Czy istnieje związek między zespołem po COVID-19 a zaburzeniami funkcji poznawczych?

W niedawnym badaniu opublikowanym w Raporty naukowe W czasopiśmie naukowcy zbadali cechy poznawcze pacjentów z zespołem post-coronavirus 2019 (COVID-19).

pobyt: Zaburzenia funkcji poznawczych u młodych ludzi z zespołem post-COVID-19. Źródło zdjęcia: PanchenkoVladimir / Shutterstock.com

tło

Około 15% pacjentów z COVID-19 doświadcza różnych objawów kilka miesięcy po zakażeniu. Zaburzenie to nazywane jest zespołem post-COVID-19 i dotyka głównie kobiety w wieku od 40 do 55 lat. Zmęczenie, bóle głowy, zaburzenia funkcji poznawczych i trudności w oddychaniu to częste objawy zgłaszane przez pacjentów z tym zespołem.

Postulowano trzy hipotezy jako podstawową przyczynę zespołu po COVID-19: przetrwałość wirusa, burza cytokin i autoprzeciwciała. Niezależnie od tego, zespół istotnie zaburza aktywność pacjentów, przy czym najbardziej niepokoją ich objawy poznawcze.

Chociaż wiele badań dotyczyło profilu poznawczego pacjentów z tym zespołem, istnieją pewne ograniczenia.

Warto zaznaczyć, że w badaniach nie różnicuje się, czy próba składa się wyłącznie z pacjentów z zespołem post-COVID-19, czy pacjentów z powikłaniami COVID-19.

Podstawowymi przyczynami następstw po COVID-19 są uszkodzenia narządów spowodowane ciężką chorobą, podczas gdy w przypadku zespołu po COVID-19 jak dotąd nie ma dowodów na uszkodzenia strukturalne. Dlatego te dwa warunki mogą się różnić, z niejednorodnymi przyczynami i cechami poznawczymi.

o studiowaniu

W tym badaniu naukowcy zbadali cechy poznawcze pacjentów, u których zdiagnozowano zespół po COVID-19 lub objawy zgodne. Kwalifikowali się pacjenci w wieku 18 lat lub starsi z COVID-19, u których zdiagnozowano lub podejrzewano zespół po COVID-19, oraz pacjenci z dolegliwościami neurologicznymi.

Zespół rozpoznawano, gdy nowe objawy z ostrej fazy utrzymywały się lub nasilały trzy miesiące po COVID-19. Uczestnicy wypełnili kwestionariusz, aby uzyskać informacje na temat danych socjodemograficznych, historii medycznej oraz dolegliwości poznawczych/klinicznych związanych z objawami zespołu po COVID-19.

Protokół oceny neuropsychologicznej obejmował krótki test uwagi (BTA), zadania płynnościowe, Skalę Inteligencji Dorosłych Weschlera (WAIS)-IV, Matrycę Rozumowania, Test Stroopa dla nakładających się kolorowych słów, Formularz Złożony Reya-Osterrietha (ROCF), do przodu i do tyłu numer prowadzi Hiszpański Test Uczenia się Werbalnego (TAVEC).

Oceny neuropsychologiczne przeprowadzono online ze względu na pandemię COVID-19 i ograniczenia. Uczestnicy zostali podzieleni na trzy grupy wiekowe w celu analizy różnic wiekowych – 26-39 (grupa 1), 40-49 (grupa 2) i 50-64 (grupa 3). Przeprowadzono nieparametryczne analizy statystyczne i oszacowano wielkość efektu.

znaleziska

W badaniu wzięło udział 214 uczestników o średniej wieku 47,4 lat; 85% stanowiły kobiety. Częstymi dolegliwościami poznawczymi były trudności z koncentracją, zaburzeniami, szybkością przetwarzania i przypominaniem sobie ostatnich wydarzeń, wielozadaniowością i czytaniem ze zrozumieniem.

Analiza związku między zmiennymi socjodemograficznymi a wynikami testów neuropsychologicznych wykazała, że ​​wiek był związany z prawie wszystkimi testami.

Korelacje były dodatnie między wiekiem a testami, z wyjątkiem zadania transkrypcji ROCF, gdzie wiek był skorelowany ujemnie. Porównano testy neuropsychologiczne między pacjentami hospitalizowanymi i niehospitalizowanymi.

Zespół nie znalazł znaczących różnic w testach między tymi dwiema grupami. Zaobserwowano jednak istotne różnice w wieku, przy czym pacjenci hospitalizowani byli starsi niż pacjenci niehospitalizowani.

Trzydziestu dwóch uczestników (15%), których wiek wynosił średnio 53 lata, miało normalne funkcjonowanie poznawcze we wszystkich testach. Większość uczestników (>85%) miała słabe wyniki w co najmniej jednym teście. Osoby z normalnymi funkcjami poznawczymi (NC) były starsze niż uczestnicy z grupy z zaburzeniami funkcji poznawczych (CI).

Istotne różnice we wszystkich testach, z wyjątkiem transkrypcji ROCF, czasu transkrypcji ROCF i zadań nazywania obiektów, zaobserwowano między pacjentami NC i CI.

Ponad 97%, 91% i 71% uczestników odpowiednio w grupach 1, 2 i 3 miało co najmniej jeden test ze słabymi wynikami.

Analizy statystyczne wykazały lepsze wyniki testu dla uczestników z grupy 2 niż z grupy 1, z różnicami tylko w zadaniach TAVEC A (faza uczenia się) i TAVEC B (lista zakłóceń) ze średnią wielkością efektu. Wskazuje to, że młodsi uczestnicy (grupa 1) mieli trudności z przyswajaniem informacji werbalnych.

Pacjenci z grupy 3 radzili sobie lepiej niż z grupy 2, z wielkością efektu >0,5 w zadaniach dotyczących nakładania się kolorów słów Stroopa, czytania słów Stroopa i czasu transkrypcji ROCF. Wielkość efektu była niewielka dla pozostałych zadań, które wykazały istotne różnice.

Wskazuje to, że osoby z grupy 2 radziły sobie gorzej w zakresie szybkości przetwarzania, pamięci wzrokowej i zadań funkcji wykonawczych. Pomiędzy grupami 1 i 3 młodsi pacjenci mieli większe trudności z co najmniej jednym z testów.

wnioski

Podsumowując, większość pacjentów z zespołem po COVID-19 (>85%) wykazała zmiany w co najmniej jednym z testów neuropsychologicznych.

Uwaga była funkcją poznawczą o największym deficycie, niezależnie od wieku. Młodsi pacjenci wykazywali częstsze upośledzenie w niektórych domenach poznawczych niż osoby starsze.

Starsi pacjenci mieli stosunkowo zachowane funkcje poznawcze z jedynie niewielkimi zaburzeniami uwagi i szybkości przetwarzania, podczas gdy młodsi pacjenci mieli wyraźne i heterogeniczne zaburzenia poznawcze.