Barometr All Blacks: Kim jest 33-osobowa kadra przed mundialem we Francji?

analiza: Chiefs i Crusaders zrobili coś więcej niż tylko wysłanie bardzo potrzebnej rakiety przez Super Rugby Pacific w zeszłą sobotnią noc.

Udowodnili także publiczności, czy to na Islandii, czy w Namibii, że kiedy najlepsze drużyny w SRP rozdzierają się nawzajem, ich rywalizacja zasługuje na szacunek.

Nawet bezstronni obserwatorzy mogli być zmuszeni do trzymania się swoich miejsc, gdy zauważyli, jak gracze poradzili sobie z intensywnością testu przypominającą mecz w Hamilton, co jest dowodem na to, że te gry mogą nadal być bonanzą w rankingach, jeśli najlepsze drużyny z Nowej Zelandii dostaną się do padoku .

Ponieważ pozostałe siedem stron nie powinno mieć do tego pretensji, drużyny z Aotearoa są dużymi punktami. Cóż, może to bycie hojnym dla nieszczęśliwych górali, ale to rozmowa na inny dzień.

Główny trener All Blacks, Ian Foster, i jego asystenci, Joe Schmidt i Jason Ryan, powinni byli z zadowoleniem powitać rewelacje, kiedy Chiefs zwyciężyli 34:24 na FMG Stadium Waikato i jak kilku graczy z linii bocznej poradziło sobie z upałem przed wyprzedanym tłumem. Okazał się decydujący, gdy ogłoszono 33-osobową kadrę All Blacks na mistrzostwa świata we Francji w tym roku.

Jest jeszcze wiele do zrobienia z SRP; Pięć rund sezonu zasadniczego, a następnie play-offy.

Ale to daleka droga. Na krótką metę Foster musi ocenić tych, którzy dotrą na właściwe miejsce, inaczej tylko występy na boisku nie będą brane pod uwagę.

Foster będzie monitorował poziom sprawności zawodników, jak All Blacks reagują na wymuszone przerwy i czy mężczyźni na listach ofiar prawidłowo wracają do zdrowia.

Na razie nadszedł czas, aby podsumować, kto robi wystarczająco dużo, aby zrealizować swoje plany przed podróżą do Francji.

Biorąc pod uwagę jego produktywność w ostatnich tygodniach, trzeba było znaleźć miejsce dla skrzydłowego Chiefs, Emoniego Narawy, na prawej flance.

Ten obraz mógłby wyglądać inaczej, gdyby dostępny był skrzydłowy Pucharu Świata 2019 Sipho Reis, ale poważna kontuzja kolana wykluczyła go z gry do końca roku, a innej gwiazdy Crusaders, Willa Jordana, jeszcze nie widziano. Problem z uchem wewnętrznym.

Na to ostatnie kończy się czas, o co należy się martwić. Im szybciej trafi do parku, tym lepiej, ponieważ jeśli jest wysportowany i profesjonalny w swoich umiejętnościach, Foster z pewnością nie będzie w stanie oprzeć się wyborowi do World Series.

Nieblokowany obrońca, Shaun Stephenson, to kolejny gracz, który może wykorzystać passę Chiefs bez porażki. Z każdym tygodniem jest coraz lepiej.

Lester Finganuku, po długo oczekiwanym powrocie Crusaders, pokazał przebłyski swojej ofensywnej świadomości i siły w Hamiltonie. Na potrzeby tego ćwiczenia przejdź w lewo.

Chociaż David Heffley był jednym z najlepszych obrońców krzyżowców w Hamilton, pokusa pozostania z Jordiem Barrettem w numerze 12 była zbyt duża. Hojność dla tych ostatnich? Może.

Barrett był stosunkowo cichy i wciąż może się zastanawiać, jak pomylił opiekunkę z kijami, kiedy próbował wykonać wczesny rzut karny podczas zwycięstwa Hurricanes nad Brumbies w Wellington.

A jednak jest konsekwentny. Zachowuje swoje miejsce obok Blues Center

Rico Ewana. Jednym z najbardziej imponujących nowicjuszy na torze SRP był Chiefs nr 13 Daniel Rona. Jest kimś do obserwowania.

Doświadczony gracz testowy, Jack Goodhue, wciąż pracuje nad formą po długiej przerwie spowodowanej kontuzją, a nadchodzące tygodnie mogą okazać się kluczowe dla jego szans na grę dla All Blacks po raz pierwszy od kilku lat.

Czas porozmawiać o kontuzjach. Anton Lehnert-Brown, Quinn Tobaya i Roger Tuivasa-Check pozostają niedostępni.

Środkowy Moana Pacifica, Levi Aumua, jest fantastycznym graczem z piłką i sprawia wrażenie, jakby potrafił przebiec przez arkusze metalu, gdy ją niesie. Oumuah, członek XV All Blacks w Irlandii i Anglii w zeszłym roku, mógłby również być obrońcą All Blacks.

Owiń ciepły ręcznik wokół ramion Damiena Mackenziego, włącz jego ulubione melodie na pokładzie i skieruj go do górnego stolika.

McKenzie pozostaje aktualnym mistrzem, jeśli chodzi o 10. miejsce w Nowej Zelandii. To nie jest konkurs i nie podlega dyskusji.

