Rhiannon Adam, fotografka kosmosu: „Wezmę mój sprawdzony aparat Polaroid” | Nauka i technologia

Kiedy 70 lat temu wynaleziono aparat Polaroid, było to jak wysłanie kogoś w kosmos. „Rodzaj magii.” Tak Rhiannon Adam opisuje urządzenie, które zrewolucjonizowało pracę fotografów. Nawet ona: Adam używa sprzętu analogowego, aby uchwycić piękno i niuanse odległych społeczności z różnych części planety. Teraz zabierze ze sobą swojego zaufanego polaroida tam, gdzie dotarło wcześniej niewielu ludzi. Urodzony w Irlandii fotograf mieszkający w Londynie jest częścią ekipy filmowej Drogi księżycuTo pierwszy cywilny lot, który zabierze ją i siedmiu innych artystów na orbitę księżycową.

W 2018 roku japoński miliarder Yusaku Maezawa wykupił wszystkie miejsca na pokładzie jednej z misji Starship, największej rakiety w historii, za pomocą której Elon Musk zamierza transportować cywilów w kosmos. MZ – jak jest znany – opisuje siebie jako pasjonata sztuki i kultury, dlatego też wystosował publiczne zaproszenie do poszukiwania ekipy artystów i twórców, którzy zechcą towarzyszyć mu w kosmicznej podróży na Księżyc, czyli oczekuje się, że potrwa około tygodnia.

Sama misja jest przełomowa. Będzie to pierwszy w historii przelot artystów przez stratosferę i pierwsze w historii wykonanie fotografii analogowej z tej wysokości. W zależności od daty premiery (która jeszcze nie została ustalona) ta fotografka dzieł sztuki może zostać pierwszą Irlandką, która poleci w kosmos i najprawdopodobniej pierwszą osobą ze społeczności LGBTQ+, która zrobi to otwarcie. „W wielu krajach na świecie, jeśli jesteś osobą homoseksualną lub kobietą, Twoje prawa są łamane codziennie. „To okazja, aby pokazać, że ludzie są ludźmi, niezależnie od tego, skąd pochodzą i jakie mają pochodzenie” – powiedziała. powiedział EL PAÍS przez rozmowę wideo z festiwalu Fotografia we Francji.

Do udziału w wyjeździe zgłosiło się prawie milion osób ze 129 krajów. Kiedy Adam usłyszał o projekcie od dobrej znajomej, pomyślała, że ​​to żart. Jednak po wypełnieniu kilku formularzy, przejściu licznych wywiadów indywidualnych i grupowych, przejściu pełnego procesu badań lekarskich, a także wyjeździe na spotkanie z japońskim biznesmenem do Houston w Teksasie, w końcu nadeszła fatalna wiadomość.

„Chcesz polecieć w kosmos?” MZ zadawał sobie pytanie podczas rozmowy wideo w listopadzie 2021 r.

– Oczywiście – odpowiedziała entuzjastycznie.

Musiała jednak zachować to w tajemnicy. „Kiedy kończysz duży projekt, wszyscy chcą wiedzieć: «Nad czym teraz pracujesz?»” – mówi teraz rozbawiony Adam. I powinieneś powiedzieć coś w stylu: „Och, niewiele, po prostu lecę w kosmos, nic wielkiego”. Przez ten rok nie powiedziała o tym nikomu poza matką. „Spodziewałem się, że niektórzy z moich znajomych będą bardziej podekscytowani, ale niektórzy z nich powiedzieli: «Jeśli ktoś poleci w kosmos, to oczywiście będziesz to ty.» Zawsze robisz dziwne rzeczy i lecisz do odległych miejsc „Nie wiem, czy uznam to za komplement” – mówi. Albo czym mogę ich zaskoczyć?

Fotografka znana jest ze swojego niekonwencjonalnego stylu życia zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym. Dzieciństwo spędziła z rodzicami na łodzi: „Nie mieliśmy domu. To nie były wakacje. To było wszystko, co mieliśmy. Ten statek był naszym domem, długoterminowym rejsem” – mówi o ośmiu lat podróżowała po świecie. To dało jej doświadczenia, które przyniosły jej wyjątkową perspektywę i zestaw umiejętności, które jej zdaniem pomogły jej zapewnić sobie miejsce w tej misji. „Spędziłam dużo czasu w małych metalowych kapsułkach. Myślę, że był pewien rodzaj synergii.

Chociaż dokładna data lotu nie została jeszcze ustalona, ​​pewne jest, że będą musiały nastąpić trzy lub cztery udane starty – pierwszy statek kosmiczny eksplodował w powietrzu wkrótce po starcie – zanim załoga będzie mogła rozpocząć fizyczne przygotowania. Będzie to obejmować przyjęcie nowej diety, dostosowanie się do ubioru i zapoznanie się z otoczeniem. Adam uważa, że ​​spośród wszystkich tych przygotowań największe wyzwanie wiąże się z aspektem psychologicznym. „To ważniejsze niż tradycyjne szkolenie kosmiczne, podczas którego znaczna część procesu jest w jakiś sposób udokumentowana. SpaceX wyprodukowało film dokumentalny, który jest dostępny w serwisie Netflix. „Opisane w nim szkolenie będzie bardzo podobne do tego, czego doświadczymy” – mówi.

