie. Otrzymałem pewność, że mogę zaufać swojemu instynktowi i grać to, co było przede mną, więc to trwało trochę zmniejszyć ciśnienie.

Patrząc w przyszłość, Roegaard poczuł, że połączenie jego dwóch połówek z elektrycznym McKenziem wydobyło z niego to, co najlepsze.

„Wszyscy wiemy, jak on lubi grać w ataku i to mi odpowiada. To wspaniale, że są ludzie, którzy chcą pociągnąć za spust i grać w rugby”.

Roegaardowi podobały się te wielkie wydarzenia, od szumu medialnego, po stawkę i jakość wokół niego. Poczuł, że szybki skok idealnie mu odpowiada i wkrótce zaczął mu się podobać, tak jak za jego czasów, gdy jeździł swoim sedanem w Huntly. Odnalazł swój rytm i wydawało się, że „Cichy zabójca” Ardiego Savei urodził się, aby wykonać to zadanie.

Teraz nagle odejście Smitha po tym turnieju i zakończenie kariery w Japonii nie wydaje się już tak niepokojące. Stażysta wygląda na gotowego do szybkiego awansu.