Dodanie krótkoterminowego ADT do zwiększania dawki RT nie poprawia przeżywalności w raku prostaty

Wyniki fazy 3 badania NRG Radiotherapy Oncology/Radiotherapy Group (RTOG) 0815 (NCT00936390) wykazały, że dodanie krótkoterminowej deprywacji androgenowej (STAD) do radioterapii ze zwiększaniem dawki nie poprawiło przeżycia całkowitego (OS) u pacjentów z średnie ryzyko. rak prostaty; Jednak dodanie STAD poprawiło drugorzędowe punkty końcowe, w tym odsetek przerzutów, śmiertelność specyficzną dla raka prostaty i niepowodzenie PSA.¹

Odsetki 5- i 8-letniego OS dla pacjentów otrzymujących samą radioterapię (ramię 1) wynosiły 90% i 79% w porównaniu z 91% i 84% dla pacjentów otrzymujących radioterapię z deprywacją androgenów w ramieniu 2 (współczynnik ryzyka [HR], 0,85; 95% CI, 0,65–1,11; S = 0,22; tętno, 0,84; 95% CI, 0,65-1,10). Ponadto 10 pacjentów zmarło z powodu raka gruczołu krokowego w ramieniu 1 w porównaniu z 1 pacjentem w ramieniu 2 (tętno zależne od przyczyny, 0,10; 95% CI, 0,01–0,80; S = 0,007).

Skumulowana częstość występowania przerzutów odległych w ciągu 5 i 8 lat odpowiednio w ramieniu 1 i ramieniu 2 wyniosła odpowiednio 3,1% i 4,3% w porównaniu z 0,6% i 1,0% (HR, 0,25; 95% CI, 0,11–0,57; S <0,001). Odsetek niepowodzeń PSA po 5 i 8 latach w każdej grupie wynosił 14% i 21% w porównaniu z 8% i 10% (HR 0,52; 95% CI 0,39–0,70; S <0,001). Ponadto odsetek osób otrzymujących 5-letnią i 8-letnią terapię deprywacji androgenów wynosił 6,1% i 9,8% w porównaniu z 4,2% i 5,8% w każdym ramieniu (HR, 0,62; 95% CI, 0,41–0,95; S = 0,025).

Badacze nie zgłosili istotnych różnic w śmiertelności specyficznej dla raka prostaty między ramionami 1 i 2 (HR, 0,92; 95% CI, 0,70–1,21; S = 0,56). Odsetki nawrotów miejscowych po 5 i 8 latach w ramionach 1 i 2 wyniosły odpowiednio 2,6% i 3,9% w porównaniu z 0,6% i 2,0% (HR 0,44; 95% CI 0,22–0,90; S = 0,021). Ponadto łączne 5-letnie i 8-letnie wskaźniki niepowodzenia klinicznego lub biochemicznego wyniosły 14,8% i 22,5% w porównaniu z 7,9% i 11,4% w każdym ramieniu (HR, 0,52; 95% CI, 0,39–0,70; S <0,001).

Podczas gdy następuje początkowy spadek poziomu hormonów i seksualnej jakości życia [patients who] otrzymywali krótkoterminowe hormony oprócz radioterapii, uspokajające jest to, że efekt ten był tymczasowy i że wyniki jakości życia nie różniły się klinicznie znacząco między obiema grupami o rok” – Benjamin Movsas, MD, dyrektor medyczny Henry Ford Centrum Zdrowia, powiedział w oświadczeniu dziennikarz o wynikach zgłaszanych przez pacjentów (PRO) w badaniu NRG RTOG 0815.² „[PROs] Są one niezwykle cenne, ponieważ pomagają jednostkom w podejmowaniu świadomych decyzji przy wyborze opcji leczenia. „

Badacze badania fazy III NRG RTOG 0815 oceniali dodanie terapii STAD do radioterapii u pacjentów z rakiem prostaty o średnim ryzyku. Metody radioterapii obejmowały samo promieniowanie wiązką zewnętrzną w dawce 79,2 Gy lub 45 Gy ze wzmocnieniem brachyterapii. W ramieniu 2 pacjenci otrzymywali również agonistów lub antagonistów LHRH oraz antyandrogeny przez 6 miesięcy, począwszy od 8 tygodni przed radioterapią.

Głównym punktem końcowym był system operacyjny. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały zgony związane z rakiem gruczołu krokowego, zgony niezwiązane z rakiem gruczołu krokowego, przerzuty odległe, brak PSA i częstość stosowania terapii ratunkowej.

Pacjenci, u których zdiagnozowano raka gruczołu krokowego średniego ryzyka w ciągu 6 miesięcy leczenia w ramach badania, kwalifikowali się do włączenia. Pacjenci wymagali również co najmniej jednego z następujących kryteriów: stopień zaawansowania od T2b do T2c, wynik w skali Gleasona 7 lub wartość PSA przed leczeniem wynosząca 10 i 20 ng/ml lub mniej.

Badanie obejmowało łącznie 1492 pacjentów, z których 750 otrzymało samą radioterapię, a 742 otrzymało deprywację androgenową z radioterapią. Badacze ustalili, że charakterystyka choroby i wyjściowe dane demograficzne były porównywalne w obu ramionach leczenia.

W populacji ogólnej większość pacjentów była w wieku od 60 do 69 lat (46%), była rasy białej (75%) i nie miała sprawności Zubroda (86%). Ponadto większość pacjentów miała jeden pośredni czynnik ryzyka (67%), otrzymywała radioterapię zewnętrzną ze zwiększaniem dawki (89%) i miała chorobę w stadium T1 (63%).

Wieloczynnikowe analizy podgrup wykazały, że leczenie STAD plus radioterapia nie skutkowało lepszym OS dla osób z jednym pośrednim czynnikiem ryzyka, wieloma pośrednimi czynnikami ryzyka lub dominującym wzorem Gleasona. Ponadto dodanie STAD spowodowało poprawę we wszystkich podgrupach niepowodzeń PSA i odsetka przerzutów odległych, z wyjątkiem tych z wynikiem Gleasona od 2 do 6.

Działania niepożądane stopnia III lub wyższego wystąpiły u 2% pacjentów w ramieniu 1 i u 12% pacjentów w ramieniu 2 (S <0,001). Skumulowana częstość występowania AE późnego stopnia III lub wyższego wynosiła 14% i 15% w każdym ramieniu osobno (S = 0,29).

Częstość późnych endokrynologicznych i neurotoksycznych AE w ramionach 1 i 2 wynosiła odpowiednio 3,3% i 45,0% (S < 0,001) i 5,3% vs. 12,0% (S <0,001). Objawy seksualne i reprodukcyjne stopnia III wystąpiły u 4,8% i 5,0% pacjentów w każdym ramieniu.

Bibliografia

1. Krauss DJ, Karrison T, Martinez AA i in. Radioterapia zwiększająca dawkę samodzielnie lub w połączeniu z krótkoterminową deprywacją androgenów w przypadku raka prostaty o średnim ryzyku: wyniki wieloinstytucjonalnego badania III fazy. J Clin Oncol. Opublikowano w Internecie 27 kwietnia 2023 r. doi: 10.1200 / JCO.22.02390

2. Wyniki zgłaszane przez pacjentów, stanowiące badanie onkologiczne NRG dotyczące terapii deprywacji androgenów z radioterapią ze zwiększaniem dawki w przypadku raka gruczołu krokowego o średnim ryzyku, nie wykazano klinicznie znaczących różnic w wynikach po roku od leczenia. Nowe wydanie. NRG Onkologia. 27 kwietnia 2023 r. Dostęp: 28 kwietnia 2023 r.