SHEA odradza przeprowadzanie testów na COVID u pacjentów bezobjawowych

W niedawnej rekomendacji opublikowanej w czasopiśmie Kontrola zakażeń i epidemiologia szpitalnaTowarzystwo Epidemiologii Opieki Zdrowotnej w Ameryce (SHEA) opisało zalety, wady, wyzwania i czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy stosowaniu bezobjawowych badań przesiewowych w kierunku choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19) w celu zapobiegania ciężkiemu ostremu zespołowi oddechowemu koronawirusa 2 (SARS-CoV)-2 .) infekcje.

pobyt: Bezobjawowe badania przesiewowe w kierunku koronawirusa zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2 (SARS-CoV-2) jako środek zapobiegania zakażeniom w placówkach służby zdrowia: wyzwania i uwagi. Źródło obrazu: ST.art/Shutterstock

Powszechne korzystanie z usług diagnostyki laboratoryjnej u bezobjawowych pacjentów z COVID-19 określa się jako „bezobjawowe badania przesiewowe”. Uzasadnieniem dla badań przesiewowych osób bezobjawowych jest identyfikacja osób zakażonych SARS-CoV-2, które nie są świadome infekcji, co zapobiega transmisji SARS-CoV-2. Jednak SHEA nie zaleca już, aby osoby bezobjawowe były badane pod kątem SARS-CoV-2 przed wejściem do placówek służby zdrowia lub przed operacją.

W zaleceniu członkowie Zarządu SHEA dokonali przeglądu danych dotyczących bezobjawowych badań przesiewowych jako środka zapobiegania COVID-19 i sformułowali zalecenia dotyczące ich wykorzystania w celu zmniejszenia obciążenia związanego z COVID-19.

powiedział Tomasz R. , główny epidemiolog szpitalny w Centrum Medycznym Uniwersytetu Vanderbilt oraz członek Rady Dyrektorów SHEA. „Ponieważ niektóre testy mogą wykryć wirusa pozostawionego przez długi czas, pacjenci z pozytywnym wynikiem testu na obecność wirusa mogą nie być zakaźni”.

Plusy i minusy bezobjawowego badania przesiewowego w kierunku COVID-19

Bezobjawowe badania przesiewowe mogłyby umożliwić wczesne egzekwowanie środków ostrożności związanych z izolacją i odroczenie osób zakażonych SARS-CoV-2 do AGP innych niż nagłe (procedury generujące aerozol), co może zwiększyć przenoszenie SARS-CoV-2 przez aerozole cząstek oddechowych. Bezobjawowe badania przesiewowe przeprowadza się głównie u osób przyjmowanych do szpitala i przed zabiegami chirurgicznymi. Dokonano tego jednak w ramach wizyt kontrolnych pacjentów w szpitalu przed rozpoczęciem przyjmowania leków immunosupresyjnych, w celu okresowej oceny stanu zdrowia nieszczepionych pracowników służby zdrowia (HCP) oraz w celu umożliwienia wznowienia pracy świadczeniodawcom narażonym na osoby z dodatnim wynikiem SARS-CoV-2.

Jednak bezobjawowe badania przesiewowe mogą wiązać się z negatywnymi skutkami, takimi jak (i) opóźnienia w umieszczaniu pacjentów, a tym samym otrzymanie odpowiedniej opieki, (ii) opóźnienia w zmianach poziomów opieki nad pacjentem i presja na możliwości opieki zdrowotnej ze względu na zwiększoną LOS (długość pobytu), (iii) odroczenie krytycznych procedur, (4) obciążenie laboratoriów, zasobów testowych i personelu oraz (5) wzrost kosztów.

