Niezdiagnozowana endometrioza może upośledzać płodność

Nowe badanie pokazuje, że kobiety z niezdiagnozowaną endometriozą miały znacznie mniej dzieci niż ich rówieśniczki w latach poprzedzających diagnozę.

„Nasze odkrycia sugerują, że klinicyści, którzy widzą kobiety z przewlekłym bólem menstruacyjnym i miednicy, powinni pamiętać o możliwości wystąpienia endometriozy i skutecznie ją leczyć” – powiedział kierownik badania. dr Oscara Heckenheimoze Szpitala Uniwersyteckiego w Helsinkach w Finlandii.

„Lekarze powinni omówić z tymi kobietami potencjalny wpływ na ich płodność, oprócz skutków ich wieku, a upośledzenie płodności powinno być zminimalizowane poprzez natychmiastowe zaoferowanie odpowiedniego leczenia endometriozy” – powiedział.

Wyniki, opublikowane 4 lipca br reprodukcja człowiekaI Były one zgodne niezależnie od postaci endometriozy u kobiet: jajnikowej, otrzewnej, głębokiej endometriozy lub innych typów.

Endometrioza jest przewlekłym, bolesnym stanem zapalnym, w którym tkanka wyrasta z wyściółki macicy w innym miejscu.

Objawy mogą obejmować bolesne miesiączki, ból miednicy, trudny lub bolesny stosunek płciowy oraz trudności z zajściem w ciążę.

Postawienie prawidłowej diagnozy często zajmuje do siedmiu lat, co zwykle odbywa się chirurgicznie. Obecnie akceptowana jest diagnoza oparta na wynikach badań ultrasonograficznych lub samych objawach.

Niewiele wiadomo na temat potencjalnego wpływu różnych typów endometriozy na płodność, zwłaszcza w latach poprzedzających rozpoznanie.

Aby to zbadać, naukowcy przebadali ponad 18 000 fińskich kobiet w wieku od 15 do 49 lat. Każda z nich przeszła weryfikację chirurgiczną w kierunku endometriozy w latach 1998-2012.

Naukowcy porównali te kobiety z ponad 35 000 kobiet bez rozpoznania endometriozy. Kobiety obserwowano do pierwszego żywego porodu, sterylizacji, usunięcia jajników lub macicy lub chirurgicznego rozpoznania endometriozy, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Kobiety z endometriozą podzielono również na cztery grupy w zależności od rodzaju endometriozy.

Mediana czasu obserwacji przed rozpoznaniem chirurgicznym wyniosła 15,2 lat. Średni wiek w chwili rozpoznania endometriozy wynosił 35 lat.

Ponad 7300 kobiet z endometriozą, 40%, i ponad 23,700 kobiet bez endometriozy, 66%, urodziło żywe dziecko w okresie obserwacji.

Wskaźnik pierwszych żywych urodzeń wśród kobiet z endometriozą był o połowę niższy niż u kobiet bez tej choroby.

Na przestrzeni dziesięcioleci obserwowano rosnący spadek wskaźnika żywych urodzeń u kobiet z endometriozą w porównaniu z kobietami bez tej choroby.

U kobiet urodzonych w wieku 40 lat różnica we wskaźniku żywych urodzeń między dwiema grupami wynosiła 28% przed chirurgicznym rozpoznaniem endometriozy. W latach 70. stale wzrastał do 87%.

„Postawiliśmy hipotezę, że jest to związane ze starszym wiekiem kobiet w momencie urodzenia pierwszego dziecka, wcześniejszą chirurgiczną diagnozą endometriozy i kumulacją negatywnych skutków endometriozy u kobiet z tą chorobą” – powiedział Heckenheimo w komunikacie prasowym.

Kobiety z endometriozą miały średnio 1,93 dziecka przed diagnozą w porównaniu do 2,16 dzieci bez endometriozy.

„Potencjalny wpływ endometriozy na pożądaną liczbę dzieci podkreśla znaczenie wczesnej diagnozy i leczenia” – powiedział Heckenheim.

„Ważne jest, aby pamiętać, że to badanie dotyczy żywych urodzeń przed ostatecznym rozpoznaniem endometriozy” – dodał.

Naukowcy planują teraz zgłosić współczynniki dzietności po postawieniu diagnozy i leczeniu.

Naukowcy stwierdzili, że uwzględnienie tylko endometriozy potwierdzonej chirurgicznie może wykluczyć kobiety z łagodniejszymi objawami. Nie dysponowali danymi, czy kobiety chciały zajść w ciążę i nie można było wykluczyć wpływu leczenia bezpłodności. Powiedzieli, że duży rozmiar badania był siłą.