Crusaders zrobili wszystko, co w ich mocy, aby zanegować groźby McKenziego w Hamilton, ale został wyprzedzony przez pierwszego piątego ósmego All Blacka, Richiego Muungę. To wielka sprawa. Mo’unga często podnosi swoje standardy na duże imprezy, ale tym razem dominował McKenzie.

Ten ostatni nie był doskonały, a jego kopnięcie w tył głowy kolegi z drużyny, Luke’a Jacobsona, nie było jednym z jego najlepszych momentów. Jednak przeszedł na islam, kiedy to miało znaczenie. Mackenzie szuka okazji z piłką, a kiedy prześlizguje się przez lukę, widać strach w oczach jego przeciwników.

Mo’unga i Beauden Barrett nadal są zastępcami Mackenziego.

Gdyby Aaron Smith pozostał na boisku w Sydney w zeszły piątek wieczorem, być może Highlanders utrzymaliby się, by pokonać Waratah. On tego nie zrobił i oni nie mogli.

Na trawniku Smith był postacią podobną do Napoleona. Zachował spokój i starał się utrzymać otaczających go ludzi w takim samym nastroju, zdobywając decydującą szansę w drugim zaklęciu. Należy również pamiętać, że gra za paczką napastników, która pomimo wszystkich swoich nieustępliwych wysiłków jest całkowicie niezłomna w uległości.

Tymczasem trudno nie podziwiać tego, co Cameron Rowegaard robi z Hurricanes. Jest niebezpiecznym outsiderem, gdy odkrywa wyłom w liniach obronnych.

W zeszłym tygodniu odwiedzający bazę treningową Crusaders w Christchurch mogli oglądać rozciąganie Ethana Blackaddera pod czujnym okiem trenera. Wykazał kilka złych skutków kontuzji łydki, która zmusiła go do opuszczenia parku przeciwko Brumbies 24 marca, ale nie ryzykował w starciu z Chiefs.

Blackadder nie był brany pod uwagę w tym zespole ze względu na jego nieobecność.

Sam Cane, wersja All Blacks, nadal jest w formie nr 7. Tak, Cane miał swoich przeciwników w przeszłości. Jest pracownikiem i nie można kwestionować jego zaangażowania, ale udowodnił szefom, jakim potrafi być źródłem.

Ardie Savea robi wystarczająco dużo, by utrzymać się na 8. miejscu, chociaż w ostatnich kilku rundach nie miał żadnych spektakularnych występów w Hurricane.

Nieobecność Czarnej Żmiji umożliwia Shannon Frizellowi zdobycie pracy na ślepym skrzydle. Frizzell, podobnie jak Smith, musi wyrwać się z zespołu Highlanders, który desperacko chce wygrać, ale traci pewność siebie.

Nadszedł czas, aby ponownie połączyć starą firmę Sama Whitelocka i Brodiego Retallicka.

Whitelock nie otrzymał żadnej premii za swój 350. występ w pierwszej klasie, kiedy Crusaders spotkali się z Chiefs, ale to, co zrobiło, to umocniło go w przekonaniu, że wciąż ma siłę, by wstać na wielkie mecze.

Pod koniec sezonu podatkowego 2021 pojawiły się obawy, że Whitelock działa na oparach. Od tego czasu okazało się, że napełnił zbiornik paliwa, a wraz z Retallick nadal jest wydajną i niezawodną opcją.

Kapitan Crusaders, Scott Barrett, jest tuż obok, ale trudno pozbyć się wrażenia, że ​​Foster może poprosić go o grę na szóstym miejscu w tym sezonie. Jeśli nie, co zawodnik zdjąłby z ławki jako nowy zestaw nóg w drugim rzędzie.

Tighthead Prop Tamaiti Williams zasługuje na uznanie za swój wysiłek dla Crusaders w miniony weekend. Kiedy dostajesz duży sprzęt, taki jak Williams, ważący około 140 kg, podskakujący na facetach takich jak Retallick, wydaje się, że pytasz obsługę baru, czy dodali trochę zip do swojego soku pomidorowego.

Więc Williams jest na tej liście rekwizytów. Jednak na pierwszym miejscu umieściliśmy Tyrela Lomaxa, a na drugim końcu Ethana de Groota. Dla przypomnienia, masowy rekwizyt George Bauer jest niedostępny przez resztę roku z powodu poważnej kontuzji kolana.

Inni Crusaders i mały Fletcher Newell również zostali przeoczeni, ponieważ kontuzja stopy zakończyła jego sezon Super Rugby Pacific.

Pojedynek pomiędzy Samisoni Taukei’aho i Codiem Taylorem w Hamilton był czymś, czym można się delektować. Taukei’aho zachowuje swoje miejsce na pierwszym miejscu.

Asafo Aumua dobrze (znowu) startował dla Hurricanes podczas zwycięstwa nad Brumbies w Wellington, a Foster musi pytać trenera napastników Ryana o jego opcję na Aumuę po każdej rundzie.

Wyobraź sobie, jak dobry mógłby być ten ostatni, gdyby został wystrzelony podczas testu, przeciwko zmęczonemu przeciwnikowi. Kiedy Auma biegnie ostro przeciwko obrońcy, prawie chcesz sięgnąć do Modlitewnika Rugby, aby zagwizdać kilka szybkich słów, życząc wszystkim stronom dobrze przed nieuchronną kolizją.

To taki gracz.