Stany Zjednoczone starają się polerować swoją nadszarpniętą reputację nowymi zobowiązaniami dotyczącymi zmian klimatycznych

Treść artykułu

WASZYNGTON / BRUKSELA – Stany Zjednoczone mają nadzieję przywrócić swoją zrujnowaną wiarygodność, gdy w przyszłym tygodniu zorganizują szczyt klimatyczny, zobowiązując się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej połowę i zabezpieczyć porozumienia sojuszników dotyczące szybszych cięć, zgodnie z dwoma znanymi źródłami materia. .

Obniżka o 50% w stosunku do poziomów z 2005 r. Do 2030 r. To minimum, do którego w Unii Europejskiej wzywały organizacje ekologiczne oraz setki firm i prawodawców. Będzie to pierwsza zmiana celu klimatycznego Stanów Zjednoczonych od 2015 r., Kiedy to były prezydent Barack Obama obiecał redukcję o 26% -28% do 2025 r.

Źródła podały, że Waszyngton był bliski zawarcia umów z rządami Japonii, Korei Południowej i Kanady, aby przyspieszyć ich cele w zakresie dekarbonizacji. Nie było od razu jasne, czy te kraje wydadzą oświadczenia podczas wydarzenia, a przedstawiciele tych krajów nie komentowali dyskusji.

Stawka spotkania jest wysoka. Zaproszono przywódców z około 40 krajów, w tym Chin, Indii, Brazylii i Rosji, mając nadzieję, że podwoją poprzednie zobowiązania dotyczące ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Jak dotąd międzynarodowe zobowiązania do dekarbonizacji zmniejszą tylko 1% globalnych emisji do 2030 r. W porównaniu z poziomami z 2010 r., Ułamek tego, co zdaniem naukowców jest konieczne, aby uniknąć najgorszych skutków zmiany klimatu.

Treść artykułu

Wirtualny szczyt w dniach 22-23 kwietnia, który rozpoczyna się w Dzień Ziemi, będzie okazją dla demokratycznego prezydenta Joe Bidena do odzyskania przywództwa USA w globalnych wysiłkach klimatycznych, podczas którego cztery lata później jego republikański poprzednik Donald Trump rozegrał sprawę jego wsparcie. Przemysł naftowy i węglowy.

Wysłannik klimatyczny Bidena, John Kerry, spędził ostatnie kilka miesięcy występując w niezliczonych Zooms i na światowej trasie, zakończonej w tym tygodniu w Chinach i Korei Południowej, aby przekonać narody do wykorzystania przyszłotygodniowego szczytu w celu zwiększenia swoich zobowiązań w zakresie ochrony planety. .

Administracja Bidena położyła podwaliny pod swój nowy cel, ujawniając pakiet infrastruktury o wartości 2 bilionów dolarów, mający na celu rozszerzenie czystej energii i transportu.

W zeszłym roku Unia Europejska zgodziła się zmniejszyć emisje netto o co najmniej 55% do 2030 r. W porównaniu z poziomami z 1990 r. – obecnie jest to najbardziej ambitny spośród największych emitentów.

Christiana Figueres, była sekretarz wykonawcza Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, powiedziała.

Cierpliwość się wyczerpuje

Szczyt USA w przyszłym tygodniu jest pierwszym z serii spotkań światowych przywódców – w tym G7 i G20 – przed listopadowym szczytem klimatycznym ONZ, znanym jako COP26. Oznacza to ostateczny termin aktualizacji zobowiązań klimatycznych dla prawie 200 krajów w ramach porozumienia paryskiego, międzynarodowego porozumienia sporządzonego w 2015 r. W celu zwalczania globalnego ocieplenia.

Treść artykułu

Ale gdy światowe potęgi zmagają się z punktami procentowymi, w krajach, które już borykają się ze skutkami coraz bardziej ocieplającego się świata, cierpliwość się kończy.