Ponadto ze względu na stosowanie bezobjawowych testów NAAT (ang. nie wskazuje na aktywne zakażenie SARS-CoV-2 i koronawirusem Ponadto pacjent, u którego wynik testu SARS-CoV-2-ujemny na 3,0 dni przed zabiegiem chirurgicznym, ale zostanie wykonany zbyt wcześnie, może zostać zakażony lub uzyskać dodatni wynik SARS-CoV-2 między wykonaniem testu a procedura. Daną osobę można uznać za niezarażoną, co może ograniczyć stosowanie się do niefarmakologicznych interwencji, takich jak noszenie maseczek przez pracowników służby zdrowia.

Zalecenia i czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy bezobjawowym badaniu przesiewowym

Zespół zalecił wykorzystanie dowodów do oceny ryzyka transmisji SARS-CoV-2 w celu oceny potrzeby bezobjawowych badań przesiewowych. Czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie wymagań dotyczących bezobjawowych badań przesiewowych, obejmują (1) częstość występowania COVID-19 i przenoszenia SARS-CoV-2 w środowisku lokalnym, (2) identyfikację osób wysokiego ryzyka, (3) układ placówki oraz (4) procedur, które mogą zwiększać ryzyko transmisji SARS-CoV-2.

Metryki stosowane przez CDC (Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom) do oceny obciążenia COVID-19 w społecznościach obejmują (1) miarę „COVID-19 obejmującą całą społeczność”, która wykorzystuje biomarkery mutacji szpitalnych w SARS-CoV-2 zakażenia (wskaźniki hospitalizacji związane z zakażeniem SARS-CoV-2 i odsetek łóżek szpitalnych przez osoby zakażone SARS-CoV-2) oraz (ii) „poziom transmisji społeczności”, który wykorzystuje łączne wskaźniki COVID-19 i SARS- Przypadki CoV – 2-Pozytywny test do oceny transmisji, szczególnie w placówkach służby zdrowia.

Inne wskaźniki mogą wskazywać na zwiększone ryzyko transmisji SARS-CoV-2 związane z placówkami opieki zdrowotnej, takie jak częstość występowania COVID-19 w placówkach opieki zdrowotnej (np. przypadki COVID-19 wykryte 1 tydzień po hospitalizacji) oraz wykrycie SARS-CoV -2 RNA w ściekach i absencja pracowników służby zdrowia. Placówki, które zapewniają przeszczepy komórek macierzystych lub opiekę nad pacjentami z białaczką, mogą wymagać niższych progów dla bezobjawowych badań przesiewowych w kierunku COVID-19.

Ponadto obszary zamieszkane przez osoby, u których istnieje niewielkie prawdopodobieństwo udokumentowania nowych objawów COVID-19 lub zastosowania się do środków zapobiegania zakażeniom, mogą być narażone na zwiększone ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19 i dlatego wymagają bezobjawowych badań przesiewowych. Dane dotyczące szczepień SARS-CoV-2 można również wykorzystać do identyfikacji osób zagrożonych. Wreszcie obiekty opieki zdrowotnej, takie jak pokoje lub jednostki półprywatne, które korzystają z połączonych ustawień, mogą zwiększać ryzyko transmisji SARS-CoV-2.

Podsumowując, w oparciu o ustalenia, stosowanie bezobjawowych badań przesiewowych w kierunku COVID-19 jako narzędzia zapobiegania zakażeniu SARS-CoV-2 może być przydatne, ale wymaga dużych zasobów i jest nadużywane. Przed szeroko zakrojonymi bezobjawowymi badaniami przesiewowymi wzmocnienie nielekowych środków ochrony, takich jak stosowanie respiratorów N95 podczas wykonywania niektórych AGP, aktywne i pasywne badania przesiewowe COVID-19 dla pracowników służby zdrowia oraz poprawa układu placówek poprzez zwiększenie liczby prywatnych, dobrze wentylowanych pomieszczeń byłoby bardziej wykonalny. Ocena ryzyka transmisji SARS-CoV-2 w społecznościach i jednostkach opieki zdrowotnej oraz identyfikacja populacji wysokiego ryzyka przed włączeniem bezobjawowych badań przesiewowych w kierunku COVID-19 do instytucjonalnych praktyk zdrowotnych jest niezbędna.