Refleksje na temat Marlborough Girls’ College przed jego 60-leciem

Nauczyciele w Marlborough Girls’ College zastanawiają się, jak wiele zmieniło się od czasu, gdy byli uczniami, gdy zbliża się jubileuszowy 60. rok szkoły.

Wicedyrektor Emily Stenhouse i dyrektor ds. muzyki Christiana Morgan (dawniej Stuart) to dwie z kilku osób nauczających w klasach, w których kiedyś byli uczniami.

Mówią, że życie szkolne wygląda teraz zupełnie inaczej. Jest większa różnorodność, akceptacja odmienności i różnorodność kulturowa. Spectrum wspiera uczniów wszystkich płci i orientacji seksualnych. Studenci niepełnosprawni uczestniczą w zajęciach, korzystając ze specjalistycznego wsparcia, a uczniowie chętniej próbują nowych rzeczy.

Stenhouse i Morgan podali, że w ich czasach członek chóru miał zazwyczaj wyłącznie przyjaciół i zajęcia muzyczne, podczas gdy student-sportowiec miał zazwyczaj wyłącznie zajęcia i przyjaciół związanych ze sportem. W dzisiejszych czasach nie skupia się już na doskonałości w jednej rzeczy, a grupy przyjaciół stanowią płynną mieszankę uczniów o różnym pochodzeniu i zainteresowaniach.

„Prawdopodobnie zaśpiewają i pograją w siatkówkę” – powiedział Stenhouse.

Stenhouse była „cichą, pracowitą” uczennicą i jako uczennica w latach 1992–1996 lubiła akademicką stronę szkoły — zwłaszcza matematykę i rachunek różniczkowy. Jednak to w sporcie wyróżniała się, często reprezentując uczelnię, okręg i okręg centralny. Tenis, koszykówka, krykiet i golf.

Zapytana o swojego ulubionego nauczyciela, przypomniała sobie, że podobały jej się dowcipy Maggie Lloyd, która rzucała uczniom wyzwanie, aby osiągali doskonałe wyniki w matematyce, i zabawiała ich noszeniem kolorowych skarpetek.

Stenhouse studiował wychowanie fizyczne na Uniwersytecie Otago, uzyskując prace z matematyki i chemii. Kontynuowała nauczanie w Otago, Wairarapa i Wielkiej Brytanii, następnie zrobiła sobie przerwę od zajęć i pracowała w firmie zajmującej się turystyką narciarską w Kanadzie. Po czterech i pół roku za granicą wróciła nie tylko do Nowej Zelandii, ale także do Marlborough Girls’ School i zaczęła uczyć pomocy humanitarnej.

„Ku mojemu zdziwieniu nie poczułem się dziwnie, kiedy wszedłem do pokoju nauczycielskiego”.

Dla kontrastu Morgan z pewnością studiowała muzykę w czasie studiów w latach 2008–2012. W tamtym czasie śpiewanie z Bellą Vos było prestiżowe, a występy na zawodach krajowych w Auckland i Wellington cieszyły się dużym zainteresowaniem – mówi.

Powiedziała, że ​​nauczycielem, który wywarł największy wpływ na Morgana, była Robin Randall, której zastąpiła na stanowisku kierownika muzycznego.

„Miał ogromną wiedzę, a także dużo życzliwości i pokory”. Powiedziała, że ​​Randall, który obecnie jest dyrektorem muzycznym w Marlborough Boys’ College, nadal bardzo ją wspiera.

Teraz było mnóstwo okazji do czerpania przyjemności z występu.

Uczniowie szkoły Pasifika wnieśli wspaniały wkład poprzez swoją miłość do śpiewu grupowego, a przy ważnych okazjach celebrowano tę kulturę oraz poprzez promocję języka.

W tym roku uczelniana grupa Ngā Taiohi o Wairau odniosła sukces w regionalnym konkursie Kapa Haka, a jej studenci reprezentowali Te Tuihu W konkursie przemówień Manu Correiro przeżył.

Świetnie wypadły także chóry Ovation i Crescentia oraz College Jazz Band.

Wszyscy uczniowie muszą chodzić do wielu klubów i grup.

Mary Jane Lynch, dyrektor Tomoaki, powiedziała, że ​​wizja szkoły jest taka, aby „wszyscy się uczyli, niezależnie od tego, czy mówią po angielsku, czy nie, czy są niepełnosprawni umysłowo lub fizycznie”.

Niektóre z licznych grup wystąpią 13 października na uroczystościach z okazji 60-lecia uczelni.

Program rozpocznie się ceremonią powitalną z udziałem Kapa Haki i Pasifiki oraz występami owacji na stojąco. Byli i obecni uczniowie będą uczestniczyć w wycieczkach szkolnych, a następnego dnia będzie druga okazja do odwiedzenia szkoły.

W piątkowy wieczór w Yard Bar spotkali się dawni koledzy z klasy, a w sobotę miała się odbyć jubileuszowa kolacja.

Można wysłać e-mail na adres [email protected], aby zarejestrować swoje uczestnictwo lub dowiedzieć się więcej.

Byli studenci mogą również zgłaszać swoje własne doświadczenia związane z tym wydarzeniem w Kolegium, wysyłając wiadomość e-mail na adres [email protected].

Marlborough Girls’ College otwarto przy MacLauchlan Street w 1963 roku, po oddzieleniu się od koedukacyjnego Marlborough College.

Poczyniono już wstępne kroki w kierunku Te Tātoru o Wairau – wspólnej lokalizacji szkół wyższych dla chłopców i dziewcząt. W nowym miejscu położono kamień Moree z rzeki Te Hoiere/Pelorus, a w czerwcu rozpoczęto także prace nad budową nowej murawy hokejowej.