Pablo Vieira, dyrektor Partnerstwa NDC, które pomaga krajom rozwijającym się w formułowaniu, powiedział, że kraje rozwijające się – z których wiele jest dotkniętych podnoszącymi się morzami, falami upałów i deszczami nasilonymi przez zmiany klimatyczne – mają przedstawić na szczycie własne cele. Ich cele klimatyczne.

Powtórzą również swoje żądania, aby bogate kraje przeznaczały więcej pieniędzy na pomoc w ograniczaniu emisji i dostosowywaniu się do skutków, jakie już wywierają w krajach takich jak Bangladesz, Sudan Południowy i Wyspy Marshalla.

Serdecznie zapraszamy

Rozmowy USA z Japonią, Koreą Południową i Kanadą skupiły się na próbie skłonienia każdego kraju do zobowiązania się do redukcji emisji o co najmniej 50% do 2030 roku, według dwóch źródeł zaznajomionych z negocjacjami w USA.

Źródła podały, że Japonia i Korea Południowa są zależne od węgla do produkcji energii, a pozbycie się tej zależności i ich finansowanie dla elektrowni węglowych za granicą może doprowadzić do znacznych redukcji emisji w ciągu najbliższych 10 lat.

Kanada może stanąć przed trudniejszym wyzwaniem.

„Nie mamy tu tego luksusu, ponieważ węgiel jest znacznie mniejszą częścią naszej sieci” – powiedział kanadyjski minister środowiska Jonathan Wilkinson. Dodał jednak: „Pracujemy nad rozwojem tak bardzo, jak to tylko możliwe”.

Kanada, która ma duży przemysł naftowy, ma obecnie za cel zmniejszenie emisji o 30% poniżej poziomów z 2005 r. Do 2030 r.

Inni główni emitenci wydają się mniej skłonni do upadku, w tym Indie, Chiny, Brazylia i Rosja.

Treść artykułu

Indie, trzeci co do wielkości emitent po Chinach i Stanach Zjednoczonych, stawiają opór, ponieważ oczekują, że kraje bardziej rozwinięte poniosą większość globalnych cięć.

„To, na co cierpimy dzisiaj, ma 100 lat” – powiedział Prakash Javadekar, minister środowiska, lasów i zmian klimatycznych Indii, odnosząc się do emisji ze Stanów Zjednoczonych i Europy. „Odpowiedzialność historyczna to bardzo ważny aspekt. Nie możemy o tym po prostu zapomnieć”.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych poinformowało, że specjalny wysłannik Chin ds. Klimatu, Xie Zhenhua, spotkał się w tym tygodniu z Kerrym w Szanghaju, aby omówić zmiany klimatyczne. Chiny obiecały w zeszłym roku, że ich produkcja gazów cieplarnianych osiągnie szczyt do 2030 r., Co według organizacji ekologicznych jest niewystarczające.

W międzyczasie amerykańscy i brazylijscy urzędnicy pracują od lutego nad umową wartą miliard dolarów, aby sfinansować ochronę Brazylii w lasach deszczowych Amazonii, ale źródła dyplomatyczne podały, że osiągnięcie porozumienia do 22 kwietnia jest mało prawdopodobne.

Rosja, kolejny duży emitent, nie potwierdziła, czy prezydent Władimir Putin weźmie udział w szczycie. W sytuacji, gdy stosunki Moskwy z Zachodem spadły do ​​najniższego w historii poziomu po zimnej wojnie, szczyt USA nie wywołał w Rosji wielkich fanfar.

(Raportowanie: Valerie Volkovici w Waszyngtonie i Kate Abnett w Brucelles; Współ-raportowanie przez Neha Arora i Sanjeev Miglani w New Delhi, Thomas Palforth w Moskwie, Tony Monroe w Pekinie, Jake Spring w Brasilii, David Leungren z Ottawy; red. autorstwa Richarda Valdmanisa, Katie Diegel i Lisy Shoemaker)