Jego głównym zadaniem będzie uchwycenie i wywołanie pierwszego analogowego obrazu wykonanego z kosmosu. Oczy wszystkich będą zwrócone na jej styl. Jak wyjaśnia, najgorszy scenariusz to powrót na Ziemię i odkrycie, że film jest pusty. Dlatego konieczne będzie przeprowadzenie całego procesu w naczyniu. „Jednym z największych wyzwań jest przeprowadzenie procesu rozwoju w środowisku o zerowej grawitacji. Będzie to obejmować zaprojektowanie systemu, który umożliwi wtryskiwanie cieczy pod ciśnieniem, a następnie zasysanie próżniowe w celu utylizacji. Jest świadoma przeszkód technicznych, ale pozostaje przekonany, że wszystkie można przezwyciężyć.” „Po raz pierwszy w życiu mogę powiedzieć, że otaczają mnie naukowcy zajmujący się rakietami i osoby rozwiązujące problemy. Przetwarzanie bez grawitacji byłoby trudne, podobnie jak suszenie przedmiotów. Nic nie może być mokre, pływające i zakurzone. Nawet kropla wody może być bardzo szkodliwa. Nie mogę więc robić wielu rzeczy, które zwykle robię, czyli wytwarzać cząstki, które rozprzestrzeniałyby się wszędzie.

Nawet pozornie proste czynności, takie jak naciśnięcie spustu migawki aparatu, wkładanie przedmiotów do kieszeni, przypinanie ich do ubrania za pomocą rzepów lub klipsów czy przygotowywanie materiałów, gdy wszystko unosi się w powietrzu, nabierają nowego wymiaru i wymagają zupełnie nowego sposobu poruszania się i pracy. „To nie zawsze działa w ten sam sposób, w zależności od posiadanego aparatu, ponieważ nie ma oporu. Wszystko na Ziemi jest przystosowane do pracy w środowisku, w którym się znajdujemy. Unoszenie się na wodzie może mieć wpływ na wszystko i wiele technologii musi to zmienić zostać ponownie skalibrowany.” Jednak „To wyzwanie jest dla mnie luksusem” – podkreśla.

Chociaż nie uważa się za osobę podróżującą w lekkim trybie, będzie musiała bardzo rygorystycznie decydować, co spakować. Oczywiście zawsze traktuj priorytetowo jej pracę. „Istnieje długa relacja między Hasselbladem a… [camera] I kosmos, bo oryginalne zdjęcia lądowania na Księżycu zostały wykonane przy jego pomocy. Może więc zabiorę ze sobą mojego ukochanego Hasselblada, który wszędzie ze mną chodzi. Jednak moja historia tak naprawdę dotyczy Polaroidu.

Jednym z najciekawszych aspektów zdjęć polaroidowych jest obserwowanie, jak papier fotograficzny wychodzący z aparatu zaczyna nabierać kształtu i koloru. Możesz zobaczyć, jak obraz stopniowo się materializuje, a każde działanie pozostawia na nim ślady. „Jeśli trzymasz go zbyt mocno, pozostawi ślad. Jeśli nim potrząśniesz, pozostawi kolejny. Jeśli będzie za zimno lub za sucho, zmieni to wygląd polaroidu. Jest w tym pewien rodzaj piękna, ponieważ to fizyczne powiązanie z miejscem i czasem wykonania zdjęcia.” Jest też powiązanie historyczne: lądowanie na Księżycu zostało wstrzymane w momencie pojawienia się na rynku aparatu Polaroid, a jego wynalazca był także doradcą amerykańskiego programu kosmicznego „Zawsze istniał rodzaj ciągłości i fuzji pomiędzy tymi technologiami. Chcę to uchwycić, wchłonąć fizyczne środowisko, a potem móc je przywrócić.

Chociaż znajdują się tam eksponaty niektórych podstawowych przedmiotów, takich jak butelka wody czy skarpetki astronautów, nigdy nie było gabloty zawierającej przedmioty wyprodukowane wewnątrz rakiety. „Nigdy nie było wystawy prac powstałych w tej przestrzeni, bo nigdy wcześniej nie było tam artysty. Po raz pierwszy mieliśmy okazję wysłać artystów, aby zinterpretowali ją z innej perspektywy. I żeby móc fizycznie coś odzyskać” – mówi. Ponadto SpaceX wyposaży całą rakietę w kamery, dzięki czemu społeczeństwo będzie mogło zobaczyć, jak przebiega praca w czasie rzeczywistym.

Artystka realizuje polityczny i społeczny aspekt tego przesłania zarówno w sferze osobistej, jak i zbiorowej. „Są pewne miejsca na świecie, które trudno mi odwiedzić, bo jeśli wpiszesz mnie w Google, bardzo łatwo jest zobaczyć moją twarz, rozpoznać mnie i poznać moją seksualność. To nie tak, że to ukrywam. Ale chyba, że ​​ktoś mnie zapyta bezpośrednio , nic nie powiem. Jednak teraz nie mam takiego wyboru. Wszystko się zmieniło, ale czułem, że to ważna rzecz do zrobienia. „Ważną rzeczą” było między innymi skorzystanie z „uprzywilejowanych pozycja”, aby zapewnić widoczność.

Jej celem jest przede wszystkim wywieranie wpływu na tych, którzy tworzą zasady i prawa, jak i na tych, którzy są poza nimi. „Trzeba przekonać zwykłych ludzi. Wspaniale jest móc reprezentować swoją społeczność, ale najlepszą formą reprezentacji jest bycie widocznym w sferze publicznej, a nie jej unikanie i udowadnianie, że tak naprawdę nie ma nic, co grozi lub grozi mi, niezależnie od płci i seksualności” – mówi. Nie oznacza to jednak, że jej twórczość musi skupiać się na społeczności LGBTQ+. Wystarczy jej samo bycie częścią tego. „Nie muszę robić projektu o gejach, żeby był o gejach. Jestem queer.

Zarejestruj się u nas Cotygodniowy biuletyn Więcej wiadomości w języku angielskim w wydaniu EL PAÍS USA