Naukowcy nie stwierdzili nawrotu i progresji guza u pacjentów otrzymujących terapię biologiczną łuszczycy

Nowy zestaw rzeczywistych danych nie wykazuje obaw o nawrót lub progresję raka u pacjentów z niedawną osobistą historią raka, którzy otrzymują terapię biologiczną z powodu łuszczyca. wyniki retrospektywne, Opublikowano w Dermatology & TherapyOprócz coraz większej liczby dowodów na skuteczność sekukinumabu w tej chorobie.

Dane dotyczące stosowania leków biologicznych w łuszczycy wśród pacjentów z rakiem w wywiadzie są skąpe. Dzięki swoim ostatnim odkryciom grupa dostarcza najbardziej realistyczną ilość danych na temat stosowania biologicznego sekukinumabu u tych pacjentów.

Dane wieloośrodkowe wykazały, że żaden z 42 dorosłych pacjentów nie doświadczył nawrotu ani progresji nowotworu w ciągu 56 tygodni leczenia łuszczycy plackowatej o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, w tym pacjentów z chorobą rozsianą.

„Biorąc pod uwagę, że nie ma bezpośredniego związku między lekami anty-IL-17 a rozwojem raka i nawrotami nienowotworowymi w innych populacjach i seriach przypadków, jak dotąd nie ma dowodów na wykluczenie sekukinumabu u pacjentów z łuszczycą z wcześniejszą diagnozą nowotworu złośliwego, „, wyjaśnili autorzy. „Rzeczywiście, istnieją dowody. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że hamowanie IL-17 może odgrywać ochronną rolę w progresji nowotworu. IL-17 stymuluje angiogenne i immunomodulujące mikrośrodowisko guza, które sprzyja wzrostowi komórek i przerzutom poprzez indukcję mediatorów stanu zapalnego, przyczyniając się do patogenezy szerokiego zakresu nowotworów”.

U ponad połowy (56,8%) pacjentów włączonych do badania nowotwór złośliwy został zdiagnozowany w ciągu 5 lat od badania, a u 88,1% w ciągu 10 lat od badania, z medianą 3,5 roku między rozpoznaniem raka a sekukinumabem. Leczenie łuszczycy.

W trakcie leczenia sekukinumabem u 3 pacjentów rozwinęły się nowe nowotwory, z których żaden nie był związany z ich wcześniejszymi nowotworami. Naukowcy zauważyli, że wśród wszystkich trzech pacjentów zidentyfikowali czynniki wysokiego ryzyka rozwoju raka, w tym historię rodzinną lub osobistą oraz narażenie na czynniki środowiskowe.

„Istnieją ograniczenia naszego badania, które mogą wpłynąć na uogólnienie wyników. Stosunkowo niewielka liczba pacjentów oraz heterogeniczność typów nowotworów i informacji o nowotworach nie pozwoliły nam na analizę statystyczną danych, podając jedynie informacje opisowe.”

„Ze względu na możliwość fragmentacji i niespójności informacji w dokumentacji klinicznej, zdecydowaliśmy się nie gromadzić i nie opisywać historii pacjentów z guzami keratynocytów. Ponadto włączenie guzów we wczesnym stadium i krótki czas trwania nadzoru mogły doprowadzić nas do niedoszacowania nawrotów raka, chociaż jesteśmy świadomi, że nasze ustalenia są zgodne z literaturą”.

W trakcie leczenia, wśród pacjentów poprawiła się średnia powierzchnia i nasilenie łuszczycy (PASI). Przy średnim wyniku 17,2 na początku badania nastąpił spadek o 74,7% do 12. tygodnia, poprawa o 88,6% do 24. tygodnia i poprawa o 91,4% do 48. tygodnia. Po 48 tygodniach leczenia u 91,2% pacjentów osiągnęło PASI 75, 64,7% osiągnęło PASI 90, a 38,2% osiągnęło PASI 100, co oznacza całkowite wyeliminowanie szkodników.

Samodzielnie zgłaszane dane dotyczące dermatologicznego wskaźnika jakości życia (DLQI) również poprawiały się w trakcie leczenia, zmniejszając się z 19,5 na początku badania do 4,1 w 12. tygodniu, 1,7 w 24. tygodniu i ostatecznie do 1,5 w 48. tygodniu.

Około 10% pacjentów przerwało leczenie z powodu braku skuteczności, a zdarzenia niepożądane wystąpiły rzadko u 3 pacjentów; Te działania niepożądane obejmowały fibromialgię, zaostrzenie wyprysku gąbczastego i zapalenie palców.

Odniesienie

Pellegrini C, Esposito M, Rossi E i in. Secukinumab u pacjentów z łuszczycą i osobistą historią złośliwości: realistyczne wieloośrodkowe badanie obserwacyjne. Dermatol tam. 2022; 12 (11): 2613-2626. doi: 10.1007/s13555-022-00797-9