Nadchodzi zmiana wzorców pogodowych, gdy pojawia się El Niño

Kiwi mogą w końcu odczuć wpływ El Niño w ciągu najbliższych trzech miesięcy, mówi Niwa, z wybuchem polarnym pod koniec tygodnia, który daje przedsmak zimniejszego zimowego smaku wielkiego czynnika klimatycznego.

Po kolejnym najcieplejszym czerwcu w historii – temperatury w tym miesiącu były prawie o 1°C powyżej średniej – reszta zimy oznacza zmianę, której klimatolodzy od dawna oczekiwali.

Takie było przejście od resztkowych ciepłych i wilgotnych wzorców La Niña do jego klimatycznego odpowiednika, El Niño, co spowodowało chłodniejsze wiatry południowe i południowo-zachodnie w większości kraju.

„Tuż za bramą w tym trzymiesięcznym okresie poczujemy coś bardzo podobnego do tego, czego moglibyśmy się spodziewać podczas zimy El Niño” – powiedział Ben Nol, synoptyk Niwa.

Oczekiwano, że pierwsza poważna burza zimowa w Nowej Zelandii w tym roku przyniesie niskie temperatury i silne wiatry, dzięki masie mroźnego antarktycznego powietrza, które uderzy w kraj w nadchodzących dniach.

Śnieg może również spaść do 200 m wokół Dunedin i 300 m nad półwyspem Banks od sobotniej nocy, powiedział MetService, wzywając podróżnych do sprawdzenia lokalnych zamknięć dróg.

„Silne wiatry prawdopodobnie wieją nad całą Wyspą Północną, szczególnie na wschodnim wybrzeżu na południe od Napier, a także częściami Nelson i Marlborough oraz południowym i wschodnim wybrzeżem Wyspy Południowej od soboty do poniedziałku” – powiedział Alan Bailey, meteorolog MetService.

„Tymczasem ulewne deszcze mogą spaść z Płaskowyżu Centralnego na południe do pasma górskiego Tararua i regionu Buller na Wyspie Południowej od soboty”.

Podczas gdy wciąż obserwujemy „przeciąganie liny” w lokalnych wzorcach pogodowych, gdy Ocean Spokojny kończy przejście w El Niño, powiedział Noll – kolejna fala wschodnich przepływów może wystąpić w drugim tygodniu lipca – Newa właśnie dostarczyła prognozy z tutaj do września jest duża zmiana od tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni.

„Północna i zachodnia część Wyspy Północnej oraz północna i wschodnia część Wyspy Południowej mają zwiększoną szansę na bardziej suche niż normalne warunki” – powiedział, zwracając uwagę na możliwość budowy większej liczby systemów wysokiego ciśnienia z Australii.

„To stanowiłoby nasz najbardziej suchy pogląd, jaki widzieliśmy od jakiegoś czasu dla większości kraju”.

Powiedział, że mieszkańcy nasyconego i dotkniętego burzami wschodniego wybrzeża Wyspy Północnej prawdopodobnie z zadowoleniem przyjmą powrót prognozy do normalnego poziomu opadów, przy zmniejszonych przepływach wschodnich, zmniejszających potencjał bardziej subtropikalnych pióropuszy wilgoci.

Na zachodniej części Wyspy Południowej – która ostatnio doświadczyła jednego z bardziej suchych i cieplejszych lat – spodziewano się, że przez następne trzy miesiące poziom opadów będzie na poziomie lub powyżej normy.

„Jeśli chodzi o temperaturę, chociaż trend jest chłodniejszy, nadal patrzymy na średnią lub powyżej średniej dla całego kraju w tym okresie” – powiedział Noll.

„Możemy mieć wiele okazji do zimnych południowych podmuchów zmierzających na północ, jak zobaczymy tutaj na początku lipca, ale jest to zmodyfikowane przez fakt, że mamy uporczywe morskie fale upałów w pobliżu Wyspy Południowej i Dolnej Wyspy Północnej”.

Jednak po trzech kolejnych ciepłych zimach Noll spodziewał się, że warunki w dalszej części sezonu będą inne dla Nowozelandczyka.

„Nawet jeśli temperatury są zbliżone do średniej, ludzie nadal będą odczuwać zimno”.

Patrząc w przyszłość, klimatolodzy obserwowali potencjalne powstawanie kolejnego czynnika, który mógłby mieć znaczący wpływ na naszą pogodę w dalszej części 2023 roku.

To była pozytywna faza dipola na Oceanie Indyjskim (IOD) – odległego zjawiska związanego z gromadzeniem się chłodniejszej niż średnia wody morskiej w północno-zachodniej Australii, w pobliżu Indonezji.

To z kolei może obrócić strumień tropikalnej wilgoci na duże obszary Australii, a nawet rozszerzyć się tak daleko, jak Nowa Zelandia.

Noll zauważył, że susza w Auckland w latach 2019-2020 – najgorsza od stulecia – rozpoczęła się od bardzo pozytywnego zdarzenia IOD, które zbiegło się również z katastrofalnymi pożarami buszu w Australii.

W tym momencie powiedział jednak, że jest za wcześnie, aby panikować z powodu suszy na niektórych obszarach.

„To tylko kwestia uświadomienia sobie, jakie wyniki przyniosły te czynniki klimatyczne w przeszłości, i przynajmniej rozpoczęcia myślenia o tym na lato”.

Najnowsze prognozy Niwy pojawiają się, gdy nowa analiza pokazuje, że od listopada do marca zeszłego roku był drugim najcieplejszym okresem w historii dla szerszego regionu Nowej Zelandii.

Obliczenia klimatologa, profesora Jima Salingera, pokazały, że na obszarze lądowym Nowej Zelandii i jej 4,2 milionach kilometrów kwadratowych oceanów temperatury w ostatnim gorącym sezonie były średnio o ponad 1,1°C wyższe od normy.

„Było to spowodowane morskimi falami upałów wokół Nowej Zelandii, które spowodowały stada ryb poza zasięgiem, więcej blaknięcia gąbek we fiordach i problemy z akwakulturą”.