Badania łączą mutację, która powoduje chorobę Huntingtona, z deficytami rozwojowymi oligodendrocytów w mózgu

Zespół badawczy kierowany przez University of California, Irvine, powiązał mutację, która powoduje chorobę Huntingtona, z deficytami rozwojowymi komórek glejowych oligodendrocytów w mózgu, które są spowodowane zmianami w metabolizmie. Odkryli, że wysokie dawki tiaminy i biotyny mogą przywrócić normalne procesy.

Komórki OL wytwarzają warstwę izolującą wokół neuronów, zwaną mieliną. Badanie zostało opublikowane online w czasopiśmie Komunikacja natury, zapewnia szczegółowy wgląd w pełny proces, w jaki sposób te zmiany w genach regulujących metabolizm komórkowy mogą utrudniać rozwój OL, a także wartość terapeutyczną leczenia HD wysokimi dawkami tiaminy i biotyny. Tiamina i biotyna są witaminami z grupy B i biorą udział w wielu procesach metabolicznych, które pomagają utrzymać zdrowy układ nerwowy.

Nasze odkrycia dowiodły, że mutacja, która powoduje HD, prowadzi do deficytu dojrzewania komórek produkujących mielinę i pokazuje, że leczenie dużymi dawkami tiaminy i biotyny przywraca normalne funkcjonowanie tych komórek”.

Leslie Thompson, Ph.D., współautor i Donald Brain profesor i doradca na Wydziałach Psychiatrii, Zachowania Człowieka i Chemii Biologicznej w Szkole Medycyny i Neurobiologii UCI oraz Behawioru w Kolegium Nauk Biologicznych

Korzystając z zaawansowanych metod modelowania, naukowcy potwierdzili, że w mysich i ludzkich tkankach HD stan dojrzewania komórek OL i ich prekursorów w rozwoju mezenchymalnym zostaje zatrzymany, upośledzając produkcję mieliny, która jest niezbędna dla zdrowia i funkcji neuronów. Odkryli, że wysokie dawki tiaminy i biotyny wiązały się ze znacznym ratowaniem zmian ekspresji genów w komórkach OL.

„Mechanizmy patologii HD OL i sposób, w jaki zachodzą te zmiany, nie są w pełni zrozumiałe” – powiedział dr Ryan Lim, współautor badania i naukowiec projektu MIND Research Unit. „Naszym następnym krokiem będzie długoterminowe śledzenie wpływu leczenia tiaminą i biotyną na myszy HD, abyśmy mogli wyjaśnić te procesy molekularne i komórkowe, ocenić skuteczność tego podejścia terapeutycznego i zidentyfikować inne cele, które mogą przynieść korzyści pacjentom z HD”.

W skład zespołu weszli również współautor dr hab. James E. Goldman, profesor patologii i biologii komórki, Columbia University College of Physicians and Surgeons. oraz pierwszy współautor Ji Wu, naukowiec projektu w UCI School of Medicine; oraz Osama Al-Dalahma, MD, adiunkt patologii i biologii komórki, Columbia University College of Physicians and Surgeons. Oprócz wykładowców i doktorantów z MIT; i City University of New York.