Naprawa zastawki pomaga w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, ostrej niedomykalności zastawki mitralnej, nawet u niedożywionych pacjentów

Gniazda główne:

• Przezcewnikowa naprawa zastawki mitralnej zgłaszała pacjentów z HF i ciężką niedomykalnością mitralną, nawet jeśli byli niedożywieni.
• Niedożywienie nie powinno być kryterium wykluczającym TEER w tej populacji.

Nowe dane z badania COAPT u pacjentów z HF i ciężką wtórną niedomykalnością mitralną wykazały, że przezcewnikowa naprawa zastawki mitralnej metodą edge-to-edge zmniejsza śmiertelność i liczbę hospitalizacji niezależnie od tego, czy pacjenci byli niedożywieni.

Andrea Scotti, lekarz medycyny, Specjalista ds. strukturalnej interwencji kardiologicznej w Centrum Medycznym Montefiore przedstawił analizę pacjentów z COAPT podzielonych na straty w wyniku niedożywienia w TVT: The Structural Heart Summit. Wyniki opublikowano równocześnie w Journal of American College of Cardiology.

W obecnej analizie 552 pacjentów z COAPT, 17% niedożywionych, zdefiniowanych jako wskaźnik ryzyka żywieniowego dla starzenia wynoszący 98 lub mniej, porównano z pozostałymi, którzy nie byli niedożywieni. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do samego leczenia medycznego lub leczenia medycznego z naprawą cewnika od krawędzi do krawędzi (TEER; MitraClip, Abbott).

„Chociaż niedożywienie identyfikuje pacjentów z HF w grupie większego ryzyka zdarzeń niepożądanych, nie opisano wpływu wyjściowego stanu odżywienia na wyniki TEER” – piszą Scotty i współpracownicy w swoim artykule. JACC.

Po 4 latach śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny była wyższa u osób z niedożywieniem niż u osób bez (68,3% vs 52,8%; S = 0,001) według naukowców.

W analizach wieloczynnikowych po 4 latach niedożywienie na początku badania wiązało się z wyższym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny (skorygowana częstość akcji serca = 1,37; 95% CI, 1,03–1,82; S = 03. S = 0,0003) w porównaniu z przydziałem do leczenia wyłącznie na podstawie wytycznych, stwierdzili naukowcy.

Scotty i współpracownicy stwierdzili, że niedożywienie na początku badania nie miało wpływu na ryzyko hospitalizacji po 4 latach, ale przypisanie do grupy TEER je zmniejszyło (aHR = 0,46; 95% CI, 0,36–0,56).

Efekt leczenia TEER nie różnił się między osobami z niedożywieniem i bez niedożywienia (zmodyfikowany S dla interakcji z 4-letnią śmiertelnością = 0,46; zmodyfikowane S Według naukowców dla 4-letniej hospitalizacji interakcja HF = 0,67).

Scotty i współpracownicy piszą w artykule „TEER z przezskórnym systemem naprawy zastawki mitralnej poprawił przeżycie i uwolnienie od hospitalizacji w HF niezależnie od wyjściowego stanu niedożywienia” JACC. „W związku z tym niedożywienie nie powinno być uważane za powód do wykluczenia pacjentów z HF i ciężką wtórną niedomykalnością mitralną z potencjalnych korzyści TEER, a TEER należy wykonać u odpowiednich pacjentów, którzy spełniają kryteria COAPT, tak wcześnie, jak to możliwe, zanim wystąpi ciężkie niedożywienie i wyniszczenie sercowe” ”.

odniesienie: