Słabe relacje z ojcem wiążą się ze zwiększonymi objawami dysmorfii mięśni poprzez wrażliwy narcyzm

Według nowych badań psychologicznych opublikowanych w czasopiśmie Osobowość i różnice indywidualne.

Dysmorfia mięśniowa, znana również jako „anoreksja odwracalna” lub „anoreksja odwracalna”, jest rodzajem dysmorfii ciała (BDD), która charakteryzuje się nadmiernym zaabsorbowaniem mięśniami i rozmiarem ciała, a także zniekształconym obrazem siebie. Dysmorfia jest zgłaszana częściej u mężczyzn niż u kobiet i często występuje z innymi stanami zdrowia psychicznego, takimi jak depresja, lęk lub zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne.

Naukowcy byli zainteresowani zbadaniem związków między dysmorfią mięśniową, narcyzmem i relacją z ojcem w populacji mężczyzn, ponieważ obszar ten nie był wcześniej badany. Postawili hipotezę, że negatywna relacja z ojcem doprowadziłaby do nasilenia objawów dysmorfii z powodu braku pozytywnego męskiego wzorca do naśladowania, a tym samym podważenia samooceny. Badanie miało na celu zbadanie, czy związek ten można wytłumaczyć słabym lub wielkościowym narcyzmem.

„Dysmorfizm jest rosnącym problemem zdrowotnym w dzisiejszym społeczeństwie, z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi dla osób nim dotkniętych” – wyjaśnił autor badania. Sebastian S. SandgrenaProfesor nadzwyczajny na Uniwersytecie w Stavanger.

Dlatego potrzebujemy więcej badań, aby lepiej zrozumieć to zaburzenie zdrowia psychicznego, aby skutecznie zapobiegać objawom i leczyć je w przyszłości. Badanie powiązań między cechami osobowości (narcyzmem) a relacją ojciec-syn to kolejny krok naprzód w zrozumieniu czynników ryzyka rozwoju dysmorfii mięśniowej. „

Aby przeprowadzić badanie, naukowcy zwerbowali 503 anglojęzycznych mężczyzn w wieku od 18 do 78 lat poprzez dobór nieprobabilistyczny za pośrednictwem platform mediów społecznościowych, takich jak Facebook, Twitter i Reddit, przez okres dziewięciu miesięcy. Aby chronić osoby z grupy ryzyka, wykluczono osoby, które zgłosiły historię klinicznej diagnozy zaburzeń zdrowia psychicznego. Uczestnicy wypełnili samoopisowe pomiary dysfunkcji mięśni, narcyzmu i relacji z ojcem.

Wyniki badań wykazały pośredni negatywny wpływ relacji z ojcem na objawy dysmorfii poprzez narcyzm wrażliwy, ale nie przez narcyzm wielkościowy. Innymi słowy, ci, którzy nie zgadzać się Bardziej prawdopodobne były stwierdzenia typu „Mój tata jest dla mnie bardzo ważny” i „Mój tata pomógł mi nauczyć się nowych rzeczy”. zatwierdza Ze stwierdzeniami takimi jak „Często czuję, że potrzebuję komplementów od innych, aby potwierdzić siebie”, które z kolei zostały powiązane ze wzrostem artykulacji mięśniowo-szkieletowej.

Narcyzm wspaniały i narcyzm wrażliwy to dwa podtypy narcyzmu, które różnią się prezentacją i leżącymi u ich podstaw mechanizmami psychologicznymi.

Narcyzm wielkościowy charakteryzuje się przesadnym poczuciem własnej ważności, potrzebą podziwu i brakiem empatii dla innych. Ludzie z narcyzmem wielkościowym mają tendencję do przejawiania wspaniałych zachowań i przekonań, takich jak przekonanie, że są lepsi od innych, szukanie uwagi i podziwu oraz poczucie zasługiwania na specjalne traktowanie.

Z drugiej strony wrażliwy narcyzm charakteryzuje się bardziej kruchym poczuciem własnej wartości i własnej wartości, a także poczuciem niepewności i niepokoju. Osoby z wrażliwym narcyzmem mogą mieć silną potrzebę walidacji i uwagi innych, ale mogą też czuć się zawstydzone lub nieadekwatne, gdy tego nie otrzymują.

Nowe odkrycia sugerują, że postrzegane złe relacje z ojcem mogą prowadzić do tego, że mężczyźni rozwijają niezdrowe wyobrażenia o sobie, charakteryzujące się niską samooceną i egocentryzmem. Próby poszukiwania potwierdzenia i budowania poczucia własnej wartości mogą objawiać się niezdrowym zaabsorbowaniem mięśniami.

„To badanie pokazuje, że złe relacje mężczyzn z ojcem mogą pośrednio nasilać objawy dysfunkcji poprzez wrażliwy narcyzm” – powiedział Sandgren dla PsyPost. „Młodzi ludzie powinni być świadomi swojego stosunku do ciężarowców i motywacji do treningu oraz mieć odwagę, by w razie potrzeby poprosić o wsparcie i porozmawiać z kimś (np. przejmujesz kontrolę nad swoim życiem w negatywny sposób) Istnieje wsparcie”.

Ogólnie rzecz biorąc, badanie to dostarcza nowych informacji na temat potencjalnych czynników ryzyka rozwoju objawów dystrofii mięśniowej u mężczyzn. Wyniki podkreślają znaczenie pozytywnych wzorców męskich w rozwoju mężczyzn i sugerują, że interwencje ukierunkowane na budowanie pozytywnej samooceny mogą być skuteczne w zapobieganiu rozwojowi objawów dysmorficznych.

„Ważnym obszarem przyszłych badań nad dysmorfią jest opracowywanie i testowanie interwencji pomagających w leczeniu objawów” – powiedział Sandgren. „Wiele osób z zaburzeniami dysmorficznymi nie szuka wsparcia ani pomocy, prawdopodobnie z powodu stygmatyzacji związanej z zaburzeniem i ogólnym zdrowiem psychicznym mężczyzn oraz tego, że terapie lub interwencje dostępne w przypadku zaburzeń odżywiania mogą nie przemawiać do wielu mężczyzn z objawami dysmorfii”.

„Ważne będzie, aby przyszłe interwencje koncentrowały się na uczestnikach i uwzględniały potrzeby grupy docelowej. Wciąż jest wiele do zrobienia, ale ta ważna praca jest już w toku (mój zespół badawczy rozpoczął nowy projekt o nazwie MDID – Developing a Muscle Dysmorivia Intervention).”

badania, „Mój ojciec, ja i moje mięśnie: związki między dysmorfią mięśniową, narcyzmem a relacją z ojcem wśród sportowców-mężczyznNapisane przez Matta W. Poultera, Toma Wooldridge’a, Vigarda E. Bylanda i Sebastiana S. Sandgrena.